ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 37 3472

വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്യുന്നതിനിടയിൽ കയ്യിലുള്ള രണ്ടാമത്തെ സഞ്ചി തനിക്കു നൽകിക്കൊണ്ട് പറയുന്നതു കേട്ടപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും തുളുമ്പിയിരുന്നു.

“ഇതൊന്നും വേണ്ടായിരുന്നു അനിയേട്ടാ…..
ഇതുപോലുള്ള വിലകൂടിയ ഉടുപ്പുകളൊന്നും ഇതുവരെ എൻറെ മോൾ ഉപയോഗിച്ചിട്ടില്ല….. ഇനിയും ഇത്രയും വിലയുള്ളതൊക്കെ വാങ്ങിക്കൊടുക്കുവാൻ എനിക്കു സാധിക്കുകയുമില്ലല്ലോ……..
പിന്നെ …..
എൻറെ അമ്മ …….
അമ്മ ഇതുപോലുള്ള സാരിയൊക്കെ ഉടുത്തുകൊണ്ടു എങ്ങോട്ടു പോകാനാണ്…..
നിർബന്ധിച്ചാൽ വല്ലപ്പോഴും നാട്ടിലെ ഏതെങ്കിലും കല്യാണത്തിനോ ഉത്സവത്തിനോ കൂടെവരും……
അസുഖം കൂടുമ്പോൾ ഡോക്ടറുടെ അടുത്തു പോകുന്നതാണ് അമ്മയുടെ ആകെയുള്ള ദൂരയാത്ര……
അപ്പോഴാണെങ്കിൽ തുണിയുടുത്തിട്ടുണ്ടെന്നോ ഇല്ലെന്നോ അമ്മയ്ക്ക് യാതൊരു ബോധവും ഉണ്ടാവുകയുമില്ല ……!

അയാൾ നൽകിയ രണ്ടാമത്തെ ഷോപ്പിംഗ് ബാഗുവാങ്ങി തുറന്നു നോക്കി കൊണ്ട് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ ശബ്ദം ചിലമ്പിച്ചിതറിയിരുന്നു.

“എവിടെയെങ്കിലും പോകുവാനും വരുവാനുമുള്ള ബന്ധങ്ങളുണ്ടാക്കുന്നത് നമ്മൾ തന്നെയല്ലേ മായമ്മേ…….
അല്ലാതെ തനിയെ ഒരു ബന്ധവും ഉണ്ടാകില്ലല്ലോ…..
മായമ്മയുടെ മുത്തശ്ശന്റെയും മുത്തശ്ശിയുടെയും കാര്യംതന്നെ നോക്കൂ…….
ഒന്നിച്ചു ജീവിക്കുവാൻ വേണ്ടി നാടും വീടും വീട്ടുകാരെയും ഉപേക്ഷിച്ചു ……
അതോടെ വീട്ടുകാർ അവരെയും ഉപേക്ഷിച്ചു….. എന്നിട്ടും ഊരും പേരുമില്ലാത്ത ഈ നാട്ടിൽ വന്നുകൊണ്ട് അവർ ഇത്രയും ജീവിച്ചില്ലേ…. മായമ്മയുടെ അമ്മയുണ്ടായില്ലേ …..
അവർക്ക് മായമ്മ ജനിച്ചില്ലേ…….
അതൊക്കെ എങ്ങനെയാണെന്ന് മായമ്മ ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടോ ……
ജനിച്ചുവളർന്നിരുന്ന മണ്ണിൽനിന്നും വേരുകൾ മുറിച്ചുമാറ്റിയെങ്കിലും പുതിയ മണ്ണിൽ അവർ ആഴത്തിൽ വേരുകളാഴ്ത്തി ……