മാന്ത്രികലോകം 15 [Cyril] 2140

ഭയം ഉള്ളില്‍ ഒതുക്കി കൊണ്ട്‌ എല്ലാവരും തല ഉയർത്തി ധൈര്യം സംഭരിച്ച് നിന്നു.

“മലാഹി ഒഷേദ്രസിന്റെ യോദ്ധാക്കളേയും കൊണ്ടാണ് വരുന്നത്…” ശില്‍പ്പി റാലേനോട് പതിയെ പറഞ്ഞു.

റാലേൻ കുറെ നേരം ദേഷ്യത്തില്‍ കണ്ണടച്ചു നിന്നു. എന്നിട്ട് അയാള്‍ക്ക് അനുഭവപ്പെട്ട നേരിയ ഭയത്തെ ഉള്ളില്‍ അടക്കി കൊണ്ട് തന്റെ മുന്നില്‍ നിരന്നു നില്‍ക്കുന്നവരെ ആത്മവിശ്വാസത്തോടെ നോക്കി.

റാലേന്റെ മുഖത്ത് നിറഞ്ഞ് നിന്ന ആത്മവിശ്വാസം കണ്ടത് കൊണ്ടാവണം എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും വിശ്വാസവും പ്രതീക്ഷകളും തെളിഞ്ഞ് വന്നത്. അതോടെ ഭയവും അവരുടെ മനസില്‍ നിന്നും കുറച്ചൊന്നകന്നു.

“ഇനിയും രണ്ട് മാസം കഴിഞ്ഞാണ് യുദ്ധം ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചത്… പക്ഷേ അങ്ങനെയല്ലെന്ന് തെളിഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞു.

മലാഹിയുടെ ആക്രമണത്തെ ചെറുത്ത് നിൽക്കാൻ നമുക്ക് കഴിയുമോ എന്നറിയില്ല… പക്ഷേ നമ്മുടെ സ്വന്തമായ ഒന്നും തന്നെ വിട്ടുകൊടുക്കാന്‍ ഞാൻ തയ്യാറല്ല.

അതുകൊണ്ട്‌ ഇവിടെ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ആര്‍ക്കും ഇവിടെ നിന്നും ഈ നിമിഷം പോകാം… തല്‍ക്കാലത്തേക്ക് എങ്കിലും നിങ്ങള്‍ക്ക് രക്ഷപ്പെടാം…” അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് റാലേൻ എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും നോട്ടം പായിച്ചു.

പക്ഷേ ആരും അനങ്ങിയില്ല.. ആരും അപ്രത്യക്ഷമായില്ല.

ഉടനെ റാലേന്റെ മുഖത്ത് അഭിമാനം നിറഞ്ഞു.

“നിങ്ങളുടെ മാന്ത്രിക മുഖ്യനായി ഇവിടെ ഞാൻ വിജയിച്ച് കഴിഞ്ഞു…” അയാൾ അഭിമാനത്തോടെ പറഞ്ഞു. “ഇനി കാര്യത്തിലേക്ക്….” റാലേൻ ഒരിക്കല്‍കൂടി എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി.

എല്ലാ മുഖത്തും ഭയം ഉണ്ടായിരുന്നു… സമ്മര്‍ദ്ദവും ഉണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷേ അതുപോലെ അഭിമാനവും പുഞ്ചിരിയും ആ മുഖങ്ങളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു.

“ദൈവങ്ങള്‍ ആരും നമ്മെ സഹായിക്കാൻ വരില്ലേ…?” ഒരു കുഞ്ഞു വിദ്യാർത്ഥി പ്രതീക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു.

ആ ചോദ്യത്തിന്‌ എന്ത് മറുപടി കൊടുക്കണം എന്നറിയാതെ റാലേൻ ആലോചിച്ച് നിന്നു.

ഈ യോദ്ധാക്കളെ നശിപ്പിക്കാന്‍ പത്ത് പേര്‍ക്ക് മാത്രമേ കഴിയൂ എന്ന് അൽദീയ പറഞ്ഞത് റാലേൻ ഓര്‍ത്തു.

ആ പത്ത് പേരുടെ അഭാവം റാലേനെ നിരാശപ്പെടുത്തി.

“ദൈവങ്ങള്‍ വരേണ്ട കാര്യമില്ല. അവസാന യുദ്ധത്തിന് മുമ്പ് ഒരുപാട്‌ തയ്യാറെടുപ്പുകള്‍ നടത്താൻ അവര്‍ക്ക് ഉണ്ടാവും. ദൈവങ്ങള്‍ ഇല്ലെങ്കിലും ഈ ഏറ്റുമുട്ടലില്‍ നമുക്ക് വിജയിക്കാന്‍ കഴിയും…” ലാവേഷ് ഉറക്കെ പറഞ്ഞു.

ലാവേഷ് പറഞ്ഞുതീരേണ്ട താമസം ആയിരം യക്ഷരും ആയിരം മാന്ത്രികരും അവിടെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ഉടനെ അവിടമാകെ ആര്‍പ്പുവിളികൾ ഉയർന്നു.