മനഃപൂർവമല്ലാതെ [റിവൈസ്ഡ്ഡ് വേർഷൻ] [കട്ടകലിപ്പൻ] 254

ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ കുഴങ്ങി, അപ്പോഴേക്കും കൂട്ടുകാരികളുടെ കൂടെ പോയ അനു തിരിച്ചു വന്നിരുന്നു, ഏറ്റവും പുറകിലുള്ള ബെഞ്ചിൽ ഞാൻ തരിച്ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടു അവൾ വേഗം അങ്ങോട്ടേയ്ക്ക് ഓടി വന്നു,

എന്റെ മുഖത്തെ ഭാവമില്ലായ്മ കണ്ടു അവളാകെ പരവശയായി, അവൾ മെല്ലെ എന്റെ തലയിൽ അവളുടെ തണുത്ത കൈവെച്ചു നോക്കി.!

” പനിയില്ല, പിന്നെ എന്ത് പറ്റി .?”

അവൾ എന്റെ അടുത്തേയ്ക്കു നീങ്ങി നിന്നുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു, എനിയ്ക്കു ഇനിയും പിടിച്ചു നില്ക്കാൻ പറ്റിയില്ല, എന്റെ കണ്ണ് പെട്ടെന്ന് നിറഞ്ഞൊഴുകി.,

ഇതുകണ്ട് അനു  പെട്ടെന്ന് എന്റെ സൈഡിലായി ബെഞ്ചിലേയ്ക്കിരുന്നു.,

ഞാൻ അറിയാതെ അവളുടെ തോളത്തേയ്ക്കു ചാഞ്ഞു,

എന്റെ കണ്ണുകൾ അപ്പോഴും നിറഞ്ഞൊഴുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു,

അവൾ മെല്ലെ എന്റെ മുടിയിഴകളിലൂടെ കയ്യോടിച്ചു,

ഞാൻ ഇനിയും ഇങ്ങനെ ഇരുന്നാൽ പൊട്ടിക്കരയുമെന്നു എനിയ്ക്കു തോന്നിപോയി,

ഞാൻ മെല്ലെ അവളുടെ മടിയിലേക്കു ചാഞ്ഞു,

അവൾ എന്നെ ഒരു ‘അമ്മ തന്റെ കുട്ടിയെ എന്നവണ്ണം അവളുടെ മടിയിലേക്കു കിടത്തി, ഞാൻ എന്റെ കാലുകൾ മടക്കി ബെഞ്ചിൽ കയറ്റിവെച്ചു, ഒരു കുഞ്ഞി കുട്ടിയെ പോലെ ചുരുണ്ടു കൂടി  അവളുടെ മടിയിൽ കിടന്നു..!

അവൾ മെല്ലെ മെല്ലെ എന്റെ തലമുടിയിലൂടെ വിരലുകൾ ഓടിച്ചു, അവളുടെ ആ തണുത്ത വിരലുകൾ എന്റെ തലയിലൂടെ അരിച്ചിറങ്ങിയപ്പോൾ എനിയ്ക്കു എന്തെല്ലാമോ തോന്നി.!

അവൾ, അവളുടെ തല മെല്ലെ എന്റെ തലയുടെ അടുത്തേയ്ക്കു അടുപ്പിച്ചു