മനഃപൂർവമല്ലാതെ [റിവൈസ്ഡ്ഡ് വേർഷൻ] [കട്ടകലിപ്പൻ] 259

ഞാൻ അറിയാതെ ആ മാറിലെ ചൂടിലേക്ക് മറിഞ്ഞു, എന്റെ ബോധം എന്നെ വിട്ടു പതിയെ എപ്പഴോ മറഞ്ഞു,.

ഞാൻ പിന്നെ എണീറ്റപ്പോൾ, എന്റെ ചുറ്റും ആരെക്കെയോ നിൽക്കുന്നു, ഞാനവരെ ഒരു ഭാവവുമില്ലാതെ നോക്കി,

പെട്ടെന്ന് ഒരു സ്ത്രീ വന്നു എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു,

” നിനക്ക് ഒരിക്കലെങ്കിലും ഒന്ന് പൊട്ടി കരഞ്ഞുകൂടേ എന്റെ സുനീ..!” ആ സ്ത്രീ എന്നെ ചേർത്ത് നിർത്തി പുലമ്പി..

“മാറി നിക്ക് എന്റെ അംബികേ..!” പെട്ടെന്ന് ആരോ ആ സ്ത്രീയെ പിടിച്ചു മാറ്റി

അംബിക, അംബിക, അത് അപ്പൊ എന്റെ അമ്മയായിരുന്നോ.?….

എന്റെ ബോധം പതിയേ മറഞ്ഞു……..

************************************

പുറത്തെ മഴയിൽ ഞാൻ വെറുതേ നനഞ്ഞു,. എനിക്ക് ഒരുപാട് ഓർമകൾ തന്നിട്ടുള്ളതാണ് ഈ മഴ…… നോവുന്നതും, തെന്നെലായി തഴുകിയതും,…..

“ആഹാ ഇപ്പോഴും മാറിയില്ലേ തന്റെ ഈ മഴ വട്ടു…!”

എന്നെ ചെറുതായി കളിയാക്കി കൊണ്ട് അവളുടെ വീൽ ചെയർ പതിയെ ഉരുട്ടി കൊണ്ട് അവൾ എന്റെ അരികിലേയ്ക് വന്നു…

ഞാൻ അവളെ ആ മഴ നനഞ്ഞു കൊണ്ട് ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ നോക്കി…

“ഈ മഴ എനിക്ക് അന്ന് മുതൽ ഒരുപാട് ഇഷ്ടമാടോ, 11 വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞിട്ടും, നീയെന്നെ ആ മഴയിൽ അഗാധമായി കെട്ടി പിടിച്ചതും , എന്നിലേയ്ക്ക് അലിഞ്ഞു ചേർന്നതും,…….. ഒരുപക്ഷെ എനിക്ക് നഷ്ടപ്പെടാൻ പോയതും………… എല്ലാം എല്ലാം ഈ മഴ തന്ന ഓർമ്മകൾ ആണ്,,..”