ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 37 3472

അല്ലാതെ മായമ്മയെപ്പോലെ അവരും ഞങ്ങൾ ഒളിച്ചോടി വന്നതാണ് ……
ഞങ്ങൾക്ക് ആരുമില്ല……
സ്വന്തം ബന്ധുക്കളെ ഉപേക്ഷിച്ചവരാണ്….. ഞങ്ങളെ ആരും സഹായിക്കാനില്ല…..
എന്നൊക്കെ ചിന്തിച്ചിരുന്നെങ്കിലോ……”

ഡ്രൈവിങ്ങിനിടയിൽ താൻ പറയുന്നതൊക്കെ ഇടയ്ക്കിടെ കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ടും മൂക്കുചീറ്റികൊണ്ടും അവൾ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് കണ്ണാടിയിലൂടെ മനസ്സിലാക്കിയ ശേഷമാണ് അയാൾ തുടർന്നത് ..

“ഇന്നത്തെ കാലത്ത് ഈ ഭൂമിയിൽ ജീവിക്കുവാൻ ഏറ്റവും അത്യാവശ്യം വാശിയാണ് ……
ആരെയെങ്കിലും തോല്പിക്കാനുള്ള വാശിയല്ല…… പകരം ……
ആരുടെ മുന്നിലും തോറ്റുകൊടുക്കില്ലെന്ന വാശി…..
ഏതു പ്രതിസന്ധിയിലും പിടിച്ചുനിൽക്കാനുള്ള വാശി …….
നമ്മുടെ വഴി ആരെങ്കിലും കൊട്ടിയടക്കുമ്പോൾ പകരം വേറൊരു വഴി നമ്മൾ കണ്ടെത്തണം…… കണ്ടെത്തിയേ പറ്റൂ ……
അല്ലാതെ എൻറെ വഴിയടഞ്ഞു പോയല്ലോ …..
എന്നോർത്തു കരഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണെങ്കിൽ അതോടെ തീർന്നു ……
അവിടെ നമ്മൾ തോറ്റു …..
ഇപ്പോൾ ജീവനോടെയില്ലാത്ത സ്വന്തം മകന്റെ രക്തത്തിൽ പിറന്ന കുഞ്ഞിനെവരെ തള്ളിപ്പറയുന്ന മായമ്മയുടെ അനിലേട്ടന്റെ വീട്ടുകാരുടെ മുന്നിൽ അനിമോളെ ഒരു രാജകുമാരിയെപ്പോലെ വളർത്തുക …..
നല്ലൊരു ജോലിയെന്ന ലക്ഷ്യബോധത്തോടെ പഠിപ്പിക്കുക……..
സ്വത്തിനോ പണത്തിനുവേണ്ടി അല്ലെങ്കിലും അച്ഛൻറെ വകയായി അവൾക്ക് അര്ഹതപ്പെട്ടതൊക്കെ കടുകുമണി പോലും വ്യത്യാസമില്ലാതെ കണക്കു പറഞ്ഞു വാങ്ങിക്കൊണ്ട് എന്റെ മകനെ കുഞ്ഞാല്ലെന്നു പറയുന്ന അവരെക്കൊണ്ടുതന്നെ തിരിച്ചു പറയിച്ചുകൊണ്ടു അംഗീകരിപ്പിക്കണം ……
അതാണ് വാശി ……