നന്ദന 3[Rivana] 166

 

“ മോളെ എക്സാം ആണെന്ന് കരുതി ഉറക്കം ഒഴിച്ചു പഠിക്കാൻ പാടില്ല. പ്രത്യേകിച്ചു ഈ പ്രായത്തിൽ മിനിമം അഞ്ചു മണിക്കൂർ ഉറങ്ങണം. അത് കൊണ്ടെന്റെ മോൾ അഞ്ചു മണിക്ക് എഴുന്നേറ്റാൽ മതി കേട്ടോ “

 

“ അച്ഛാ… “

 

ഞാൻ കൊഞ്ചി കൊണ്ട് അച്ഛനെ വിളിച്ചു.

 

“ ഒരു കൊച്ചനും ഇല്ല. മോൾ ഇപ്പൊ മര്യാദയ്ക്ക്‌ ഉറങ്ങാൻ നോക്കിക്കേ “

 

പിന്നെ ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാൻ പോയില്ല.

 

അച്ഛനോട് ഇങ്ങനെ പറ്റി ചേർന്ന് കിടക്കുമ്പോൾ ഒരു വല്ലാത്ത സുരക്ഷിത്വത്തം അനുഭവപെടും. ഇന്നേവരേ വേറെയെവിടെന്നും ലഭിക്കാത്ത ഒരു സുരക്ഷിതത്ത്വം.

 

അച്ഛന്റെ നെഞ്ചിലെ മിടിപ്പ് കേൾക്കുമ്പോൾ അതിൽ എന്റെ പേര് പറയുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നുന്നു. ഓർമ വച്ച കാലം മുതൽ ഇന്ന് വരേ അച്ഛൻ ഒരു നോക്കിൽ പോലും എന്നെ നോവിച്ചിട്ടില്ല. ഞാനൊരു കാര്യം ആഗ്രഹിക്കുന്നതിന് മുൻപെ അച്ഛൻ മനസിലാക്കി എനിക്ക് നൽകാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു.

 

ഈ ലോകത്ത് എന്നെ ഏറ്റവും കൂടുതലായി സ്നേഹിക്കുന്നതും മനസിലാക്കിയതുമായ ഒരാളുണ്ടെൽ അത് എന്റെ അച്ഛൻ മാത്രമാണ്. ഒരു പക്ഷെ അച്ഛൻ അച്ഛന്റെ ജീവനെക്കാളും കൂടുതൽ എന്നെ സ്‌നേഹിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് പറയാം.

 

അച്ഛനോട് ഒട്ടി കിടക്കുമ്പോ എന്റെ പഴയ കാലങ്ങളിലേക് ഓർമ്മകൾ പോവുകയാണ്.

 

 

അച്ഛനെ പറ്റി കിടന്ന് കൊണ്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഞാൻ ഉറക്കത്തിലേക്കു വഴുതി വീണിരുന്നു.

 

ഞാൻ ഉറങ്ങിയെന്ന മനസ്സിലാക്കിയതും എന്നെ പുതപ്പിച്ചിട്ട് അച്ഛൻ റൂമിൽ നിന്നും പോയിരുന്നു.

 

രാവിലെ അഞ്ചു മണി ആകാറായപ്പോളാണ് അച്ഛൻ എന്നെ വന്ന് വിളിക്കുന്നത്. ആദ്യത്തെ രണ്ടു വിളിയിൽ ഉറക്കം പിടിപെട്ട് കിടക്കുന്നൊണ്ട് എണീക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല.

 

“ നന്ദൂട്ടി നിനക്‌ ഇന്ന് എക്സാം ഇല്ലേ, പഠിക്കേണ്ട എണീക് മോളെ “

 

ആ ഉറക്കത്തിനിടയിൽ എക്സാം എന്ന് കേട്ടതും പെട്ടെന്ന് ഉറക്കം ഒക്കെ എവിടേക്കോ പോയി.

 

ഉറക്കം പോയതും അവിടെ കിടക്കാതെ വേഗം എഴുന്നേറ്റ് കുളിമുറിയിൽ കയറി പല്ല് തേപ്പും കുളിയും എല്ലാം ഒരുമിച്ചു കഴിച്ചു.