ശങ്കരൻ മരിക്കുന്നില്ല…[ശിവശങ്കരൻ] 154

ഹരിക്ക് സന്തോഷം കൊണ്ടാണോ സങ്കടം കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.

 

“എടാ ശങ്കൂ… എനിക്ക് ഇത് ഓടിച്ചു വല്ല്യ പരിചയം ഇല്ലാ… കുറച്ചു പേടിയുണ്ട് ട്ടോ…”

 

“ഈ ശങ്കരൻ കൂടെയുള്ളപ്പോഴോ മോനെ… നിന്നു കിന്നരിക്കാണ്ട് വണ്ടിയെടുക്കടാ…” ശങ്കരൻ കപടദേഷ്യം കാണിച്ചു പറഞ്ഞു.

 

ഹരി പുഞ്ചിരിയോടെ വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുത്തു.

 

ഒരു കൊച്ചു വീടിനടുത്ത് എത്തിയപ്പോൾ ശങ്കരൻ വണ്ടി നിർത്താൻ പറഞ്ഞു.

 

ഓടിട്ട ഒരു കൊച്ചു വീട്. മുറ്റത്ത് ഒരു കൊച്ചു തുളസിത്തറ. ഇറയത്തും തിണ്ണയിലുമൊക്കെ ഒരുപാട് ചിരാതുകൾ തിരിയിട്ട് വച്ചിരിക്കുന്നു. പക്ഷേ കത്തിച്ചിട്ടില്ല. അവർ നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ അകത്തു നിന്നാരോ വരുന്നത് പോലെ തോന്നി.

 

വെള്ളിപ്പാദസരങ്ങളണിഞ്ഞ പൊൻപാദങ്ങളാണ് ആദ്യം ഹരി കണ്ടത്. പിന്നാലെ ഒരു ചുവന്ന പട്ടുപാവാടയും ബ്ലൗസുമിട്ട ഒരു പെൺകുട്ടി, കത്തിച്ച ഒരു ചിരാതുമായി നടന്നു വരുന്നു. വലം കയ്യിൽ പിടിച്ച ചിരാത്, കാറ്റുവന്നു കെടാതിരിക്കാനായി, ഇടം കൈകൊണ്ട് മറച്ചു പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.

 

“അച്ചൂ… ബാ… നമുക്ക് ദീപം തെളിയിക്കാം…” മധുരമായ ശബ്ദത്തിൽ അവൾ വിളിക്കുമ്പോൾ നിക്കറിട്ട ഒരു കുഞ്ഞു പയ്യൻ ഓടി അവൾക്കൊപ്പം വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതാണ്‌ അവളുടെ കുഞ്ഞനിയൻ.

 

“മോനെ ശങ്കൂ… നിന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ഒരുമ്മ തരട്ടെ…”

 

“എന്താടാ… എന്ത് സുന്ദരിയാടാ എന്റെ അനിയത്തി” ഹരി പറഞ്ഞത് കേട്ട് ശങ്കരൻ ചിരിച്ചു.

 

“അതേ,  വേഗം അമ്മയോടും അച്ഛനോടും പറഞ്ഞു കാര്യം തീരുമാനമാക്കണം, അതിനു മുന്നേ ഇപ്പൊ നീ എന്നെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടാക്ക്.”

 

 

“നീയല്ലേ വണ്ടി ഓടിക്കുന്നെ, എടുക്കടാ പൊട്ടാ…”

ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ശങ്കരൻ പറഞ്ഞതും, ഹരി വണ്ടിയെടുത്തതും ചീറിപ്പാഞ്ഞു വന്ന ഒരു ലോറി ബൈക്കിൽ ഇടിച്ചതും ഒന്നിച്ചായിരുന്നു…

ബൈക്കിനൊപ്പം നിരങ്ങിപ്പോയ ഹരി കഷ്ടപ്പെട്ട് കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോൾ തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ക്യാമറ പൊട്ടിക്കിടക്കുന്നത് കണ്ടു. അവന്റെ കണ്ണുകൾ പ്രിയപ്പെട്ട സഹോദരനായി തിരയുമ്പോൾ, ദേഹത്തുകൂടെ ആ ഭാരമേറിയ വാഹനത്തിന്റെ വലിയ ചക്രങ്ങൾ കയറിപ്പോയ വേദനയിൽ, ശങ്കരൻ പുളയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

 

****ഒരു വർഷത്തിന് ശേഷം****

 

“മോനെ…” ലക്ഷ്മിയമ്മയുടെ നേർത്ത ശബ്ദം പോലും ഹരിയിൽ പ്രകമ്പനങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കി.

 

“എന്തിനാടാ ഇങ്ങനെ പേടിക്കുന്നെ… അമ്മയാടാ… നീ ഒന്ന് മിണ്ടടാ, നേരാം വണ്ണം…”

ലക്ഷ്മിയമ്മ മകന്റെ അവസ്ഥയോർത്തു വിലപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. ഹരി അവരുടെ മുഖത്ത് നോക്കി ഇരുന്നു… പഴയ ഓർമയിൽ അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു.