ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 37 3472

നന്ദിയോടെ അയാളെ നോക്കിയശേഷം വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളോടെ വാങ്ങിക്കൊണ്ട് തുറന്നുപോലും നോക്കാതെ നെഞ്ചോടു ചേർത്തുപിടിക്കുമ്പോൾ അവൾ ഓർക്കുകയായിരുന്നു.

“നിധികാക്കുന്ന ഭൂതത്തെപ്പോലെ അങ്ങനെ പിടിക്കാതെ അതൊന്നു തുറന്നുനോക്കൂ മായമ്മേ…….
വലുപ്പം കൂടുതലോ കുറവോ …..
മോൾക്ക് ചേരാത്ത നിറമോ ആണെങ്കിൽ ഇപ്പോൾതന്നെ മാറ്റിയെടുക്കാം ഞാൻ ഒരു ഊഹത്തിൽ എടുത്തതാണ് …….”

ചിരിയോടെ അയാൾ ഓർമിപ്പിച്ചപ്പോഴാണ് അവൾ ബാഗ് തുറന്നു നോക്കിയത് .

‘മോൾ നടക്കുവാൻ തുടങ്ങുന്നതിനു മുന്നേ മാലാഖ കുപ്പായമെന്നു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അനിയേട്ടനും ഇതുപോലൊരു ഉടുപ്പ് വാങ്ങികൊണ്ടുവന്നിരുന്നു ……
അവൾ നടക്കുവാൻ തുടങ്ങിയാൽ ഉടുപ്പിനു ചേർന്ന വെളുത്ത തൊപ്പിയും സോക്സുമൊക്കെ ധരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് സ്റ്റുഡിയോയിൽ പോയി ഫോട്ടോയെടുക്കണമെന്നും എപ്പോഴും ആഗ്രഹം പറയും …….”

ഷോപ്പിംഗ് ബാഗിനുള്ളിലെ നിറയെ പ്രില്ലുകളുള്ള വെള്ളനിറത്തിലുള്ള ഉടുപ്പെടുത്തു നിവർത്തുന്നതിനിടയിലാണ് അറിയാതെ അവൾ വിതുമ്പി പോയത് .

“സാരമില്ല മായമ്മേ…….
പോട്ടെ …..
കഴിഞ്ഞതൊക്കെ കഴിഞ്ഞില്ലേ…..
മായമ്മയുടെ സ്നേഹം അനുഭവിക്കാനും മോളെ കണ്ണുനിറയെ കാണുവാനും മായയുടെ അനിയേട്ടനു ഭാഗ്യമുണ്ടായില്ലേന്ന് കരുതി സമാധാനിക്കൂ ……
മായമ്മയുടെ അനിലേട്ടന്റെ ആഗ്രഹം പോലെ വെള്ളയുടുപ്പും തൊപ്പിയും സോക്സുമൊക്കെ ധരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഇനിയും മോളുടെ ഫോട്ടോയെടുക്കാമല്ലോ……
പിന്നെന്താ ……’

അവളുടെ മടിയിൽ നിന്നും ഉടുപ്പുകളോക്കെ മടക്കിയെടുത്തു തിരികെ സഞ്ചിയിൽ വച്ചതിനുശേഷം അവളുടെ ചുമലിൽ തട്ടികൊണ്ടാണ് അയാൾ ആശ്വസിപ്പിച്ചത്.

“ഇതിൽ ഒന്നുരണ്ടു സാരികളാണിത്……
മായമ്മയുടെ അമ്മയ്ക്ക് കൊടുടുത്തുകൊണ്ടു അമ്മയില്ലാതെ ഒരു മകൻറെ സമ്മാനമാണെന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതി കേട്ടോ ……”