രുദ്ര വീരസിംഹൻ -THE WARRIOR PRINCE [PONMINS] 254

രാജപുരോഹിതർ : ആ , അത് പറഞ്ഞപ്പോഴാ , നാളെ അല്ലെ നമ്മളോട് സ്വാമിജി ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞത് , അപ്പൊനാളെ നമ്മൾ പോയാൽ ഒരു 6  മാസത്തേക്ക് തിരിച്ചു വരാൻ പറ്റില്ല ,അത് വരെ നിങ്ങൾ തന്നെ എല്ലാ കാര്യവുംനോക്കേണ്ടി വരും ,എടുത്ത് ചാടി ഒന്നും ചെയ്യരുത് , നല്ലപോലെ ആലോചിച്ചും തീരുമാനിച്ചുമേ ചെയ്യാവു , ഞങ്ങൾ തിരിച്ചു വരുന്നത് വരെ നിങ്ങൾ ഒരു പ്രശ്നവും ഉണ്ടാക്കരുത് ,,,മ്മ് പോയി കിടന്നോളു ,, അയാൾഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവരെ പറഞ്ഞയച്ചു

അവർ പോയതും വിജയേന്ദ്രനും പുരോഹിതരും അയാൾ നേരത്തെ ഇറങ്ങി വന്ന മുറിയിലേക്ക് കയറി ,,

വിജയേന്ദ്ര : നാളെ നമ്മൾ പോയാൽ സ്വാമിജി പറഞ്ഞ ചികിത്സ നടക്കുമോ ,,, അയാൾ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു

രാജപുരോഹിതർ: എഡോ , സ്വാമിജി പറഞ്ഞത് എല്ലാം ഇതുവരെ കൃത്യമായി നടന്നില്ല , ഇതും നടക്കും , 5 വർഷം ആയില്ലെടോ താൻ ആ ചികിത്സ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് , ഇപ്പൊ തനിക്ക് മുന്നത്തെതിലും ആരോഗ്യം ഇല്ലേ, 70 വയസ്സായില്ലേ തനിക്ക് എന്നിട്ടും അതിന്റെ വല്ല ക്ഷീണമോ മറ്റോ ഉണ്ടോ ,, എന്നെ തന്നെ നോക്ക് എനിക്ക്നല്ല മാറ്റം തോന്നുന്നുണ്ട് ,,, അയാൾ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു

വിജയേന്ദ്ര : മ്മ് , കുറച്ചൂടെ മുൻപേ സ്വാമിജിയെ പരിചയപ്പെടേണ്ടത് ആയിരുന്നു , എന്ന കായകല്പം പോലുള്ളഎന്തേലും ചികിത്സ ചെയ്ത് നിത്യ യൗവ്വനം നില നിർത്തമായിരുന്നു ,,,

രാജപുരോഹിതർ: ഹഹഹ , ഇപ്പൊ എന്താടോ യൗവനത്തിനു കുഴപ്പം എല്ലാം നല്ല കൃത്യമായി നടക്കുന്നില്ലേ ,,,,

“ മ് മ് അമ്മേ “ പെട്ടെന്നാണ് ഒരു ഞെരക്കം കേട്ടത് , രണ്ടുപേരും തിരിഞ്ഞു നോക്കി അവിടെ പൂർണ നഗ്ന്നയായിഒരു 16 വയസ് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു കുട്ടി കിടക്കുന്നു , അവളുടെ ഞെരക്കം കേട്ടതും രാജപുരോഹിതർസന്തോഷത്തോടെ അവളെ നോക്കി

രാജപുരോഹിതർ: ആഹാ , ഇവൾ ചത്തില്ലായിരുന്നോ , നല്ല കിളിന്ത് ആണ് , ആരവ് എവിടുന്നോ പിടിച്ചോണ്ട്വന്നതാ ,, ഞാൻ രണ്ടു മൂന്ന് റൌണ്ട് ഒന്ന് കേറി ഇറങ്ങി , അനക്കം ഒന്നും കാണാതായപ്പോ ചത്തെന്ന കരുതിയെ,,എന്തായാലും എനിക്ക് ഭാഗ്യമുണ്ട് , ഞാൻ ഒന്നുടെ കേറി മേയട്ടെ ,, തനിക്ക് വേണോടോ ,,, അയാൾആവേശത്തോടെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ആ പെണ്ണുടലിലേക്ക് പടർന്നു ,,, അതുകണ്ട വിജയേന്ദ്ര ഒരു ചിരിയോടെഅവിടുന്ന് പോയി ,, ആ പെൺകുട്ടിയുടെ കരച്ചിൽ ആ മുറിയിലെ നാല് ചുവരുകളിൽ തട്ടി നിന്നു .

കാടിനുള്ളിലെ ആ സങ്കേതത്തിൽ പൂജയിൽ മുഴുകി ഇരിക്കുക ആണ് രാജഗുരു ,, അദ്ദേഹം തന്റെ പൂജകഴിഞ്ഞതും പതിയെ പുറത്തേക്ക് വന്നു അവിടെയുള്ള മുഴുവൻ ജനങ്ങളും അവിടെ ഒത്തുകൂടിയിട്ടുണ്ട് , അവരെല്ലാം അദ്ദേഹം പറയാൻ പോകുന്ന കാര്യങ്ങൾ കേൾക്കാൻ അക്ഷമരായി കാത്തിരിക്കുക ആണ്

രാജഗുരു : നമുക്കറിയാം എത്ര ബുദ്ധിമുട്ടിയാണ് നമ്മൾ ഓരോരുത്തരും ഇതുപോലൊരു ചുറ്റുപാടിൽ ജീവിച്ചുപോന്നത് എന്ന് , ഇനി നാം ഇവിടെ നിൽക്കേണ്ടതില്ല , പോവാൻ ഒരിടം നമുക്ക് നിങ്ങൾക്ക് പറഞ്ഞു തരാനുംകഴിയില്ല , പക്ഷേ ഇപ്പൊ നമ്മൾ ഇവിടുന്ന് പോയെ പറ്റു ,,,, അദ്ദേഹം വ്യസനത്തോടെ പറഞ്ഞു അല്പം നിർത്തി

ആശാൻ : രാജഗുരുവെ , എന്താണ് അങ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് എന്ന് വ്യക്തമായി പറയു ,,, അദ്ദേഹം ആദിയോടെചോദിച്ചു

രാജഗുരു : കാപാല ഭൈരവ് മോചിതനായിരിക്കുന്നു ,,, അയാൾ ഇടറുന്ന സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു നിർത്തി

“ഹ് ” അവിടെയുള്ള മുഴുവൻ ജനങ്ങളും ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ നിലത്തേക്ക് മുട്ടുകുത്തി ഇരുന്നു പോയി , കണ്ണുകളിൽ കണ്ണീർ നിറഞ്ഞു നിന്നു ,,,

ആശാനേ : എങ്ങ,,, എങ്ങനെ ,, രാജഗുരുവെ ,, അത് ,, അത്രയും സുരക്ഷയൊക്കെ ഉള്ളതല്ലേ അവിടെ ,,,, അയാൾ വേദനയോടെ ചോദിച്ചു

രാജ്ഗുരു : അറിയില്ല ,,, എങ്ങനെ എന്ന് നമുക്കറിയില്ല ,,,,, ആയാലും അതീവ വ്യസനത്തോടെ തന്റെ മുന്നിൽഇരിക്കുന്ന ജനങ്ങളെ നോക്കി

ആശാൻ : ഇനി ,, ഇനി എന്താണ് ഒരു പ്രധിവിധി രാജഗുരുവെ ,,, എല്ലാവർക്കും അറിയേണ്ടുന്ന കാര്യം അദ്ദേഹംചോദിച്ചതും എല്ലാവരും അയാളെ നോക്കി , അദ്ദേഹം അവരെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം കണ്ണുകൾ ഇറുകെ അടച്ചുഅൽപ നേരം നിന്നു