രുധിരാഖ്യം -8 [ചെമ്പരത്തി] 364

ഭയത്താൽ വിറച്ചുകൊണ്ട് അവൻ അറിയാതെ ഉറക്കെ പറഞ്ഞു പോയി.

എന്നാൽ അത് കേട്ട രേവതിയമ്മയിലും ഗൗരിയിലും ഉണ്ടായ നടുക്കത്തിന്റെ  പത്തിരട്ടി ആണ് മാവികയിൽ ഉണ്ടായത്.അവളുടെ കൈകൾ തളർച്ച ബാധിച്ച് അവളറിയാതെ ഗിരീഷിന്റെ തോളിൽ നിന്ന് ഊർന്ന് താഴെ പോയി.

ഒന്ന് പിന്നോട്ട്ക്ക് വേച്ച അവൾ പിന്നിലെ ഭിത്തിയിൽ ചാരി നിന്നു.ഒരു നേർത്ത വിറയൽ അവളെ പിടികൂടിയിരുന്നു.

” എന്തിനാ……. എന്തിനാ അവളെ പോകാൻ സമ്മതിച്ചത്…..? ”

ഗിരീഷിനെ നോക്കി കൊണ്ടുള്ള അവളുടെ ചോദ്യം തീർത്തും ദയനീയമായിരുന്നു.

ഗിരീഷ് ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിന്നതോടെ മാവിക പതിയെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. അവളുടെ മനസ്സിനേറ്റ ആഘാതം ആ നടപ്പിൽ തന്നെ പ്രകടമായിരുന്നു.

” ഗിരിയേട്ടാ…..ഏട്ടൻ എന്താ പറഞ്ഞേ….?? ഇന്ദു എവിടെ പോയതാ….???ഏട്ടൻ എന്തിനാ നുണ പറഞ്ഞെ….?? ഏഥൻ അയാൾ എവിടെ പോയതാ….?? ഇന്ദു എന്തിനാ അയാളെ തപ്പി പോയത്…..??? ”

തന്നെ ഉലച്ചു കൊണ്ടുള്ള ഗൗരിയുടെ ചോദ്യംകേട്ട് ഗിരീഷ് അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയിട്ട് രേവതിയമ്മയെ പാളി നോക്കിയപ്പോൾ അവരുടെ മുഖത്തും ആ ചോദ്യങ്ങൾ തന്നെ ആയിരുന്നു എന്നവന് മനസ്സിലായി.

ഏറെ സമയമെടുത്ത് അത്ര നാൾ തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ ആ നാട്ടിലും സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ഒക്കെയും പറഞ്ഞു തീർത്തപ്പോൾ ഗിരീഷിനെ മനസ്സിൽനിന്ന് വലിയൊരു ഭാരം ഒഴിഞ്ഞു പോലെയുള്ള പ്രതീതിയായിരുന്നു.

എന്നാൽ ഇതെല്ലാം കേട്ടിരുന്ന ഗൗരിയും രേവതിയമ്മയും ആ പുലർകാല തണുപ്പിൽ പോലും വിയർത്തു