നിർഭയം 7 [AK] 364

“അത്‌ നന്നായി.. വല്ലാണ്ടങ് മെനക്കെടേണ്ടി വന്നില്ല…”

താൻ ആണ് അന്ന് മാഡത്തിനെ സഹായിച്ചതെന്നാണ് ഇവന്മാരുടെ ഇപ്പോഴത്തെ ധാരണയെന്ന് ഇതിനോടകം തന്നെ അവൻ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു… രണ്ടുപേരും അങ്ങോട്ട് നോക്കി നിൽക്കുകയാണ്… ഇനിയും അവസരം മുതലാക്കിയില്ലെങ്കിൽ ഒരിക്കലും ഇവിടന്ന് രക്ഷപ്പെടാനാവില്ലെന്ന് മനസ്സിലാക്കി അവൻ പതിയെ എണീറ്റു.. പതുങ്ങി കൈക്കലാക്കിയ ഇരുമ്പുദണ്ടും കൈകളിലെന്തി നടക്കുന്നതിനിടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ട അരികിലായി കിടന്ന കത്തിയും  കയ്യിൽ പിടിച്ചു…

അവന്മാരുടെ പിന്നിൽ നിന്നുകൊണ്ട് തന്നെ ഒരുത്തന്റെ തലക്ക് പിന്നിലേക്ക് ആഞ്ഞു വീശി… ഒരു ഞരക്കത്തോടെ അവൻ നിലം പതിച്ചപ്പോൾ എന്താണ് സംഭവിച്ചതെന്ന് മനസ്സിലാവാതെ നിൽക്കുന്ന രണ്ടാമൻ പെട്ടെന്ന് തന്നെ സാഹചര്യം മനസ്സിലാക്കി അവന് നേരെ കത്തി വീശിയെങ്കിലും കയ്യിലുള്ള കത്തി രണ്ടാമന്റെ നെഞ്ചിൽ കുത്തിയിരുന്നു… എങ്കിലും നന്ദനും ഇതിനോടകം തന്നെ വയറു ഭാഗത്തായി കുത്തേറ്റിരുന്നു…ഇറ്റു വീഴുന്ന രക്തവും പൊത്തി പിടിച്ച് അവൻ പതിയെ മഞ്ജുവിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു..

ഏതാണ്ട് കുറച്ചു നേരം കൊണ്ട് തന്നെ അവളെ മയക്കിക്കിടത്തിയതാണെന്ന് അവൻ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു… മുറുക്കി കെട്ടിയിരുന്ന കയറഴിക്കാൻ നോക്കി പറ്റാത്തിരുന്നതിനാൽ അത് കത്തി കൊണ്ടറുത്തുമാറ്റി..ഹാളിൽ നിന്നും മൂന്നു വാതിലുകൾ കാണാൻ സാധിച്ച നന്ദൻ ഏതുഭാഗത്തേക്കാണ് രക്ഷ എന്ന് സംശയിച്ചു നിന്നെങ്കിലും സംസാരം കേൾക്കുന്ന ഭാഗത്തു നിന്ന് പതുങ്ങി നോക്കിയപ്പോൾ ഇതാണ് പുറത്തേക്കുള്ള വഴിയെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിച്ചു… എന്നാൽ അൽപം വിട്ടുമാറിത്തന്നെ ഒരു പാലവും കണ്ട അവൻ എന്തോ ഒരാശ്വാസം വന്നതു പോലെ നിന്നിരുന്നു.. പക്ഷെ പുറത്തുള്ള അത്രയും ആളുകളെ തനിക്ക് ഒറ്റക്ക് നേരിടുവാൻ സാധിക്കില്ല. മറുരണ്ടുവാതിലുകളിൽ ഒന്ന്