മരുഭൂമിയിലെ രാജകുമാരൻ 💞💞💞 [നൗഫു] 3667

അവിടെ ഉള്ള എല്ലാവരും എന്നെ നോക്കി കരയുന്നുണ്ട്…

ഉപ്പ ആ വണ്ടിയുടെ അടുത്തേക് വന്ന് എന്റെ കീശയിൽ കുറച്ച് പൈസ വെച്ച് തന്നു…

ഞാൻ എല്ലാവരോടും ഒന്ന് തിരിഞ്ഞിരുന്നു സലാം പറഞ്ഞ് ദുആ യിൽ ഉലപെടുത്തുവനും പറഞ്ഞു..

പിന്നെ എന്റെ കൂട്ടുകാരും ഞാനും എയർപോർട്ടിൽ ലക്ഷ്യമാക്കി ആ വണ്ടിയിൽ…

യാത്ര തിരിച്ചു…

അവരെല്ലാം ഓരോ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു ചിരിക്കുന്നുണ്ട്…

എനിക്കാണെങ്കിൽ എന്റെ വീടും,  കുടുംബവും പിരിയുന്ന സങ്കടവും ഈ നാട്ടിലേക്കു ഇനി എന്നാണ് ഒരു തിരിച്ചു വരവേന്ന ചിന്തയും എന്നെ സങ്കടപെടുത്തി കൊണ്ടിരുന്നു..

ഓരോ അങ്ങാടിയും കഴിയുമ്പോഴും എന്റെ ഉള്ളിൽ ഇപ്പോയൊന്നും എയർപോർട്ടിൽ എത്തല്ലേ എന്നാ ഒരു ആഗ്രഹം എന്റെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു…

വണ്ടി എയർപോർട്ടിൽ എത്തി…

അവിടെ നിന്നും ഒരു ട്രോളി എന്റെ കൂട്ടുകാർ ഉരുട്ടി കൊണ്ട് വന്ന് ബാഗും പെട്ടിയും അതിൽ കയറ്റി..

ഞാൻ അവരെ ഒക്കെ ഒന്ന് കെട്ടിപിടിച്ച്…

എന്റെ വീട്ടിൽ എന്ത് ആവശ്യം ഉണ്ടെങ്കിലും ചെയ്ത് കൊടുക്കണം എന്ന് അവരെ പറഞ്ഞേൽപ്പിച്ച് ആ ട്രോളിയും ഉരുട്ടി ഉള്ളിലേക്കു നടക്കാൻ തുടങ്ങി…

പുതിയ ഒരു ജീവിതവും തേടി…

എന്റെ പ്രവാസം ആരംഭിക്കാൻ പോവുന്നു..

എന്റെ പേരിന് പകരം ഒരു നാമം ചേരാൻ പോവുന്നു…

“പ്രവാസി ”

ഞാൻ എന്റെ ലഗേജ് വിട്ട്… ചെക്കിങ്ങും കയിഞ്ഞ് വിമാനത്തിലേക് കയറാൻ ഉള്ള വിളിയും കാത്ത് അവിടെ ഇരിക്കാൻ തുടങ്ങി..

കൂടെ വന്നവരോട് തിരിച്ചു പോകുവാൻ പറഞ്ഞു…

എല്ലാം റാഹത്തായി ഇനി നിങ്ങൾ പൊയ്ക്കോളൂ…

ഞാൻ അവിടെ എത്തിയിട്ട് വിളിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു അവരെ നാട്ടിലേക്കു തിരിച്ചയച്ചു…

പിന്നെ എന്റെ വീട്ടിലേക് വിളിച്ച് എല്ലാം കയിഞ്ഞ് വിമാനം കയറാൻ പോകുവാണെന്നും പറഞ്ഞ്…

ഒരു കുഴപ്പവും ഇല്ലാതെ അവിടെ എത്തി ചേരുവാൻ പ്രാർത്ഥന നടത്തുവാനും പറഞ്ഞ് ഫോൺ വെച്ചു..

ഉമ്മയുടെ സങ്കടം അപ്പോഴും തീർന്നിട്ടില്ലായിരുന്നു…

എന്നോട് എന്തെക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട്… ഇടയിൽ വാക്കുകൾ മുറിയുന്നും ഉണ്ട്…

എനിക്കറിയാം എന്റെ ഉമ്മാക് എന്നെ പറഞ്ഞയക്കുന്നതിൽ ഒരു ഇഷ്ട്ടവും ഇല്ലാന്ന്…