മനഃപൂർവമല്ലാതെ [റിവൈസ്ഡ്ഡ് വേർഷൻ] [കട്ടകലിപ്പൻ] 259

” എന്ത് പറ്റിയട, എന്റെ വാവയ്ക്കു.? ഏഹ് എന്താ പറ്റിയേ.!?”

അവൾ മെല്ലെ എന്റെ പുറം തടവിക്കൊണ്ട്, എന്റെ മുടിയിഴയിലൂടെ കയ്യോടിച്ചു കൊണ്ട്  ചോദിച്ചു,

എനിയ്ക്കു പിന്നെ ഒട്ടും പിടിച്ചു നില്ക്കാൻ പറ്റിയില്ല,

അവളെ അമർത്തി പിടിച്ചുകൊണ്ടു,

ഞാനവളുടെ മടിയിൽ  തേങ്ങി തേങ്ങി കരഞ്ഞു,

എനിയ്ക്കറിയില്ല എന്തിനെന്നു പക്ഷെ, ഒട്ടൊന്നു കരഞ്ഞപ്പോൾ എനിയ്ക്കു മനസ്സിന് വല്ലാത്തൊരു കുളിർമ തോന്നി,

അവളപ്പോഴും എന്നെ ഒരു അമ്മ കുട്ടിയെ താലോലിക്കുന്ന പോലെ മെല്ലെ മെല്ലെ തലോടുന്നുണ്ടായിരുന്നു,

ഞാൻ മെല്ലെ മെല്ലെ അവളുടെ തഴുകലിൽ അറിയാതെ മയങ്ങി പോയി,

സത്യം പറയാമല്ലോ എന്റെ ഇത്രയും നാളത്തെ ജീവിതത്തിൽ അന്ന് മയങ്ങിയത് പോലെ ഞാൻ ഇത് വരെയും, ഇന്നുവരെയും  മയങ്ങിയിട്ടില്ല ,

ഇതുവരെ അത്രയും സുരക്ഷിതത്വം എനിയ്ക്കു ഒരിക്കലും പിന്നീട് അനുഭവിക്കാൻ സാധിച്ചട്ടില്ല, പിന്നീട് ഒരിക്കൽ പോലും.!

ടീച്ചറുടെ ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഞാൻ എണീറ്റത്, ഞാൻ അപ്പോഴും അനുവിന്റെ മടിയിൽ ആയിരുന്നു, ഏറ്റവും പുറകിലത്തെ ബെഞ്ചായതിനാലും, ടീച്ചർ പെട്ടെന്ന് കേറിവന്നത് കൊണ്ടും ഞങ്ങളെ കണ്ടിരുന്നില്ല, ഞാൻ വേഗം എണീറ്റു, അനു  പെട്ടെന്ന് എണീറ്റ് പാവാടയെല്ലാം നേരെയിട്ടു, കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ എന്റെ കണ്ണുകൊണ്ടു അനു ഒന്നുകൂടി എന്നെ നോക്കി

” എന്തെ ഇപ്പൊ വിഷമമെല്ലാം മാറിയോ ?.” അവൾ ചിരിച്ചുകൊട്നു ചോദിച്ചു, എന്നെ കൊല്ലുന്ന ആ ചിരി

ടീച്ചർ വന്നു നാടകമെല്ലാം പിന്നെയും തകൃതിയായി റിഹേഴ്സൽ നടത്തി, ഇതിനിടയിൽ ഞാനും അസാമാന്യമാം വിധം അഭിനയിച്ചു ജീവിച്ചു,.