മനഃപൂർവമല്ലാതെ [റിവൈസ്ഡ്ഡ് വേർഷൻ] [കട്ടകലിപ്പൻ] 259

സ്കൂളിലെത്തിയപ്പോഴേക്കും അവളാകെ വിയർത്തു കുളിച്ചിരുന്നു, കിതപ്പ് വേറെ.!

” ഓ എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവൾ ആകെ വയ്യാണ്ടായല്ലോ, വൈകിട്ട് തിരിച്ചു ഞാൻ ഓടിച്ചോളാം ഇങ്ങനെ ആണേൽ .!” ഞാൻ എന്റെ കർചീഫ് കൊണ്ടവളുടെ മുഖം തുടച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു

“ആ അതാവും എന്റെയും ആരോഗ്യത്തിന് നല്ലതു , കുറേശ്ശേ തിന്നണമെടാ ദുഷ്ടാ, ബാക്കിയുള്ളവരുടെ നടുവൊടിഞ്ഞു.!” സൈക്കിൾ ഷെഡിലേയ്ക്ക് വെച്ചുകൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു , ഞാനും ആ ചിരിയ്ക്കു വെറുതെ പങ്കുചേർന്നു

അന്നത്തെ ക്ലാസ്സിൽ എനിയ്ക്കു സത്യത്തിൽ ശ്രദ്ധിക്കാനേ പറ്റിയിരുന്നില്ല, വൈകിട്ട് അവളുടെ കൂടെ പോകുന്നതായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സ് മുഴുവൻ.! സമയം ആമയുടെ സ്പീഡിനെക്കാളും കഷ്ടത്തിൽ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി.!

അവസാന പീരിയഡിന്റെ ബെല്ലടി കാതിൽ വന്നടിച്ചപ്പോഴാണ് ഈ ശബ്ദത്തിനു ഇത്ര മാധുര്യമുള്ളതായി എനിയ്ക്കു തോന്നിയത് തന്നെ.!

ഞാനും അവളും  ഒരുമിച്ചാണ് സൈക്കിൾ ഷെഡിലേയ്ക്ക് നടന്നത്, മഴ ചെറുതായി ചാറുന്നുണ്ടായിരുന്നു, തണുത്ത കാറ്റടിച്ചപ്പോൾ അനു ഇടയ്ക്കു എന്നെ പറ്റിചേർന്ന് നടന്നു,

മഴ കനക്കുമോ എന്ന് ഭയന്ന് എല്ലാവരും പെട്ടെന്ന് വണ്ടിയെടുത്തു പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷെ അനുവിനെയും പിടിച്ചുകൊണ്ടു  ഇങ്ങനെ ഈ തണുപ്പത്തു  ഈ ലോകാവസാനം വരെ നടക്കാമെന്നു എനിയ്ക്കു തോന്നി .!

രാവിലെ പറഞ്ഞുറപ്പിച്ചത് പോലെത്തന്നെ ഞാൻ സൈക്കിൾ എടുത്തു,

അനു  എന്റെ പുറകെ കയറിയിരുന്നു,

മഴയെ  ഭയന്ന് ഒട്ടൊരു ആൾക്കാരും പോയിരുന്നു,

ഞാൻ മെല്ലെ സൈക്കിൾ ചവിട്ടാൻ ആരംഭിച്ചു, ഞങ്ങൾ കുറച്ചങ്ങു പോയപ്പോൾ തന്നെ മഴ പെയ്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു, ഞാൻ പെട്ടെന്ന് സൈക്കിൾ നിർത്തി

” എടി വാ നമുക്ക് തിരിച്ചു അങ്ങോട്ട് തന്നെ പോകാം, മഴ മാറിയിട്ട് പോയാൽ പോരെ.?”

ഞാൻ സൈക്കിളിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ടുതന്നെ അവളോട് ചോദിച്ചു.,

തണുത്ത കാറ്റ് മെല്ലെ എന്നെയും അവളെയും തഴുകി ഇക്കിളിപെടുത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു .