? ഋതുഭേദങ്ങൾ ?️ 04 [ഖല്‍ബിന്‍റെ പോരാളി ?] 719

കോളേജ് പഠനകാലത്ത് അനുവിന്‍റെ പ്രധാന എതിരാളിയായിരുന്നു നാന്‍സി. എന്തുപരുപാടി വന്നാലും അനുവിന് ഏതിരായി അവള്‍ ഉണ്ടാവും. അതിനാല്‍ തന്നെ രണ്ടുപേരും അന്നുതൊട്ടെ കീരിയും പാമ്പുമാണ്.

““എന്താടീ…. ആ നാന്‍സിയുടെ കണ്ണിപ്പോ പുറത്തേക്ക് വരുമല്ലോ….”” അനു അവളുമാരുടെ നോട്ടം കണ്ടു നന്ദുവിനോട് പതിയെ പറഞ്ഞു.

““അതുപിന്നെ നീ ഇങ്ങനെ അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി വന്നാ ആരുടെയായാലും കണ്ണ് തള്ളി പോവില്ലേ….”” നന്ദു ചിരിയോടെ മറുപടി നല്‍കി.

““എന്തായിപ്പോ അവളുടെ അവസ്ഥ…..”” അനു ചോദിച്ചു.

““എതോ ചെക്കന്‍റെ തലയിലായിട്ടുണ്ട്…. കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് രണ്ടു മാസമായിട്ടേ ഉള്ളു.””

““ആരാണവോ ആ നിര്‍ഭാഗ്യവാന്‍…..”” അനു ചോദിച്ചു.

““അറിയില്ല…. ഇന്ന് വന്നിട്ടില്ല…. പ്രവാസിയാണ് പോലും…. രണ്ടാഴ്ച മുമ്പ് തിരിച്ചുപോയിയെന്നാ അറിഞ്ഞത്…..”” നന്ദു പറഞ്ഞു.

““ഇവളുടെ പീഡനം സഹിക്കാതെ ഓടി രക്ഷപ്പെട്ടതാണോ….?”” അനു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.

““സാധ്യതയുണ്ട്…. പാവം, വിധി ഇതായി പോയി….”” നന്ദു ഇത്രയും പറഞ്ഞു ചിരിയില്‍ പങ്കുചേര്‍ന്നു.

അപ്പോഴേക്കും അനുവും നന്ദുവും നാന്‍സിയ്ക്കും പടയ്ക്കും അടുത്തെത്തിയിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് സംസാരം അവസാനിപ്പിച്ചു ഇത്തിരി ഗൗരവഭാവത്തോടെ അവിടെ നിന്നവരെ നോക്കി അനു ഓഡിറ്റോറിയത്തിനുള്ളിലേക്ക് കയറി.

ഏകദേശം വരാമെന്ന് പറഞ്ഞ എല്ലാരും എത്തിയപ്പോ പരുപാടി ആരംഭിച്ചു. എല്ലാവരുടെയും കോളേജിന് ശേഷമുള്ള ജീവതവും കോളേജ് ലൈഫിലെ ഓര്‍മ്മകളുമായി ഉച്ചവരെയുള്ള സമയം കടന്നുപോയി. കോളേജില്‍ അവരെ പഠിപ്പിച്ച രണ്ടുമൂന്ന് ടീച്ചര്‍മാരും പ്രിന്‍സിപാളും അവിടെ സാന്നിധ്യമാറിയിച്ചിരുന്നു.

അനുവിന് സംസാരിക്കുന്നുള്ള സമയത്ത് അടുത്ത കൊല്ലം പിജിയ്ക്ക് ചേരുന്ന കാര്യത്തിനായിരുന്നു അവള്‍ ഊന്നല്‍ കൊടുത്തത്. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ കാര്യവും ഭാര്‍ത്താവിന്‍റെ പേരും പറഞ്ഞെങ്കിലും കുടുതല്‍ കാര്യങ്ങള്‍ പുറത്ത് പറയാതെ അവള്‍ രക്ഷപ്പെട്ടു.

ഉച്ചയ്ക്ക് എല്ലാവരും ചേര്‍ന്നു ഭക്ഷണം കഴിച്ചു. അധികം കുട്ടികളും കല്യാണം കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ചുരുക്കം ചിലര്‍ മാത്രമേ ഭര്‍ത്താവിനെ കൊണ്ടുവന്നിട്ടുള്ളു. അനു ഇങ്ങോട്ട് സൗഹൃദം കാണിച്ചവരോടെല്ലാം നല്ല രീതിയില്‍ പെരുമാറി. അവരുടെ കാര്യങ്ങള്‍ അറിയാനും അവരുടെ സന്തോഷത്തില്‍ പങ്കുചെരാനും അവള്‍ ശ്രമിച്ചു. ഭര്‍ത്താവിന്‍റെയും കുടുംബജീവിതത്തിന്‍റെ കാര്യം ചോദിക്കുന്നവരോട് നല്ലാതാണ് എന്നു മറുപടി നല്‍കി അവള്‍ മുഖം രക്ഷിക്കുകയായിരുന്നു ചെയ്തതു.

ഉച്ചഭക്ഷണത്തിന് ശേഷം അനുവും നന്ദുവും ബാക്കിയുള്ളവരില്‍ നിന്ന് മാറി ഒരിടത്ത് ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരുന്നു. ലൈബ്രറി കെട്ടിടത്തിന് പുറത്ത് ഉണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്ന സിമന്‍റ് ബെഞ്ചിലേക്ക് രണ്ടുപേരും പോയി ഇരുന്നു.

ഇരുവരും അടുത്തടുത്തിരുന്നെങ്കിലും അല്‍പസമയം അവിടം നിശബ്ദമായിരുന്നു. അല്‍പസമയം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ നന്ദു പതിയെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.