ശ്രീധരന്റെ ശ്രീദേവി (മുഴുവൻ ഭാഗം) – [Santhosh Nair] 995

നേരത്തെ ഏപ്രിൽ 25 തീയതി പോസ്റ്റ് ചെയ്ത കഥയുടെ ബാക്കി ഇടുവാൻ സമയം കിട്ടിയില്ല. തിരക്ക് കൂടുതൽ ആയിരുന്നു. ഓഡിറ്റ് വേറെ.

ഇനിയും തിരികെ പോയി കഥ റിഫ്രഷ് ചെയ്യാൻ സമയം ഇല്ലാത്തതിനാൽ പഴയ പേജുകൾ ഇവിടെ വീണ്ടും ലോഡ് ചെയ്യുന്നു. പേജ് (01 മുതൽ 13 വരെ).

ശ്രീധരന്റെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ടു മൂന്നാമതു നാൾ.

വിരുന്നു പോക്ക് ഇനിയും തീർന്നില്ല. രണ്ടു ദിവസമായിട്ടും ഇനിയും കുറെ ബന്ധു വീടുകളിലും കുടുംബ സുഹൃത്തുക്കളുടെ വീട്ടിലും ഒക്കെ പോകാനുണ്ട്.
ഇന്നൊരു ദിവസം വീട്ടിൽ ഒന്നു സ്വസ്ഥം ആയിട്ടിരിയ്ക്കാം എന്ന് കരുതി, എങ്ങും പോയില്ല. അടുത്തയാഴ്ച കുറച്ചു ദൂരസ്ഥലങ്ങളിലൊക്കെ പോകാനുമുണ്ട്.

കരയോഗം വഴി വന്ന കല്യാണം. ശാലീന സുന്ദരിയായ, അഹങ്കാരമില്ലാത്ത, നല്ല അടക്കവും ഒതുക്കവും ഉള്ള പെൺകുട്ടിയാണ് ഭാര്യ – ശ്രീദേവി. അവൾ പോസ്റ്റ് ഗ്രേഡ്ജുവേഷൻ കഴിഞ്ഞു അടുത്തുള്ള ഒരു കോളേജിൽ ലെക്ചറർ ആയി ജോലി ചെയ്യുന്നു. പാർട്ട് ടൈം ആയി എംബിഎ ഉൾപ്പെടെ ചില കോഴ്സുകൾ ചെയ്യുന്നുമുണ്ട്.

അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും ബന്ധുക്കൾക്കും, എന്തിനേറെ കുശുമ്പും കുന്നായ്മയും തൊഴുത്തിൽക്കുത്തും പാർട്ട് ടൈം ജോലിയും ഹോബിയുമാക്കിയ അയല്പക്കത്തെ അമ്മിണിയമ്മയ്ക്കു പോലും അവളെ ഒത്തിരി ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.

പോസ്റ്റ് + പ്രൊഫഷണൽ ഗ്രാജുവേറ്റ് ആയ ശ്രീധരൻ ഇരുനിറമുള്ള സുന്ദരനാണ്. അധ്വാനിയായ ചെറുപ്പക്കാരൻ,നല്ല കരുത്തുറ്റ ശരീരം. കുറച്ചു കൂട്ടുകാരെയുള്ളൂ, പക്ഷെ നല്ല കൂട്ടുകാർ. ആ ചെറുപ്പക്കാരെപ്പറ്റിയും ആർക്കും ഒരു കുറ്റവും പറയാനില്ല. നാട്ടിലെ ആവശ്യങ്ങൾക്കെല്ലാം അവർ മുന്പിലുണ്ടാവും.

രണ്ടുപേരും നല്ല ജോഡികൾ (രാമന് സീതപോലെ, കൃഷ്ണന് രുഗ്മിണി പോലെ നളനു ദമയന്തി പോലെ, മഹേശ്വരന് സതി പോലെ എന്നൊക്കെ നമ്മുടെ വേദികളിലെ കവികൾക്കു പാടാൻ സ്കോപ്പുണ്ട്).

ശ്രീധരൻ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു തന്നെയാണ് ഒരു ഡിമാൻഡും പറയാതെ അവളെ കല്യാണം കഴിച്ചത്. എങ്കിലും അവളുടെ വീട്ടുകാർ കഴുത്തും കയ്യും (ശരീരം) നിറയെ ആഭരണങ്ങളും (വലിയ ഒഡ്യാണവും കാപ്പും ഉൾപ്പെടെ) അണിയിച്ചാണ് കൈ പിടിച്ചേൽപ്പിച്ചത്.

പക്ഷെ എന്തോ അവൾക്കു ഒരു താത്പര്യം ഇല്ലാത്തപോലെ? എന്തിനെയോ ഭയക്കുന്നത് പോലെ ഒരു പെരുമാറ്റം? അതും തന്റെ അടുത്തു മാത്രം. ഇഷ്ടം ഇല്ലാതെ വീട്ടുകാരുടെ നിര്ബന്ധത്താലാവുമോ കല്യാണത്തിനു സമ്മതിച്ചത്? ഏട്ടാ എന്ന് വിളിക്കുന്നത് കേൾക്കാൻ ഒരു സുഖമുണ്ടെങ്കിലും അവൾ ഈ ലോകത്തെങ്ങും അല്ലാത്തതുപോലെയാണ്.