ഒരു വേശ്യയുടെ കഥ – 37 3472

കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ അങ്ങനെയൊക്കെ ജീവിക്കേണ്ടി വന്നതുകൊണ്ടല്ലേ അയാളെ കാണുവാൻ സാധിച്ചതും അയാളുടെ തണലിൽ ജീവിക്കാൻ മനസ്സിൽ ആഗ്രഹിച്ചു തുടങ്ങിയതും…..
അല്ലെങ്കിൽ അനിയേട്ടനല്ലാതെ അങ്ങനെയൊരു ചിന്തപോലും മനസിലുണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല…..!

എന്റെ ജീവിതത്തിലെ കറുത്ത ദിവസങ്ങളിലെ തിളങ്ങുന്നൊരു ഓർമ്മയായി അനിലേട്ടൻ എപ്പോഴും മനസിലുണ്ടായാൽ മതി…..!…..
വഴിമറന്ന യാത്രയിലെ വഴികാട്ടിയായ വഴിവിളക്ക്……!
അല്ലെങ്കിൽ വഴിതെറ്റിയ യാത്രയ്ക്കിടയിൽ കണ്ടുമുട്ടിയ ഒരു വഴികാട്ടി…..!
മതി……
അതുമതി……!

മനസിലുറപ്പിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോൾ മുതൽ അവളുടെ മനസ്സിലേക്ക് അനിയേട്ടന്റെ ഓർമ്മയും കയറിവന്നു …….!

ദിവസത്തിൽ സാധാരണ നൂറു്തവണയെങ്കിലും മൊബൈൽ ഫോണിലുള്ള അനിയേട്ടന്റെ ഫോട്ടോ നോക്കുകയും സങ്കടങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളും പറയുകയും തെറ്റുകൾക്ക് മാപ്പുചോദിക്കുകയും ചെയ്യുമായിരുന്നു .
പക്ഷെ…..
കഴിഞ്ഞ രണ്ടുമൂന്നു ദിവസങ്ങളായി ആ പതിവുകളൊക്കെ തെറ്റിയിരിക്കുകയാണെന്നു വേപഥുവോടെയാണ് അവർ ഓർത്തത്.

ഫോൺ കയ്യിൽ കൊണ്ടു നടന്നിട്ടും ഒരിക്കൽപ്പോലും അനിയേട്ടന്റെ ഫോട്ടോ നോക്കിയില്ലല്ലോയെന്നു അവൾക്കുതന്നെ വിശ്വസിക്കുവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…….!
താൻ അത്രയും മാറിപ്പോയോ…….!
അധഃപതിച്ചുപോയോ……..!

കുറ്റബോധത്തോടെ ഫോണിലുള്ള ഫോട്ടോ നോക്കുന്നതിനിടയിൽ അയാളും താനും ചേർന്നുള്ള ഒരുപാട് ഫോട്ടോകളുടെ തിളക്കത്തിനിടയിൽ അനിയേട്ടൻ ഫോട്ടോ വല്ലാതെ നിറം മങ്ങിപോയിട്ടുണ്ടെന്നു തോന്നിയപ്പോൾ നെഞ്ചു പിടഞ്ഞുപോയി……!

ഇന്നലെ മുതൽ സംഭവിച്ചതാണോ ……
അതോ മുന്നേയും മങ്ങിയഫോട്ടോതന്നെയായിരുന്നോ…..!
മനസിലെ അഴുക്കുചിന്തകൾ തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കുന്നതുപോലെ സാരിതുമ്പുയർത്തി ഫോൺ തുടച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ കുറ്റബോധത്തോടെ മനസിൽ മന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു …..