മനഃപൂർവമല്ലാതെ [റിവൈസ്ഡ്ഡ് വേർഷൻ] [കട്ടകലിപ്പൻ] 259

” എന്റെ പൊന്നു ഷമീറെ , നീയത് വിട്, എനിക്ക് ആരുടേം ഉമ്മയും വേണ്ട ബാപ്പയും വേണ്ടാ..” ഞാൻ വേഗം സബ്ജെക്ട് മാറ്റാനായി നോക്കി

അവൻ എന്നെ പിന്നെയും അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി

” അയ്യേ, ഇതിപ്പോ അനക്കു തലയ്ക്കു വെല്ല അടിയും കിട്ടിയാ.,” അവനെന്റെ തല പിടിച്ചു കുനിച്ചു അങ്ങോട്ട് ഇങ്ങോട്ടും ഇളക്കി നോക്കി തുടർന്ന്

” ഇത്തിരിമുന്നേ വരെ, താരേ താരേ, എന്നും പറഞ്ഞു കാറിക്കൊണ്ടു നടന്ന ചെക്കനാ, ഇപ്പ ഒന്നും വേണ്ടാന്നേ., അവൾടെയാ ആ ചോന്ന ചുണ്ടോണ്ടു ഈ കവിളത്തു ഒരുമ്മ കിട്ടുമ്പോ ഈ പിരാന്തോക്കെ മാറിക്കോളും..” അവൻ പെട്ടെന്ന് ചിരിച്ചോണ്ട് പിന്നിലേയ്ക്ക് ആഞ്ഞു, ഞാൻ അവന്റെ നോട്ടം, ചിരിയും സഹിക്കാൻ പറ്റാതെ കീഴ്പോട്ടു നോക്കി, എന്റെ ഊരിപ്പോയ ചെരുപ്പെടുക്കാനായി കുനിഞ്ഞു

‘ടപ്പേ’ പെട്ടെന്നാണ് ഒരലർച്ചയോടെ ആ ശബ്ദം ഞാൻ കേട്ടത് , എന്താണ് സംഭവമെന്ന് എനിയ്ക്കു മനസിലാവുന്നതിനു മുന്നേ

” എന്റള്ളോ.. എന്റെ തലേ..” എന്ന് പറഞ്ഞു , പിന്നിലേയ്ക്ക് ആഞ്ഞ ഷമീറു അതേ വേഗത്തിൽ നിലവിളിച്ചുകൊണ്ട് താഴേയ്ക്ക് വീഴുന്നതാണ് ഞാൻ പിന്നെ കണ്ടത്, എനിയ്ക്കു എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് പിന്നെയും ഒരു എത്തുംപിടിയും  കിട്ടിയില്ല,

നിലത്തേക്ക് വീണ ഷമീര് പെട്ടെന്ന് കിടന്നുകൊണ്ട് ഒന്ന് വെട്ടി തിരിഞ്ഞു, തലയ്ക്കു കയ്യും കൊടുത്തു അവന് അനുവിനെ നോക്കി,

അനു അപ്പോഴും സംഹാര രുദ്രപോലെ  കയ്യിൽ ആ അഭിജ്ഞാനശാകുന്തളം നിവർത്തി പിടിച്ചു അവനടുക്കലേയ്ക്ക് ചീറിയടുത്തു,

ഏകദേശം കാര്യത്തിന്റെ കിടപ്പു വശം മനസിലായ ഞാൻ,

അനുവിനെ വേഗം കയറി വട്ടം പിടിച്ചു ,

അല്ലേൽ അവൾ അഭിജ്ഞശാകുന്തളം വെച്ച് ഷമീറിനെ അവില് പരുവമാക്കുമെന്നു ഇത്തിരിമുന്നേ അവളുടെ കൈക്കരുത്തു ശെരിക്കും അറിഞ്ഞ എനിയ്ക്കു അറിയാമായിരുന്നു,

അനു എന്റെ കയ്യിൽ കിടന്നു പിന്നെയും കുതറാൻ ശ്രമിച്ചു, അവളെ പിടിക്കാൻ പെടാപാട് പെട്ട് ഞാൻ

” എന്റെ പൊന്നു അനു , നീയൊന്നടങ്ങു, അവൻ തമാശയ്ക്കാ  അങ്ങനെ പറഞ്ഞതു , നീ ചുമ്മാ അവനെ തല്ലികൊല്ലല്ലേ, അവന്റെ ഒച്ചപ്പാടെങ്ങാനും കേട്ട് ആളുകൾ ഓടികൂടിയാൽ സംഗതി പ്രശ്നമാകും കേട്ടോ..” ഞാൻ എന്റെ കയ്യിൽ കിടന്നു കുതറാൻ ശ്രമിച്ച അനുവിനെ അമർത്തി പിടിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു,