സഹയാത്രിക [ജോ] 116

 

*****

 

കല്ലാറിന്റെ തീരത്ത് നീണ്ടു നിവർന്നു കിടക്കുന്ന സ്വരൂപിനെക്കണ്ടാണ് അഞ്ജലി പടിക്കെട്ടുകൾ ഇറങ്ങിയത്. ഉമർ പോയിട്ട് മാസം രണ്ടു കഴിഞ്ഞു.

രണ്ടിടങ്ങളിലായി കിരണും മനുവും ഇരിപ്പുണ്ട്.

 

അവളെക്കണ്ടതും നിറഞ്ഞൊഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്ന കണ്ണുകൾ തുടച്ച് സ്വരൂപ്‌ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു.

 

“നമ്മളിപ്പോ നാലായല്ലേടി…” അവന്റെ തൊണ്ടയിടറി.

 

“ആ എബിൻ ഉമറിന്റെ കാര്യം എന്തായാലും അറിഞ്ഞു കാണും. എന്നിട്ട് ആ പന്ന ഒന്ന് വിളിച്ചു തിരക്കിയത് പോലുമില്ലല്ലോടാ..!” കിരൺ ആറ്റിലേക്ക് കല്ലുകൾ പെറുക്കിയെറിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. ഒന്നും മിണ്ടാതെ അഞ്ജലി സ്വരൂപിന്റെ അരികിലിരുന്നു.

 

അവളുടെ കണ്ണുകൾ പണ്ട് അവൻ ചൂണ്ടയിടാറുള്ള സ്ഥലത്തെ തേടിച്ചെന്നു. കലങ്ങിയ മിഴികളെ മുഖം മുഴുവനും അമർത്തിത്തുടച്ചു കളഞ്ഞു.

 

“ഇവിടിപ്പോഴും അവൻ കാണുമായിരിക്കും അല്ലെ?

നമ്മളെയൊക്കെ അവൻ കാണുന്നുണ്ടായിരിക്കും അല്ലെ?”

 

കിരൺ വീണ്ടും പറഞ്ഞപ്പോൾ സ്വരൂപ്‌ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റുമാറി നടന്നു.

അവനെ നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ അവന്റെ ഫോണിൽ ബെല്ല് മുഴങ്ങുന്നതും അതെടുത്തു ചെവിയോട് ചേർക്കുന്നതും അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു.

 

“ഓ കൊഞ്ചാൻ പോയിക്കാണും പന്നി!” കിരണിന്റെ പല്ല്കടിച്ചുള്ള സംസാരത്തിൽ അഞ്ജലി തറഞ്ഞിരുന്നു.

 

“എന്താ… എന്താ പറഞ്ഞെ…”

 

“അവനാ മഞ്ചാടിയുമായി കൊഞ്ചാൻ പോയിക്കാണുമെന്ന്!” കിരണിന്റെ സ്വരത്തിൽ ഈർഷ്യയുണ്ടായിരുന്നു.

 

“മഞ്ചാടിയോ?”