മനഃപൂർവമല്ലാതെ [റിവൈസ്ഡ്ഡ് വേർഷൻ] [കട്ടകലിപ്പൻ] 259

സത്യത്തിൽ എനിക്ക് വേറൊരു അവസരത്തിൽ അവളോട് സംസാരിക്കാൻ പോയിട്ട് അടുത്ത് പോവാൻ തന്നെ താല്പര്യം തോന്നില്ല പക്ഷേ ഈ ഭീകര മൂകതയുള്ള സ്ഥലത്തു എനിക്ക് വേറെ വഴികളൊന്നും തോന്നിയില്ല,

അതുമാത്രമല്ല ഈ സാഗരം പോലെ കിടക്കുന്ന ബുക്കുകളുടെ ഇടയിൽ നിന്ന് ഞാൻ എനിക്കുവേണ്ട അഭിജ്ഞാനശാകുന്തളം എങ്ങനെ തപ്പിയെടുക്കാൻ?

സ്വതവേ പുസ്തക പുഴുവായ അവൾക്കു അത് എളുപ്പം സാധിക്കുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി, ഞാൻ മെല്ലെ നടന്നു അവളുടെ അടുത്തെത്തി, അവൾ ഞാൻ വന്നതുപോലും  അറിയാതെ ഭയങ്കര വായനയിൽ മുഴുകിയിരിക്കാണ്, ഞാൻ മെല്ലെ മുരടനക്കി , എന്റെ ശബ്‍ദം കേട്ടാട്ടോ  എന്തോ അവൾ പെട്ടെന്ന് ഞെട്ടിയെണീറ്റു

ഞാനപ്പോഴാണ് അവളുടെ കണ്ണുകൾ ശ്രെദ്ധിച്ചതു, കണ്മഷിയിട്ട ആ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു, ഒന്നുരണ്ടു തവണ തുടച്ചിരുന്നതുകൊണ്ടോ എന്തോ അവളുടെ കണ്മഷി ചെറുതായി പടർന്നിരുന്നു, അവളുടെ ആ ഭാവം കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് അവളോട് തോന്നിയ ദേഷ്യം പെട്ടെന്ന് സഹതാപത്തിലേക്കു വഴിമാറി

” എന്ത് പറ്റി അനു., നീയെന്തിനാ കരയുന്നേ.?” ഞാൻ മെല്ലെ അവളുടെ അരികിലായി ബെഞ്ചിലിരുന്നുകൊണ്ടു ചോദിച്ചു, എന്നെ പെട്ടെന്ന് അവിടെ പ്രേതീക്ഷിക്കാത്തപോലെ എന്തോ അനു എന്നെ തന്നെ നോക്കി കുറച്ചു നേരം ഇരുന്നു , പെട്ടെന്ന് അവൾ മുഖം വെട്ടിച്ചു എന്നിൽ നിന്നും കുറച്ചുകൂടെ നിരങ്ങി മാറിയിരുന്നു

എനിക്കവളുടെ പെട്ടെന്നുള്ള ആ പെരുമാറ്റം അത്ഭുതം നൽകി, ഞാൻ കാര്യം മനസിലാവാതെ അവളെ നോക്കി അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ കീഴ്പോട്ടു നോക്കി ഇരിക്കുകയാരുന്നു

ഞാൻ മെല്ലെ അവൾ വായിച്ചിരുന്ന പുസ്തകം നോക്കി അത് അഭിജ്ഞാനശാകുന്തളം ആയിരുന്നു, അതിന്റെ ഒരു പേജിൽ തന്നെ ഒരു വശത്തായി  സംസ്കൃതത്തിലും അതിന്റെ പരിഭാഷ വലതു ഭാഗത്തായി മലയാളത്തിലും ഉണ്ടായിരിന്നു ഞാൻ മെല്ലെ അത് വായിച്ചു നോക്കി,

അത് ശകുന്തളയും ദുഷ്യന്തനും തമ്മിൽ ആദ്യമായി കണ്ടുമുട്ടുന്ന സ്സീനായിരുന്നു വിവരിച്ചിരുന്നതു, ദുഷ്യന്ത മഹാരാജാവ് നായാട്ടിനായി കാട്ടിലെത്തപ്പെടുന്നതും ഒരു മാനിന്റെ പുറകെ തന്റെ കുതിരയെ ഓടിച്ചു ഒറ്റയ്ക്ക് മുന്നേറുന്നതും, അതിനിടയിൽ അനസൂയയുടെയും പ്രിയംവദയുടെയും ഒപ്പം കാട്ടിലൂടെ വിരാജിക്കുന്ന ശകുന്തളയെ രാജാവ് കാണുന്നതും , കാണുന്ന ഒറ്റ മാത്രയിൽ തന്നെ അവർ പ്രണയബന്ധരാവുന്നതും, പിന്നെ ആ കാട്ടിൽ വെച്ചുതന്നെ ഗന്ധർവ വിധിപ്രകാരം അവർ വിവാഹിതരാവുന്നതും,