ശിവാത്മിക IX [മാലാഖയുടെ കാമുകൻ] 1831

എന്താ പറയാ ഞെട്ടിച്ചു കളഞ്ഞു
പാവം പ്രിൻസും ആലീസും ശിവയും രക്ഷപ്പെടണേ എന്ന ഒരു പ്രാർത്ഥനയെ ഒള്ളൂ
നിരഞ്ജൻ എന്തിന് ആത്മഹത്യ ചെയ്തു ?
നിഗൂഢതകൾ ഒരുപാട് ബാക്കി

മാലാഖയുടെ കാമുകന്റെ എല്ലാ കഥകൾക്കും ഒരു പ്രത്യേകത ഞാൻ അറിഞ്ഞു
സന്തോഷം ഉള്ള രങ്കങ്ങൾ ആയാലും സങ്കടം ഉള്ള രങ്കങ്ങൾ ആയാലും നിറകണ്ണുകളോടെ അല്ലാതെ ചില രങ്കങ്ങൾ വായിച്ചു തീർക്കാൻ കഴിയില്ല…

അത് നിയോഗത്തിന്റെ തുടക്കത്തിൽ റോഷൻ വീട് വിട്ട് ഇറങ്ങിയപ്പോൾ മുതൽ ഞാൻ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞതാണ്…

പിന്നെ ഇന്നും ഒരു തേങ്ങലോടെ അല്ലാതെ ഓർക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു പനിനീർ പൂവ് എന്ന കഥയുടെ ആസ്വാദനക്കുറിപ്പും ഇവിടെ ചേർക്കുന്നു…

ആരുഷി എണീറ്റ് അവളുടെ നരാൺ എെുതു ഒരു ചിപ് ം
കാണിച്ു.. ആനരാ വരച് ചിപ് ം അവൾ നരാനൊ
എെുതത്..
“അവൾ വരച്ചത് ആണ് ഇത്.. അഞ്ചു വർഷം മുൻനപ്…”
ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ കൈ കോർത്തു പിടിച്ചു
നടന്നു പോകുന്ന അച്ഛനും അമ്മയും.. അവർ പോകുന്നത് ഒരു
കുഴിമാടത്തിന്റെ അടുത്ത് നിന്നും നോക്കി
ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന ഒരു സ്ത്രീ രൂപം…
ആ സ്ത്രീ രൂപത്തിന്റെ ഇടത്തെ കവിൾ കറുപ്പാണ്..
എങ്ങനെ കഴിയുന്നു ബ്രോ ഇങ്ങനെ കരയിക്കാൻ
ഇവിടെ ഈ കമന്റ് ഇടുമ്പോളും എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നു…
ഞാൻ ആദ്യം കരുതിയത് നിയോഗം ഒക്കെ പോലെ രണ്ടു പേരെയും അഭി കെട്ടും എന്നാ പക്ഷേ എന്റെ എല്ലാ പ്രതീക്ഷകളും അസ്തമിച്ചു

അഗ്നിയുടെ മരണം ഉൾക്കൊള്ളാൻ ആയില്ല ആഭാഗങ്ങൾ എങ്ങനെ വായിച്ചു തീർത്തു എന്ന് എനിക്ക് ഇപ്പോഴും അറിയില്ല

രാത്രി മൂന്ന് മണിക്ക് എഴുന്നേറ്റ് ദോഷം ചുടുന്ന രംഗം ഒക്കെ ആരോ പാടിയ പോലേ ഓർക്കുമ്പോൾ ഇടനെഞ്ചിൽ തേങ്ങലാണേ

അവളുടെ കല്ലറയുടെ മുന്നിൽ റോസ് ചെടി വളർന്നു നിൽക്കുന്ന അവസാനം രങ്കം വായിച്ചപ്പോൾ എന്നോ വായിച്ചു മറന്ന ഐറിഷ് റോസ് എന്ന കഥ ഓർമ്മ വന്നു

ആ കഥ തറവാട്ടിലും ഇവിടെയും തിരഞ്ഞിട്ടും കാണാത്തത് കൊണ്ടാണ് ഇവിടെ കമന്റിയത്
ശിവാത്മികയുടെ അടുത്ത ഭാഗങ്ങൾക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു

ഇന്നുണ്ടോ

?❤️?