മനഃപൂർവമല്ലാതെ [റിവൈസ്ഡ്ഡ് വേർഷൻ] [കട്ടകലിപ്പൻ] 259

ഞാൻ മെല്ലെ പേപ്പർ ചുമ്മാ ഓടിച്ചു നോക്കി

” സുനി, ഇനിയിപ്പോ എന്റെ നായകൻ ആണല്ലോ, ഇനി ഞാൻ സുനിയേട്ടാ എന്ന് വിളിയ്ക്കണ്ട വരുമോ?” താര എന്റെയടുക്കൽ വന്നു ചിരിച്ചോണ്ട് ചോദിച്ചു

ഹോ എന്തൊരു ഭംഗിയാണ് അവളുടെ ചിരിയ്ക്കു നല്ല തുടുത്ത കവിളും നിരയൊത്ത പല്ലുകളും, അവൾ ചിരിയ്ക്കുമ്പോൾ അവളുടെ നുണ കുഴി അവളുടെ ഭംഗി ഇരട്ടിപ്പിച്ചു..

” ആ ചെലപ്പോ വിളിക്കണ്ട വരും ” ഞാൻ ചെറുതായി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു

” ആ സുന്ദരനായ നിന്നെ പിന്നെ അങ്ങനെ വിളിച്ചാലും കുഴപ്പമില്ല ” അവൾ മെല്ലെ ഒരു കണ്ണിറുക്കി കാണിച്ചു

എനിക്കാണേൽ ആ സുഹിപ്പിക്കൽ അങ്ങ് ബോധിച്ചു, എനിക്ക് എന്റെ അമ്മയുടെ പോലെ നല്ല നിറമാണ് പക്ഷേ സൗന്ദര്യം അച്ഛനെറെയാണ് കിട്ടിയത് അതുകൊണ്ടു തന്നെ ആര് കണ്ടാലും കുറ്റം പറയാത്ത ഒരു ഭംഗിയൊക്കെ എനിക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ ഇത്ര സുന്ദരിയായ താര അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് ആത്മവിശ്വാസം നന്നേ കൂടി

” എന്ന ഞാൻ ഭാരതനാട്ട്യത്തിന്റെ പ്രാക്ടിസിനു പോവാണ് , പോയി വരാം എന്ന പ്രാണനാഥ.” അവൾ ചിരിച്ചും കൊണ്ടു അവളുടെ കൂട്ടുകാരികളുടെ കൂടെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു, പ്രാണനാഥനോ.! കൊള്ളാലോ ആ വിളിയുടെ സുഖവും പേറി നടന്നകലുന്ന അവളുടെ ചന്തികളുടെ ചലനവും നോക്കി ഞാൻ നിന്നു, എന്താ അതിന്റൊരു മുഴുപ്പ്,, ആഹാ

ഞാൻ അപ്പോഴാണ് എന്നെത്തന്നെ ദേഷ്യത്തോടെ നോക്കി നില്കുന്ന അനുവിനെ ശ്രെദ്ധിച്ചതു, ഞാൻ എന്താടി എന്ന് കണ്ണുരുട്ടി അവളോട് കണ്ണുകൊണ്ടു ചോദിച്ചു, പോടാ എന്ന് അതേ രീതിയിൽ അവളും മറുപടി തന്നു, സത്യത്തിൽ അവൾക്കു ഇത് എന്തിന്റെ കേടാണെന്നു എനിക്ക് യാതൊരു പിടിയും കിട്ടിയില്ല

കിട്ടിയ സന്ദർഭത്തിൽ ഞാൻ ഡയലോഗു പഠിക്കാൻ ശ്രെമം തുടങ്ങി, ക്ലാസ്സിൽ ടീച്ചറില്ലാത്തതു കൊണ്ട് പെണ്പിള്ളേരുടെ കലപില കാരണം എനിക്ക് ഒരക്ഷരം പഠിക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല, സഹിക്കെട്ട ഞാൻ എണീറ്റു

“ഡാ ഷമീറെ, ഞാനാ ലൈബ്രറിയില്ലെങ്ങാനും പോയി ഇരിക്കാൻ പോവാണ് നീ വരുന്നുണ്ടോ .”

ഞാനെന്തോ അരുതാത്ത പറഞ്ഞെന്നപോലെ അവനെന്നെ ഒന്ന് നോക്കി