ശ്രീ നാഗരുദ്ര 🥰 🙄🩸🐍👻 ആറാം ഭാഗം – [Santhosh Nair] 1102

രുദ്രയുടെ ഫോട്ടോ കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ശ്രീ സ്തബ്ധനായി. അപ്പോൾ ഇതിനിടയിൽ മറ്റെന്തൊക്കെയോ കഥകൾ ഉണ്ടല്ലോ. ഇപ്പോൾ ഞാൻ പോയ തറവാട് എന്റെ അച്ഛന്റെയാണ്, ആ മരിച്ച പൊലീസ് അധികാരി എന്റെ ഒരു ഏട്ടനാണ്. ഇപ്പോൾ ഞാൻ കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ടിരിയ്ക്കുന്ന വസ്തുക്കൾ എന്റെ സ്വന്തം ഏട്ടന്റെതാണ്. അപ്പോൾ ഈ ലോകത്തു എനിയ്ക്കും ആരൊക്കെയോ ഉണ്ടായിരുന്നു – അതും ജീവിച്ചിരുന്നപ്പോൾ സമൂഹത്തിൽ വളരെ വിലയും നിലയും ഉണ്ടായിരുന്നവർ.

ശരീരം വിറക്കുന്നതു അതെ സമയം വിയർക്കുന്നതും അവനറിഞ്ഞു. കയ്യിലെ രോമങ്ങൾ രോമാഞ്ചം കൊണ്ട് എഴുനേറ്റു.  അവൻ കണ്ണുകൾ അടച്ചു, ആ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും ബാഷ്പകണങ്ങൾ ധാര ധാരയായി ഒഴുകി, പോക്കറ്റിൽ ഇരുന്ന ചെറിയ തൂവാല എടുത്തു മുഖം തുടച്ചു.

അടുത്ത് കണ്ട പൈപ് തുറന്നു മുഖം കഴുകി തുടച്ചിട്ടു വീണ്ടും വന്നിരുന്നു. നേരിയ തലവേദന എടുക്കുന്നതുപോലെ തോന്നിയതിനാൽ അവൻ കൈകളിൽ തല താങ്ങി ഇരുന്നു.

അപ്പോഴേയ്ക്കും ഒരു മധ്യവയസ്കയായ സ്ത്രീ അവനു കുടിയ്ക്കാൻ ഒരു കപ്പിൽ കടുംകാപ്പി കൊണ്ടുവന്നു കൊടുത്തു. സാധാരണയായി കടുംകാപ്പി കുടിയ്ക്കാത്ത അവൻ നന്ദി പറഞ്ഞുകൊണ്ടു അതു വാങ്ങിക്കുടിച്ചു.

തൂതൂവല (ഒരു ക്രീപ്പർ പ്ലാന്റ്), കുരുമുളക്, മല്ലി, അതിമധുരം, തിപ്പലി, കുരുമുളക്, കരിപ്പെട്ടി (ഒരുതരം നാടൻ ശർക്കര) ഒക്കെ ഇട്ടു തിളപ്പിച്ച കാപ്പിയായിരുന്നു, അത്. കുടിച്ചപ്പോൾ ഒരു പ്രത്യേക സുഖവും ഉന്മേഷവും ഒക്കെ തോന്നി.

പിറകിൽ രുദ്രയുടെ ശബ്ദം കേട്ടു: “ഏട്ടാ ആ ഫോട്ടോയിൽ ഉള്ളതു ഞാനാണല്ലോ ഹി ഹി.”

“മനസ്സിലായി, എന്റെ യക്ഷിക്കുട്ടി തത്കാലം കാറിലിരിയ്‌ക്കെടാ, ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ ഞാൻ തനിയെ ഇരുന്നു സംസാരിയ്ക്കുന്ന ലൂസ് ആണെന്നോർത്തുപോകും, ഹി ഹി” അവൻ പറഞ്ഞു.

“പോ ഏട്ടാ, കുശുമ്പാ, വരുമ്പോൾ അതെല്ലാം കൊണ്ടുവരാൻ മറക്കേണ്ട.” അവൾ പറഞ്ഞു.