നിർഭയം 7 [AK] 363

“പ്ഭാ… നായെ….ഏത് അമ്മ… ആ *&&%# യുടെ  കാര്യം പറഞ്ഞു നീ എന്നെ വിളിക്കുന്നോ **&&%#&….”

“ഏട്ടാ…”

“ഞാൻ നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്… നമുക്ക് അമ്മയില്ല… അവർ നമുക്കാരുമല്ലെന്ന്…”

“ഹ്മ്മ്…”

“പിന്നെ നിനക്ക് കുറച്ചു കൂടുതൽ ക്യാഷ്‌ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ… ഞാൻ അക്കൗണ്ടിൽ ഇട്ടിട്ടുണ്ട്…”

“കണ്ടു..”

“എന്നാ വെച്ചോ… പിന്നെ… അന്നത്തെ പോലെ വല്ലവളുമാരുടേം കൂടെ ലോഡ്ജിന്നൊക്കെ പോലീസ് പൊക്കിയാൽ രക്ഷിക്കാൻ ഞാൻ ഉണ്ടാവില്ല… തെറ്റ് ചെയ്താൽ മാത്രം പോരാ… അത്‌ മറയ്ക്കാനും പഠിക്കണം… “

“ഹ്മ്മ്..”

ഫോൺ വെച്ച് കഴിഞ്ഞ് അവൻ പതിയെ പതിയെ കണ്ണുകളടച്ചു… മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന കാര്യങ്ങൾ വീണ്ടും വീണ്ടും അവനെ കുത്തിനോവിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു… അരുത്… ജെപി ക്ക് എന്താ വേദനിക്കാൻ.. ഹഹ.. ബിസിനസിനു വേണ്ടി കണ്ടവർക്ക് മുന്നിൽ കുത്തിമറിഞ്ഞ തള്ളയും ഒത്താശ ചെയ്തുകൊടുത്ത തന്തയുമല്ല… ഒറ്റക്കാണ് ജെപി ഇന്നീ നിലയിലെത്തിയത്… ഈ സാമ്രാജ്യം കെട്ടിപ്പൊക്കിയത്… ആ സ്ത്രീയെയും തന്തയെന്നവകാശപ്പെടുന്ന ആ പിമ്പിനെയും പബ്ലിക്കായി പിടിച്ച് നടത്തിക്കൊണ്ടുപോവുന്നത് കണ്ടുനിന്ന അനിയനുമായി സ്കൂൾ വിട്ടുവന്ന താൻ കരഞ്ഞത്…..ഈ ജന്മത്തിൽ അവസാനമായി വീഴ്ത്തിയ കണ്ണീർ ആയിരുന്നു….പിന്നീട് പലതന്തക്കുള്ളവൻ… തന്തയില്ലാത്തവൻ… ബാസ്റ്റഡ് എന്നീ പല പേരുകൾ… ഒടുവിൽ ക്രൂരനും പിമ്പും കൊലപാതകിയും….അങ്ങനെ പലതും… ഹഹ… തോൽക്കില്ല… ഒരുത്തനു മുന്നിലും…ഇന്നീ ജെപി എത്തിനിൽക്കുന്നിടം തൊടാൻ ഒരുത്തനും കഴിയില്ല…