നിർഭയം 7 [AK] 363

പുറത്തു കേൾക്കുന്ന കലപില ശബ്ദമായിരുന്നു അവനെ ചിന്തകളിൽ നിന്നും വേർപെടുത്തിയത്..

എന്താണ് സംഭവമെന്ന് അറിയാൻ പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ പരക്കം പായുന്ന തന്റെ കൂട്ടാളികളെയാണ് കണ്ടത്…

“എന്താണിവിടെ…”

നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരുത്തനോട് വിവരം ആരാഞ്ഞപ്പോൾ വിറച്ചുകൊണ്ട് അവൻ മറുപടി പറഞ്ഞു…

“അവ..രെ കാ..ണു…ന്നില്ല ഭാ.. “

ആ ശബ്ദം മുഴുവനാക്കാൻ അവനായില്ല…കഴുത്തിൽ നിന്ന് ചോര ചീറ്റി നിലത്തു വീഴുന്ന അവൻ മറ്റുള്ളവരുടെ കണ്ണിൽ ഭീതി പരത്തി..കോപം കൊണ്ട് വിറക്കുകയായിരുന്നു ജെപി…

“പത്തു മിനിറ്റ് സമയത്തിനുള്ളിൽ ഇവിടെ എത്തിയിരിക്കണം അവർ..”

അവന്റെ ആജ്ഞ മുഴുവൻ കേൾക്കാൻ നിൽക്കാതെ തന്നെ അവർ ഓടിതുടങ്ങിയിരുന്നു..

അധികം നേരമായിട്ടില്ലെന്നതിനാൽ അവർ ഏതുഭാഗത്തുകൂടി നീങ്ങാനാണ് സാധ്യതയെന്ന് ഇതിനോടകം തന്നെ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു… അവൻ പതിയെ പാലത്തിനരികിലേക്ക് നടന്നു…പുഴക്ക് മുകളിലായി അവളെയും ചുമന്നു പ്രയാസപ്പെട്ടു നടക്കുന്ന നന്ദനെ അവന് കാണാൻ സാധിച്ചു…

“ഡാ…”

ഉച്ചത്തിൽ ആക്രോശിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ തോക്കുചൂണ്ടിയപ്പോൾ തന്നെ നന്ദൻ തന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും മൂടിക്കെട്ടിയ അവളെ പുഴയിലേക്ക് എറിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു… കയ്യിൽ നിന്നും അവൾ വീണെങ്കിലും വെടിയേറ്റു നിന്ന സ്ഥലത്തുതന്നെ എഴുന്നേൽക്കാനാവാതെ അവൻ അവിടെ തളർന്നു വീണു.. വൈകാതെ തന്നെ കുറച്ചു പേർ ചേർന്ന് അവനെ എടുത്തു പൊക്കുകയും കുറച്ചു പേർ പുഴയിലേക്ക് ചാടുകയും ചെയ്തു…