ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 37 3472

“ആദ്യം പറഞ്ഞിരുന്ന വാക്കുകൾ തെറ്റിച്ചുകൊണ്ടു എന്റെ മനസും പിഴച്ചുപോയല്ലോ അനിയേട്ടാ……
കുറച്ചുനേരം മറന്നു പോയതിനു മാപ്പ്……”

സ്വയം ഓരോ കാരണങ്ങളും ന്യായീകരണങ്ങളും കണ്ടെത്തി അയാളില്നിന്നും ഒഴിഞ്ഞുമാറാനും അകന്നു പോവാനും മനസ്സ് ശ്രമിക്കുമ്പോഴും അയാളുടെ നിഴലനക്കവും പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് തന്റെ കണ്ണുകൾ നിമിഷങ്ങളുടെ ഇടവേളകളിൽ ഷോറൂമിനുള്ളിലേക്ക് ഏന്തിവലിഞ്ഞു പോകുന്നത് അവൾ പോലും അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല …….!

ഷോറൂമിന്റെ ചില്ലിനപ്പുറം അയാളുടെ ആകാശനീലിമ നിറത്തിലുള്ള ഷർട്ടിന്റെ നിഴലനക്കം കണ്ടുതുടങ്ങിയപ്പോൾ കണ്ണുകൾ താനെ കൂമ്പിയടഞ്ഞുതുടങ്ങി.

ഷോറൂമിൽ നിന്നും വെളിയിലേക്കിറങ്ങുമ്പോൾ അന്നു ഹോസ്പിറ്റലിൽ വന്നിരുന്ന കറുത്തു കുറുകിയ മനുഷ്യനും അയാളുടെ പിറകെയുണ്ടെന്നു കണ്ടപ്പോൾ ഒളിക്കുന്നതുപോലെ പോലെ ചൂളിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടു അവൾ സീറ്റിനുള്ളിൽ പതുങ്ങി.

പുറത്തിറങ്ങിയ അനിലേട്ടൻ കാറിലേക്ക് വിരൽചൂണ്ടിയപ്പോൾ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന മനുഷ്യൻ കാറിലേക്ക് എന്തിവലിഞ്ഞു നോക്കുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ വല്ലാത്ത ജാള്യത തോന്നിയെങ്കിലും അയാൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തുണിത്തരങ്ങൾ നിറച്ച രണ്ടോമൂന്നോ ഷോപ്പിംഗ് ബാഗുകൾ അയാൾക്ക് കൈമാറിയ ശേഷം അകത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞുനടക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോഴാണ് അവൾക്കു സമാധാനമായത്.

മാനേജരായിരിക്കും……
അവൾ ഊഹിച്ചു.

” അയ്യോ മായമ്മ കരഞ്ഞില്ലേ……
ഞാൻ കരുതി കരയുകയായിരിക്കുമെന്ന് അതുകൊണ്ടാണ് ഇത്രയും വേഗത്തിൽ വന്നത്……’

കാറിൻറെ വാതിൽ തുറക്കുന്നതിനിടയിൽ നിറചിരിയോടെ അയാൾ കളിയാക്കിയപ്പോൾ മറുപടിയായി അവളും പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തലകുനിച്ചതേയുള്ളൂ…

“ഇത് അനിമോൾക്ക് കൊടുക്കണം കേട്ടോ …….
എൻറെ വകയുള്ള ഒരു സമ്മാനമാണ്…..”

വണ്ടിക്കുള്ളിൽ കയറിയശേഷം ഷോപ്പിങ് ബാഗുകളിലൊന്നു തന്റെ നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് അയാൾ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ ആശ്ചര്യത്താൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾ മിഴിയുകയും തുളുമ്പുകയും ചെയ്തു.

താനോ അനിയേട്ടനോ അല്ലാതെ വേറൊരാൾ അനിമോൾക്കു വസ്ത്രങ്ങൾ സമ്മാനിക്കുന്നത് ആദ്യമായാണ് ……