എന്നെന്നും കണ്ണേട്ടന്റെ രാധിക [AJAY ADITH] 1462

എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ആള് കൈകാട്ടി വിളിച്ചു. ആദ്യം ഒന്ന് പരുങ്ങി കാരണം നമുക്കറിയാലോ നമ്മൾ കള്ളൻ ആണെന്ന്. പണ്ടാരടങ്ങാൻ ഇയാൾക്ക് വല്ല സംശയവും തോന്നിയാവോ എന്ന് മനസ്സിൽ തോന്നി. എന്തായാലും വരുന്നിടത്ത് വച്ച് കാണാം എന്ന് കരുതി അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.

എന്തേ മാമ വിളിച്ചേ…. !!! നീ ബസിൽ അല്ലേ സ്കൂളിൽ പോവാറുള്ളത്….? അതെ…എന്തേ….? ഈ കൊല്ലം തൊട്ട് രാധുനേം ബസ്സിലാ വിടുന്നത്. അപ്പോൾ നീ ഒന്ന് അവളെ ശ്രദ്ധിക്കണ്ണെ എന്ന് പറയാൻ വേണ്ടി വിളിച്ചതാ….എന്നും പറഞ്ഞ് അയാൾ രാധുനെ വിളിച്ചു.

മറ്റന്നാൾ മുതൽ ക്ലാസ് തുടങ്ങുമ്പോൾ കണ്ണേട്ടനും ഉണ്ടാകും. അവൻ കേറുന്ന ബസ്സിൽ കേറി പോയാമതി. വല്ല സംശയവും ഉണ്ടേൽ അവനോട് പറയണം. ഇത് കേട്ടതും എനിക്ക് കരയണോ ചിരിക്കണോ തുള്ളിചാടണോ എന്നൊന്നും അറിയാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയായി.

ഞാൻ എന്റെ രണ്ട്‌ കണ്ണും ഓൾക്ക് വേണ്ടി ഇന്നലെയെ ഡെഡിക്കേറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നു മാമ…എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞ് എന്റെ സന്തോഷം ഞാൻ നിയന്ത്രിച്ചു. അപ്പോൾ തന്നെ ഓൾടെ കമന്റ് അതിന് ഞാൻ വല്ലതും ചോദിച്ചാൽ ഇദ്ദേഹം മിണ്ടില്ലലോ ഭയങ്കര ബലംപിടുത്തം അല്ലേ ചേട്ടന്.

ഓള് അത് ഇത്തിരി പരിഭവത്തിലാണ് പറഞ്ഞതെങ്കിലും എനിക്ക് അത് കുയിൽ നാദം പോലെയാ കാതിൽ എത്തിയത്. അപ്പോൾ തന്നെ മാമന്റെ ചോദ്യം, നീയെന്താ ഇവളോട് മിണ്ടാത്തെ നിങ്ങൾ തമ്മിൽ വല്ല പിണക്കവും ഉണ്ടോ…?

ഇല്ല മാമ…അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ല ഞാൻ അങ്ങനെ പെൺകുട്ടികളോട് സംസാരിക്കാറില്ല. എനിക്ക് എന്തോ നാണം വരും. അതുകൊണ്ടാണ് അല്ലാതെ വേറെ ഒന്നും അല്ല. അയ്യേ നീ ഒക്കെ എന്ത് ആൺകുട്ടിയാടാ…എന്നും പറഞ്ഞ് കളിയാക്കി. എന്തായാലും നീ ഒന്ന് അവളെ ശ്രദ്ധിച്ചേക്കണം.

അവൾ ആദ്യായിട്ട ബസ്സിൽ ഒക്കെ ഒറ്റക്ക് പോണത്. അതിനെന്താ മാമ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം. 8.30ന് താൻ ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിൽ ഉണ്ടാകണം. ഞാൻ കൃത്യം ആ ടൈമിൽ അവിടെ ഉണ്ടാകും. അങ്ങനെ പറഞ്ഞ് അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങി. പോരാൻ നേരം രാധുന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി.

അവളുടെ മുഖത്ത് ഞാൻ ആദ്യമായി മിണ്ടിയതിന്റെ സന്തോഷമാണോ…അതോ എന്റെ പരുക്കൻ സ്വഭാവത്തോടുള്ള വെറുപ്പാണോ എന്നൊന്നും മനസിലായില്ല…എന്താ എന്ന് മനസിലാകാത്ത ഒരു ഭാവം. എന്തായാലും എന്റെ രാധു മറ്റന്നാൾ മുതൽ എന്റെ ഒപ്പം സ്കൂളിലേക്ക് പോകാൻ ഉണ്ടാകും.

അപ്പോൾ അവളോട് കൂടുതൽ അടുത്ത് ഇടപെഴകാൻ കഴിയുമെന്ന സന്തോഷത്തിലും ഞാൻ മതിമറന്നു പാട്ടും പാടി എന്റെ BSA യിൽ കുതിച്ച് പാഞ്ഞു. എന്റെ എല്ലാ കുരുത്തക്കേടിനും മല കൂടെ നിൽക്കുന്ന എന്റെ കസിനെ കാണാൻ എനിക്ക് ഇങ്ങനെ ഒരിഷ്ടം തോന്നിയപ്പോൾ തന്നെ വിചാരിച്ചതാ…ഇതാരൊടെങ്കിലും പറയുന്നുണ്ടേൽ അത് ആദ്യം ഇവനോടാകും എന്ന്.

ഞാൻ അങ്ങനെ കറുപ്പിനഴക് ഓ…വെളുപ്പിനഴക് ഓ…എന്ന പാട്ടും പാടി പറന്നു പോകർന്നു. പെട്ടന്നൊരു ഉൾവിളി പോലെ സൈക്കിൾ എഴുനേറ്റുനിന്ന് ചവിട്ടിയതും ചെയിൻ വിട്ടതും ഒരുമിച്ചാർന്നു. എന്റെ മണികണ്ഠസ്വാമിയേയ്…പിന്നെ ഒന്നും ഓർമയുണ്ടായില്ല.

ത്രിശങ്കു സ്വർഗ്ഗവും എല്ലാ സ്വർഗ്ഗവും എല്ലാതും ഒറ്റയടിക്ക് കണ്ടു. ഒരു വിധത്തിൽ സൈക്കിളിൽ നിന്നിറങ്ങി പയ്യെ അടുത്ത് കണ്ട ഒരു കടയുടെ വരാന്തയിൽ ഇരുന്നു. പിന്നെ കുറച്ചു നേരത്തേയ്ക്ക് ചുറ്റും ഉള്ളതൊന്നും കാണാൻ പറ്റുന്നുണ്ടായില്ല. കുറച്ച് നേരത്തെ വിശ്രമത്തിന് ശേഷം പിന്നേം യാത്ര തുടർന്നു. നേരെ എന്റെ മനസാക്ഷി സൂക്ഷിപ്പ്കാരനായ കസിനെ കാണാൻ.

അവനോട് ചെന്ന് നേരെ ഒള്ള കാര്യം പറഞ്ഞ് കട്ട സപ്പോർട്ട് കിട്ടും എന്നു കരുതിയ ആ തെണ്ടിയുടെ വായിൽ നിന്ന് കേട്ടത് കട്ട ദുരന്തമായിരുന്നു….നിന്നെ പോലെ ഒരുതന്നെ അവൾ ഇപ്പോ ഇഷ്ടാന്ന് പറയും…എന്നു പറഞ്ഞ് പിന്നെ അവന്‌ കുറച്ച് നേരത്തേക് കൊടുങ്ങല്ലൂർ ഭരണിയാർന്നു ചെവിയിൽ. പോടാ കോപ്പേ… എനിക്ക് ഒരാളുടെ സഹായോം വേണ്ടെടാ എന്നും പറഞ്ഞ് അവനോട് കലിപ്പിട്ടു ഞാൻ പോന്നു.

പിന്നെയുള്ള ഒരു ദിവസം ഒരു വിധത്തിലാണ് തള്ളിനീക്കിയത്. അന്നെല്ലാം രാധുനെ മാത്രം ആലോചിച്ചു നടന്നു. ലാലേട്ടൻ പറഞ്ഞപോലെ കാണുന്ന നിറങ്ങൾക്കെല്ലാം നിറം കൂടി അങ്ങനെ സ്കൂൾ തുറക്കുന്ന ദിവസം വന്നെത്തി. അന്ന് എത്രയൊരുങ്ങിയിട്ടും എനിക്ക് മതിയായില്ല. കണ്ണാടിയിൽ നോക്കുമ്പോൾ എല്ലാം അവൻ പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകൾ എന്നെ നിരുത്സാഹപ്പെടുത്തികൊണ്ടിരുന്നു. പിന്നെ വരുന്നിടത്ത് വച്ച് കാണാം എന്ന് മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ച് ഞാൻ ഇറങ്ങി.

സമയം നോക്കിയപ്പോൾ 8.30. പടച്ചോനെ ഓള് ഇപ്പോ എത്തികാണാലോ എന്നും പറഞ്ഞത് ഞാൻ ബസ്റ്റോപ്പിലേക് പാഞ്ഞു. പറഞ്ഞത് പോലെ തന്നെ അവൾ കൃത്യം 8. 30 ന് ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ എത്തി. ഞാൻ എത്തിയപ്പോളേക്കും 8. 45 കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എന്നെ കണ്ടപാടെ മുഖോം വീർപ്പിച്ച് അവിടെ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. സോറി ഞാൻ ഇത്തിരി വൈകി പോയി…

മറുപടിയൊന്നും തരാതെ അവൾ അങ്ങനെ തന്നെ നിന്നു. ബസ് വരുന്ന വരെ അവൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. ബസ് വന്നപ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞു ദേ ബസ് വരുന്നു കേറിക്കോ എന്ന്…എന്നെ ഒന്ന് കണ്ണുരുട്ടിക്കാണിച്ച് അവൾ ബസ്സിലേക് കയറി. ഇവൾക്ക് ഇത് എന്തിന്റെ പ്രാന്തനെന്നു മനസ്സിൽ ഓർത്ത് ഞാനും കേറി. അവളുടെ സ്കൂൾ കഴിഞ്ഞ് കുറച്ചൂടെ കഴിയണം എന്റെ സ്കൂൾ.

അവളുടെ സ്കൂളിന്റെ മുൻപിൽ ബസ്സ് നിർത്തിയപ്പോൾ ഇറങ്ങുന്നവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ അതും ഉണ്ടോ എന്ന് നോക്കി. ഭാഗ്യം പെണ്ണിന് അറിയാം ഇറങ്ങേണ്ട സ്ഥലം ഒക്കെ. ഇറങ്ങി നിന്ന് പയ്യെ അവൾ ബസ്സിലേക്ക് എന്നെ നോക്കി. അപ്പോൾ ഞാൻ ഒരു വിധത്തിൽ തിരക്കിനിടയിലൂടെ കൈ വീശി കാണിച്ചു, ഞാൻ കണ്ടു നീ പൊയ്ക്കോ എന്ന ഭാവത്തിൽ…അത് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ പിന്നേം മുഖം കേറ്റിപിടിച്ചു പോയി.

അവളുടെ മുഖത്തെ ദേഷ്യം മാറായിട്ടില്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ മനസ് ചത്തു. സ്കൂളിൽ ചെന്ന് ക്ലാസ്സിൽ കയറി ഇരുന്നു. അപ്പോഴെല്ലാം അവളുടെ ആ മുഖം മാത്രം. ഞാൻ അവളോട് എന്തോ തെറ്റ് ചെയ്തപോലെ ഒരു തോന്നൽ. ഉള്ളിൽ വല്ലാത്ത കുറ്റബോധം. ഛെ…നേരത്തെ തന്നെ ബസ്റ്റോപ്പിൽ ചെല്ലേണ്ടതായിരുന്നു. എന്റെ തെറ്റിനെ കുറിച്ചോർത്ത് ഞാൻ സ്വയം പഴിച്ചു ക്ലാസ് തുടങ്ങി.

ക്ലാസ്സിലെ ഒരുസംഭവവും ഞാൻ കാണുന്നുണ്ടായില്ല. മനസ്സിൽ മൊത്തം എന്റെ രാധുന്റെ മുഖം മാത്രം. ഒരുവിധത്തിൽ അന്നത്തെ ദിവസം തള്ളി നീക്കി. എങ്ങോട്ട് തിരിഞ്ഞാലും രാധു മാത്രം. അവസാനത്തെ ബെൽ അടിച്ചതും ശക്തിമാൻ പറക്കണപോലെ ഞാൻ പറന്നു. ഒരുവിധത്തിൽ ആദ്യം വന്ന ബസ്സിലേക്ക് കയറി. എനിക്ക് എങ്ങനേലും എന്റെ രാധുനെ കാണണം.