മഹാനദി 11 (ജ്വാല ), ക്ലൈമാക്സ്‌ 1627

ആശങ്കകളോ, വീർപ്പു മുട്ടലോ ഇല്ലാതെയുള്ള ഞങ്ങളുടെ ആദ്യരാത്രി. 

 

പാലുമായി വന്ന ജനനിയെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു, കട്ടിലിൽ  സമീപം ഇരുത്തി അവളുടെ കണ്ണുകൾ നാണം കൊണ്ട് കൂമ്പിയടഞ്ഞു. ഹൃദയം ഹൃദയത്തോട് പറഞ്ഞത് കേൾക്കൻ കേട്ടുനിൽക്കാൻ കരുത്തില്ലാത്തത് കൊണ്ടാവണം  ജനൽ കർട്ടനു ഇടയിലൂടെ  ഒലിച്ചിറങ്ങിയ നിലാവിന് പെട്ടെന്ന്  തെളിച്ചം പതിയെ കുറഞ്ഞു വന്നത്, 

 

എന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിക്കുമ്പോൾ അവൾ കണ്ണ് തുറന്നു.കണ്ണുകൾ കൂട്ടി മുട്ടിയപ്പോൾ ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചവൾ പറഞ്ഞു 

 

” ഏട്ടാ… നമ്മൾ കണ്ടു മുട്ടിയ കൊല്ലൂർ മൂകാംബികയിൽ നിന്ന് വേണം നമുക്ക് ജീവിതം തുടങ്ങാൻ എന്റെ ഒരു ആഗ്രഹം ആണ്, 

 

” അതിനെന്താ ടീച്ചറെ.,,. നാളെ രാവിലെ തന്നെ നമ്മൾ പുറപ്പെടുന്നു,.,.

 

വീണ്ടും ബന്ധുക്കളുടെ അടുത്ത് പോയി വിരുന്ന് ഉണ്ണുന്ന കോമാളിത്തരത്തിന് ആർക്കും താൽപ്പര്യം ഇല്ലായിരുന്നത് കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ മൂന്നാം ദിവസം മൂകാംബികയിലേക്ക് വണ്ടി കയറി.,.,..

 

ഞങ്ങൾ അന്ന് താമസിച്ചിരുന്ന അതേ ഹോട്ടലിൽ തന്നെ മുറിയെടുത്ത്.,., കുളിച്ചു ശുദ്ധിയായി വീണ്ടും കൊല്ലൂർ മൂകാംബികയുടെ സവിധത്തിൽ  വന്നു നിന്നു നിശബ്ദം പ്രാർത്ഥിച്ചു, 

 

ഞങ്ങളെ ഒന്നിപ്പിച്ചതിന് അമ്മയോട് നന്ദി പറഞ്ഞു പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ 

 

ജനനി എന്നോട് ചോദിച്ചു.,..

 

” ഏട്ടനല്ലേ അന്ന് പറഞ്ഞത് നടന്ന് കുടജാദ്രിയിൽ പോകണമെന്ന്… 

 

” ങും… 

 

” ന്നാ… വാ  നടക്കാം…. 

 

അവളുടെ കൈ പിടിച്ച് ആകാശം മുട്ടെ വളർന്നു നിൽക്കുന്ന വന്മരങ്ങളും അവയിൽ കയറി പടർന്നു കിടക്കുന്ന കാട്ടുവള്ളികളും ചേർന്നു ഭയാനകമായ അന്തരീക്ഷതിൽ കാതുതുളച്ചു കയറുന്ന ചീവീടിന്റെ ശബ്ദവും കേട്ട്  അരുവിയിലെ തെളിനീർ  വെള്ളത്തിൽ മുഖം കഴുകി  കോടമഞ്ഞു പെയ്തിറങ്ങിയ വഴിയിലൂടെ ഞങ്ങൾ ഇണക്കുരുവികളെ പോലെ നടന്നു…

 

ജീവിതമാകുന്ന മഹാനദിയിലൂടെ…

 

                          …….അവസാനിച്ചു…….