ശങ്കരൻ മരിക്കുന്നില്ല…[ശിവശങ്കരൻ] 154

 

അവർ പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു… കോതമംഗലം റൂട്ടിൽ പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്ന ശങ്കരന്റെ ബൈക്കിന്റെ ദിശ കണ്ടു ഹരി പറഞ്ഞു,

“എന്തുവാടാ, ഈ കോതമംഗലം ഹൈറേഞ്ച് ആണോ നീ ഇത്രവല്ല്യ സംഭവാന്നു പറഞ്ഞെ, നമ്മളിവിടെ വരാത്തതൊന്നും അല്ലല്ലോ…”

 

“ഒന്ന് പെടക്കാണ്ടിരിക്കടാ…” ശങ്കരൻ ഒച്ചയെടുക്കുന്നത് കണ്ടു ഹരി പിന്നെ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. കാലന് ദേഷ്യം വന്നാൽ വേണെങ്കിൽ ഇവിടെ ഇറക്കിവിട്ടിട്ട് പോകും. ഇവന്റെ മുടിയും താടിയും മീശയും ആളിന്റെ അസുരസ്വഭാവത്തെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതാണ്. ഹരി ഓർത്തു, ഇവൻ ആർക്കെങ്കിലും മുന്നിൽ കീഴടങ്ങുന്നെങ്കിൽ അവന്റെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും കുഞ്ഞിക്കും ശേഷം, തനിക്ക് മുന്നിൽ മാത്രമാണ്…

 

പക്ഷേ, ബൈക്ക് കോതമംഗലത്തേക്ക് പോകാതെ, തങ്കളം ജംഗ്ഷനിൽ നിന്നും ഇടത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞപ്പോൾ ഹരിയുടെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു. പക്ഷേ, ഒന്നും മിണ്ടാൻ പോയില്ല.

 

ഒരു ഇരുപതു മിനിറ്റ് കഷ്ടിച്ച് ആയപ്പോഴേക്കും അവൻ വണ്ടി ഒതുക്കി നിർത്തി. ടാറിട്ട റോഡിൽ നിന്നും വേർതിരിയുന്ന വനപാത. പഴകിത്തുടങ്ങിയ ബോർഡ് ഹരി മെല്ലെ വായിച്ചു “അയ്യപ്പന്മുടി”

അവൻ തന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്ന ശങ്കരനെ നോക്കി…

 

“എങ്ങനെ ശങ്കരാ…”

 

“എന്ത്?”

 

“ഇമ്മാതിരി സ്ഥലങ്ങൾ നിന്റെ മാത്രം കണ്ണിൽ പെടുന്നത്…”

 

“എടാ ഇത് നമ്മുടെ കുഞ്ഞീടെ കണ്ടുപിടിത്തമാടാ… കഴിഞ്ഞ ദീപാവലിക്ക്… ആ അത് പറയാം നീ വാ…” ഹരിയെയും വിളിച്ചുകൊണ്ട്, വഴിയിലേക്ക് നീണ്ടു നിൽക്കുന്ന പുൽച്ചെടികളെ വകഞ്ഞു മാറ്റി, ശങ്കരൻ മുന്നേ നടന്നു…

ഇടതൂർന്ന വള്ളിപ്പടർപ്പുകൾ വകഞ്ഞു മാറ്റി അവന്റെ പിന്നാലെ നടക്കുമ്പോഴും കണ്ണിൽ പെടുന്നതെല്ലാം മനോഹരങ്ങളായ ചിത്രങ്ങളാക്കി മാറ്റിക്കൊണ്ടിരുന്നു, ഹരി. ആ ചെറുവനം അവസാനിക്കുന്നിടത്ത് അവരെ കാത്തിരുന്നത് പരന്നു കിടന്ന ഒരു കരിംപാറപ്പുറമാണ്. ആ പാറപ്പുറത്ത് ഒത്ത നടുക്ക്, ഒരു ക്ഷേത്രം. ഹരിയും ശങ്കരനും ഒന്നിച്ചപ്പോൾ ജനിച്ച അയ്യപ്പന്റെ ക്ഷേത്രം.

 

മേലേ ആകാശം സന്ധ്യയുടെ സിന്ദൂരം വാരിപ്പൂശി നിൽക്കവേ, താഴെ പച്ചപ്പട്ടണിഞ്ഞ ഭൂമി നാണത്താൽ മുഖം പൊത്താൻ ഒരുങ്ങി നിൽക്കുന്നു. ആ പാറപ്പുറത്തിന്റെ ഒരരികിൽക്കൂടി, കുറച്ചു ആദിവാസികൾ വരിയായി നടന്നു നീങ്ങുന്നു. ചിലരുടെ തലയിൽ തട്ടുകളായി വച്ചിരിക്കുന്ന മൺകുടങ്ങൾ, ചിലരുടെ തലയിൽ വിറകുകെട്ടുകളും. ആ ദൃശ്യം വേഗം അവൻ തന്റെ ഛായാഗ്രഹണോപാധിയിൽ പകർത്തി.

 

“ഹരീ…” ശങ്കരന്റെ വിളി കേട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ അവൻ കാണുന്നത്, ആ കുഞ്ഞു ശ്രീകോവിലിനു ചുറ്റും വൃത്താകൃതിയിൽ നിരത്തിവച്ചിരിക്കുന്ന ചിരാതുകളിൽ എണ്ണ പകരുകയായിരുന്നു ശങ്കരൻ.