ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 37 3484

അവൾക്കു മനസിലാക്കുവാൻ പറ്റുമെങ്കിൽ മനസിലാക്കട്ടെയെന്നു കരുതിയാണ് കണ്ണടച്ചുകൊണ്ട് അയാൾ സമ്മതിച്ചത്.

” അനിലേട്ടാ ഏതെങ്കിലും ജ്വല്ലറിയുടെ മുന്നിൽ വണ്ടിയൊന്നു നിർത്തണം കേട്ടോ …….
ഈ മാല എവിടെയെങ്കിലും വിൽക്കാൻ വേണ്ടിയാണ്…..
അത്രയും ചേർത്തു ബാങ്കിലടക്കുവാൻ സാധിച്ചാൽ അത്രയും സമാധാനമായില്ലേ….. അല്ലെങ്കിലും സ്വർണമാലയിലൊന്നും എനിക്കത്ര താൽപര്യമൊന്നുമില്ല……”

കഴുത്തിലെ ചെറിയ സ്വർണ്ണ മാലയുടെ കൊളുത്തു വിടർത്തുവാൻ ശ്രമിക്കുന്നതിനിടയിലാണ് അവൾ പറഞ്ഞത്.

” വേണ്ട …..വേണ്ട ….
ഒരു ദിവസം കൂടി അതവിടെ കിടക്കട്ടെ മായമ്മേ…….
നാളെ പണമടക്കുവാൻ ബാങ്കിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ വിൽക്കാം കേട്ടോ ……..”

സ്വർണ്ണ നാഗം പോലെ അവളുടെ കഴുത്തിനെ ചുറ്റിപ്പിണഞ്ഞു കിടക്കുന്ന സ്വർണ്ണത്തിന്റെ നേർത്തമാല അവളുടെ ഉടലഴകുകൾക്കു് വല്ലാത്തൊരു ഭംഗിയാണ്…….
അതില്ലാതെ മായമ്മയെ കുറിച്ചോർക്കാൻ പോലും വയ്യ…….!
അതുപോലെ തന്നെ സ്വർണാഭരണ വിഭൂഷയായ മായമ്മയെക്കുറിച്ചോർക്കുന്നതും ആരോചകമാണ്……
ഇതുപോലെ ഇല്ലായ്മകളിൽ നിന്നുമുള്ള കുറെ ലാളിത്യവും മനസുനിറയെയുള്ള കാരുണ്യവും കണ്ണുകളിലെ അണയാത്ത പ്രണയവുമാണ് അവളെ മായയാക്കുന്നത്…… !

മാലയുടെ കൊളുത്തഴിച്ചെടുക്കുവാനുള്ള അവളുടെ ശ്രമത്തെ കയ്യെടുത്തു വിലക്കുന്നതിനിടയിൽ അതൊക്കെയായിരുന്നു അയാൾ ആലോചിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത് .

“ഇനി മായമ്മയുടെ നാട്ടിലേക്കാണ് നമ്മുടെ യാത്ര……
എനിക്കു വഴിയൊന്നുമറിയില്ല …….
മായമ്മ വഴി പറഞ്ഞു തരണം കേട്ടോ…….”

മെയിൻറോഡിൽ നിന്നും അവളുടെ നാട്ടിലേക്കുള്ള ഇടറോഡിലേക്കു വണ്ടി തിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ ഓർമിപ്പിച്ചപ്പോൾ അയാളെ നോക്കി മനോഹരമായി ചിരിച്ചതല്ലാതെ അവൾ മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.