മനഃപൂർവമല്ലാതെ [റിവൈസ്ഡ്ഡ് വേർഷൻ] [കട്ടകലിപ്പൻ] 254

” എന്ന വൈകണ്ട, ചെലപ്പോ അവിടെ എല്ലാരും നമ്മളെ കാത്തിരിക്കാവും., സോറിട്ടോ ഷമീറെ ഞാൻ പെട്ടെന്നുള്ള ദേഷ്യത്തിൽ ചെയ്തു പോയതാ.” അത്ര നേരം മൗനിയായിരുന്ന അനു പെട്ടെന്ന് എണീറ്റു , അവളുടെ കയ്യിൽ അപ്പോഴും ആ പുസ്തകം ഉണ്ടായിരുന്നു

 

“ആ സോറി വരവ് വെച്ചിരിക്കണു, ഇനിയും ആരെ തച്ചുകൊല്ലാനാ പെണ്ണേ ആ ബുക്കും പൊക്കി പിടിചോണ്ടു വരണേ ..?” അനുവിന്റെ കയ്യിരിക്കുന്ന ബുക്ക് കണ്ടു പെട്ടെന്ന് ഷമീർ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, ഞങ്ങൾ എല്ലാരും ആ ചിരിയ്ക്കു പങ്കുചേർന്നു,

അനു ആ ബുക്ക് തിരിച്ചെടുത്തു വെച്ചു , മെല്ലെ മുന്നിൽ നടന്നു, ഞാൻ ഷമീറിനെ താങ്ങിപിടിച്ചെഴുന്നെപ്പിച്ചു,

 

” ആ തല്ലികൊല്ലാൻ ഭീടരു, പിടിച്ചോണ്ട് നടക്കാൻ മാപ്പിള, എന്നെ ആരും പിടിക്കണ്ട , ഞാൻ നടന്നോളാം..” ഷമീർ എന്റെ കൈ തട്ടി മാറ്റി, ഞാൻ പിന്നെ അവനെ പിടിച്ചില്ല, അവന്റെ ഒപ്പം മെല്ലെ നടന്നു ക്ലാസിലെത്തി,

 

അനു ഞങ്ങളിലും മുന്നേ എത്തി കൂട്ടുകാരികളുടെ കൂടെ കൂടി കലപില തുടങ്ങിയിരുന്നു..

 

ഞങ്ങളെയും കാത്തു എല്ലാവരും ഇരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു

 

രജിത ടീച്ചർ എന്നെയും ഷമീറിനെയും കണ്ടപ്പോൾ മേശയുടെ പുറത്തു നിന്ന് എണീറ്റു ഉഷാറായി

 

“ആ മെയിൻ നടൻ എത്തിയല്ലോ, ഞാൻ ഒരു കാര്യം ചോദിക്കാനാണ് വന്നത്, നിങ്ങൾക്ക് ആർക്കെങ്കിലും ഡയലോഗുകൾ വായിച്ചട്ടു കൂടുതലാണ് എന്ന് തോന്നുന്നുണ്ടോ.? ഉണ്ടേൽ ഇപ്പൊ പറയണം .” ടീച്ചർ വളരെ ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു നിർത്തി എല്ലാവരെയും മാറി മാറി നോക്കി ,

 

എനിയ്ക്കടക്കം ആർക്കും കാര്യം മനസിലായില്ല, ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും അങ്ങോടും ഇങ്ങോടും പരസ്പരം നോക്കി

 

” എനിയ്ക്കു ഇച്ചിരി പാടാണ് മിസ്സെ..” പെട്ടെന്ന് എന്റെ അടുത്ത് നിന്ന ഷമീർ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു, അവൻ ഇപ്പൊ എന്നെ വിട്ടു നേരെ നിന്നു

 

“നിനക്കോ.?” രജിത ടീച്ചർ ഒരു ചോദ്യഭാവത്തിൽ അവനെ നോക്കി

 

അവൻ അതെയെന്ന ഭാവത്തിൽ തലയാട്ടി

 

” എഴുന്നേറ്റു പൊയ്ക്കോളണം, നീ ദുർവാസാവ് അല്ലേടാ.? നാടകത്തിൽ ഏറ്റവും ഡയലോഗ് കുറവുള്ളതെ നിനക്കാ, ഇതിലും ഡയലോഗ് കുറവ് പിന്നെ കാവൽ ഭടന് മാത്രമാണ്. നീ എന്തായാലും ഈ വേഷം ചെയ്യും, അല്ലേലെ നിന്നെക്കൊണ്ടു ഈ ക്ലാസ്സിനു വേറൊരു ഗുണവുമില്ല.! ഇതെങ്കിലും എന്നെയോർത്തെങ്കിലും ചെയ്യടാ ..!” ടീച്ചറുടെ മുഖത്തെ ഗൗരവഭാവമെല്ലാം മാറി ഒരു ദയനീയത വന്നു,

 

ഇത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് സങ്കടമായി, ഞാനവനെ തോണ്ടി, എന്റെ തോണ്ടലിന്റെ അർഥം മനസിലായെന്നോണം അവൻ പിന്നെ ഒന്നും എതിർത്ത് പറഞ്ഞില്ല