സ്വപ്ന സാഫല്യം [AJ] 80

അത് കണ്ട് മഞ്ജു മനസ്സിൽ  വിചാരിച്ചു ഇവൾക്ക് വരക്കാൻ അറിയുമോ ? ഇന്ന് വരേയും ഇങ്ങനെ ചിത്രം വരച്ചു കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ ? എന്ന അത്ഭുതം അല്ലാണ്ട് മറ്റൊന്നും അവളുടെ മനസ്സിൽ തോന്നിയില്ല. പഠിച്ചു കഴിഞ്ഞു വരക്കാൻ ഇരുന്ന്‌ ഇടക്ക് മയങ്ങിയത് ആകും എന്ന് വിചാരിച്ചു അവളെ വിളിച്ചു ഉണർത്തി.

അമ്മ  :  ലച്ചൂ.. എഴുന്നേൽക്കു മോളെ.. കഴിക്കാൻ വന്നേ.

(ലക്ഷ്മി പെട്ടന്ന് ഉണർന്നു ചുറ്റും നോക്കി.)

ലച്ചു    :  അമ്മ ആയിരുന്നോ ? എന്താ അമ്മേ..

അമ്മ  :  എന്താ എനിക്ക് ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ പാടില്ല എന്ന് ഉണ്ടോ

ലച്ചു    :  അയ്യോ.. ഞാൻ അങ്ങനൊന്നും  ഒന്നും ഉദ്ദേശിചില്ല അമ്മേ.

അമ്മ  :  അത് അമ്മയ്ക്ക് അറിയില്ലേ പൊന്നേ.. അമ്മ ഒരു തമാശ പറഞ്ഞതാ.. മോളെ കഴിക്കാൻ വിളിക്കാൻ ആണ് അമ്മ ഇപ്പൊ വന്നെ. അല്ല.. മോള് പഠിക്കാൻ എന്ന് പറഞ്ഞു വന്നിട്ട് ഇവിടെ ഇരുന്ന് ഉറങ്ങുവാണോ നീ..

ലച്ചു     :  ഉറങ്ങി എന്നോ.. ആരു ഞാനോ..

അമ്മ  :  അല്ല.. ഞാനാ ഇവിടെ പഠിച്ചു പഠിച്ചു ഇരുന്നു ഉറങ്ങിയത്. എന്താ മതിയോ ?

ലച്ചു      :  അമ്മ എന്താ പറയുന്നേ.. ഞാൻ പഠിക്കുവായിരുന്നു.

അമ്മ   :  അതേ.. പഠിക്കുവായിരുന്നു എന്റെ മോള്. ഉറങ്ങി പഠിച്ചു എന്ന് മാത്രം.

ലച്ചു     :  എനിക്ക് ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ട് കേട്ടോ അമ്മേ.. ഞാൻ ഉറങ്ങി ഇല്ല. അമ്മക്ക് ഇത് എന്താ പറ്റിയെ..

അമ്മ    :  എന്ത് പറ്റാൻ.. ഞാൻ ഇവിടെ വരുമ്പോൾ അമ്മേടെ പൊന്നു മോള് കണ്ണ് അടച്ചു ഇരുന്നു ഉറങ്ങി പഠിക്കുവായിരുന്നു. നോക്കുമ്പോൾ കിടക്കുന്നതിന് മുന്നിൽ മോളു വരച്ച ഒരു ചിത്രവും. അല്ല.. അമ്മേടെ പൊന്നു ചിത്രം ഒക്കെ വരക്കുമോ ? അമ്മ ഇത് വരെയും കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ..

ലച്ചു     :  ചിത്രമോ.. ഞാനോ.. അമ്മ ഇത് എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നേ. എനിക്ക് വരക്കാൻ ഒന്നും അറിയില്ല..

അമ്മ     :  കൈയോടെ പിടിച്ചിട്ടും സത്യം സമ്മതിച്ചു തരില്ല അല്ലേ.