റെജിയുടെ സുവിശേഷങ്ങൾ 1 [മനൂസ്] 3333

“ഇല്ലമ്മേ… ചേട്ടായിയെ ഞങ്ങള് വെറുക്കില്ല…

അമ്മച്ചിയോട് ചേട്ടായി സ്നേഹത്തോടെ മിണ്ടും നോക്കിക്കോ…

അറിവില്ലാതെ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ ക്ഷമിക്ക് അമ്മച്ചി…”

അതും പറഞ്ഞു റിനി അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു…

“മിണ്ടിയില്ലെങ്കിലും വേണ്ടില്ല… ഒരു നേരത്തെ ആഹാരം ഈ കൈകൊണ്ട് അവന് ഉണ്ടാക്കി കൊടുത്തിട്ട് ചത്താൽ മതിയായിരുന്നു…”

ഷേർളി ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു…

“ചേട്ടായി ഈ വീട്ടിൽ നിന്നും ആഹാരവും കഴിക്കും അമ്മച്ചിയോട് സ്നേഹത്തോടെ മിണ്ടുകയും ചെയ്യും… അമ്മച്ചി വിഷമിക്കാതെ..”

എന്തോ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ച പോലെ റിൻസി പറഞ്ഞു…

അമ്പലത്തിൽ നിന്നുള്ള പ്രഭാത വന്ദനം കേട്ടാണ് ഷേർളി ഉണർന്നത് .

മുഖം കഴുകി മുൻ വശത്തെ വാതിൽ തുറന്ന് ഉമ്മറത്തെ തിണ്ണയിൽ എത്തിയതും പാൽ നിറച്ച കുപ്പി അവളുടെ കണ്ണിൽ പെട്ടു…

അറിയാതെ അവളുടെ  മിഴികൾ  അപ്പുറത്തെ വീട്ടിലേക് പാഞ്ഞു ..

അലക്ഷ്യമായി ചുവടുകളോടെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നടുന്നു തന്റെ കൈയിലെ കട്ടൻ ചായ ആസ്വദിച്ചു നുകരുന്ന റെജിയെ ആണ് അവൾക്  അവിടെ കാണാൻ കഴിഞ്ഞത് ….

ആ കാഴ്ച കണ്ടതും അവളുടെ മനസ് വല്ലാതെ വിങ്ങി …..

കുട്ടിക്കാലത്തു എത്ര പാൽ ചായ കുടിച്ചാലും മതിവരാതെ വീണ്ടും അതിനു വേണ്ടി തന്നോട്  വാശിപിടിക്കുന്ന ആ കുറുമ്പുകാരനെ അവൾ ഓർത്തു ….

ആ പഴയ ഒമ്പതു വയസുകാരൻ ഒരിക്കലെങ്കിലും തിരിച്ചു വന്നിരുന്നെങ്കിൽ എന്നവൾ വല്ലാതെ മോഹിച്ചു …

അവന്റെ അലക്ഷ്യമായ നോട്ടവും മുഖ ചേഷ്ടകളും അവൾ അവിടെ നിന്നുകൊണ്ട് തന്നെ സാകൂതം വീക്ഷിച്ചു .

പിന്നീട് ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ  അവൾ അകത്തേക്കു നടന്നു …