രുധിരാഖ്യം -5 302

ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം ആ കല്ല് തിരികെ അവൻ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു കാഞ്ഞിര മരത്തിന്റെ കമ്പിന് മേൽ വച്ചശേഷം ഒരു സൂചി എടുത്തു തന്റെ വിരൽത്തുമ്പിൽ ഒരു മുറിവുണ്ടാക്കി.

അതിലൂടെ ഇറ്റു വന്ന ഒരു തുള്ളി രക്തം അവൻ ആ കൂടിച്ചേർന്നിരിക്കുന്ന കല്ലുകളിലെ വെള്ള നിറത്തിലുള്ള കല്ലിന്റെ മുകളിലേക്ക് വീഴ്ത്തി.

ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾ ഒരു മാറ്റവുമില്ലാതെ തുടർന്ന ആ കല്ല് പൊടുന്നനെ പുകയുവാൻ തുടങ്ങി…!!!

*******************

ഇനിയും ഒരിക്കൽ കൂടി വിലാരയോട് എതിരിടാൻ ശക്തിയില്ലാതെ മാവികയുടെ കണ്ണുകൾ പൂർണമായും അടഞ്ഞു പോയിരുന്നു.

അവളുടെ നഗ്നമായ നെഞ്ചിലെ മാംസഗോളങ്ങളെ കൊത്തിപ്പറിക്കുവാൻ  വേണ്ടി തന്റെ അതീവ മൂർച്ചയേറിയ കൊക്കുകൾ നീട്ടിയ വിലാര പെട്ടെന്ന് ഒന്ന് അനങ്ങാതെ നിന്നു.

മാവികയുടെ തലയ്ക്ക് തൊട്ടപ്പുറത്തായി  നേരത്തെ അവൾ മുഖം പൂഴ്ത്തിയ മണൽ കുഴിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന വെള്ളം പതിയെ പുകയാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു..!!!

ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ അത് കാടിനെ പോലും മൂടുന്ന കടുത്ത പുകയായി തീർന്നു.!!!

മാവികയുടെ അടുത്തേക്ക് കണ്ണ് അടുപ്പിച്ചിട്ട് പോലും ഒന്നും കാണാനാവാത്ത വിധം  തന്റെ  കണ്ണുകൾ പുകഞ്ഞു നീറിയതോടെ ആ ഭീമാകാരനായ പക്ഷി മാവികയെ ഉപേക്ഷിച്ച് മുകളിലേക്ക് പറന്നുയർന്നു.

ജീവൻ ഇല്ല എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കും വിധം ഒരു ചലനം പോലുമില്ലാതെ മാവിക അവിടെ അനങ്ങാതെ കിടന്നു.

****************

“സികാ…..നോൺ ഡിക്സി തിബി ഉത് സെമ്പർ കുസ്‌തോധിയാതൂർ…..? ”

(സികാ….നിന്നോട് ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ അവൾക്കരികിൽ എപ്പോഴും കാവലായി ഉണ്ടാകണമെന്ന്…?)