താമര മോതിരം 11 [Dragon] 469

ഒരു വെള്ളി തളിക പോലെ ഒരു വസ്തു ആ മരങ്ങളുടെ ഉയരത്തിന്റെ രണ്ടിരട്ടി ഉയരത്തിൽ വന്നു നിൽക്കുന്നു –
കാഴ്ച്ചയിൽ ചന്ദ്രൻ വിണ്ണിലേക്കു ഇറങ്ങി വന്നത് പോലെ തന്നെ തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നു
നല്ല വെള്ളി നിറത്തിൽ പ്രകാശം വമിക്കുന്നണ്ടായിരുന്നു അതിൽ നിന്നും,ആദ്യത്തെ തീഷ്ണത ഇല്ലങ്കിലും ഇപ്പോഴും ആ വളിച്ചം കാഴ്ചയെ മരവിപ്പിക്കുന്ന ഒന്ന് തന്നെ ആയിരുന്നു
കണ്ണാ അപ്പോഴാണ് ശ്രദ്ധിച്ചത് – ഇപ്പോൾ ആ തളിക താഴേക്ക് വരുന്നില്ല അത്അവിടെ തന്നെ നിൽക്കുകയാണ്
അതിന്റെ ഏകദേശം നടു ഭാഗത്തായി വെള്ളിവെളിച്ചതിനു പുറമെ സ്വർണ നിറത്തിൽ മറ്റൊരു വെളിച്ചം ഉടലെടുത്തു ആ തളികയെ നാളായി ഭാഗിച്ചു മുഴവനും പടർന്നു പിടിച്ചു.
കുറച്ചു സാമ്യം കൊണ്ട് വെല്ലിവിളിച്ചം മുഴുവനായി മാറി സ്വർണ നിറത്തിലുള്ള പ്രകാശം പറന്നതിനോടൊപ്പം ആ പ്രകാശം നാല് ഭാഗം ആകാൻ തുടങ്ങി,
അതായതു ആ തളിക നാല് ഭാഗങ്ങൾ ആയി നാല് വസ്തു നിന്ന് വെളിച്ചം വെള്ളി നിറത്തിൽ ജ്വലിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.
അതിൽ ഒരു ഭാഗം വടക്കോട്ടും , ഒരെണ്ണം തെക്കോട്ടും ഒരെണ്ണം കിഴക്കോട്ടും പറന്നു പോകാൻ തുടങ്ങി,
മറ്റുഭാഗങ്ങൾ നാല് ഭാഗത്തേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു കണ്ണന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും മറഞ്ഞു കാണാതെ ആയി.
ഒരു ഭാഗം അപ്പോഴുണ് അവിടെ തന്നെ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു .
ആ ഭാഗം വീണ്ടും താഴേക്കു സഞ്ചരിക്കാൻ തുടങ്ങി.
തീ കത്തി നിൽക്കുന്ന മരങ്ങളുടെ ഒരു മടങ്ങു പൊക്കത്തിലേക്കു താഴ്തിറങ്ങിയപ്പോൾ തീ കത്തികൊണ്ടിരുന്ന മരങ്ങളിലേ – തീയുടെ ഭാവം മുഴവനായി മാറുവാൻ തുടങ്ങി.
മൂന്നു മരങ്ങളിലെയും തീ പടർന്നു കത്തുകയും – ചോര നിറത്തിലേക്കു മാറുകയും ചെയ്തു.
ചോര നിറത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന മരത്തിലെ തീ – അതായത് റോഡിൽ നിൽക്കുന്ന മരത്തിലെ തീ – കറുത്ത നിറത്തിലേക്ക് മാറുകയും ചെയ്തു.
ആ മരങ്ങളിൽ നിന്നും – മരത്തിനെ വേരിന്റെ ഭാഗത്തു നിന്നും ഒരു പ്രകാശം മുകളിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു ആ തീയുടെ ഉള്ളിലൂടെ കടന്നു മുകളിലേക്ക് ആകാശത്തിലേക്കു ഒരു നേർ രേഖ പോലെ സഞ്ചരിച്ചു
മരത്തിനെ ചുവട്ടിൽ നിന്നും തീ വരെ വെള്ള നിറത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ആ പ്രകാശം തീയിലൂടെ കടന്നപ്പോൾ കടും ചുവപ്പിലേക്കു മാറി – പഴുത്ത ഒരു ഇരുമ്പു കമ്പിയെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്ന തരത്തിൽ ആകാശത്തിലേക്കു പോയി.
തളിക താഴേക്കു ഇറങ്ങുമ്പോൾ ആ നേർ രേഖയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ആ ചുവന്ന രേഖ തളികയിലേക്കു വളഞ്ഞു വരുന്നത് പോലെ – തളികയെ ലക്ഷ്യമാക്കി വളയാൻ തുടങ്ങി.
വളഞ്ഞു വളഞ്ഞു അത് ആ തളികയുടെ ചുറ്റും മൂന്നു രേഖയും ചേർന്ന് ഒരു വൃത്താകൃതയിൽ ആയി തീർന്നു.
അത് ആ തളികയുടെ താഴെയായി ഒരു തട്ട് പോലെ ഒരു നില തീർക്കുകയും ചെയ്തു
ആ തട്ട് തളികയെ താഴേക്കു ഇറങ്ങാൻ സാധിക്കാത്ത വിധം ഒരു തട്ട് ഉണ്ടാക്കുകയും ചെയ്തു.
അത് കണ്ടു നിൽക്കുകയായിരുന്ന കണ്ണന്റെ മുഖത്ത് ഒരു തീഷ്ണമായ ക്രൂരഭാവം വന്നു നിറഞ്ഞു.
തന്റെ കൈകൾ മുറുക്കി ചുമരിലേക്കു ആഞ്ഞു ഇടിച്ചു കണ്ണൻ –
കണ്ണുകളിൽ ദേശ്യം എറിഞ്ഞു കത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവനു.
തളിക ആ തട്ടിൽ തട്ടി നിൽക്കാറായപ്പോൾ – ചെറിയ വെളിച്ചം പുറപ്പെടുവിച്ച ആ തളിക അതി ശക്തമായി വെള്ളി വെളിച്ചത്തിൽ തിളങ്ങാൻ തുടങ്ങി