ഡെറിക് എബ്രഹാം 21 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 273

“ഹഹഹ…. അതാണോ ഇങ്ങനെ മിഴിച്ചു നിൽക്കുന്നത്….?

നമ്മൾ ഏതോ ഒരു സിനിമയിൽ കണ്ടിട്ടില്ലേ….

പഞ്ചാബിൽ ഒരു സ്ഥലത്ത് മലയാളം സംസാരിക്കുന്ന പഞ്ചാബികളെ…

അത് പോലെയുള്ള സ്ഥലങ്ങൾ ഇവിടെ രാജസ്ഥാനിലും ഒരുപാടുണ്ട്….അതിൽ പെട്ടതാണ് ഇവരൊക്കെ..”

 

“ഓഹ്…അങ്ങനെ പറ…

അതാണല്ലേ മലയാളം…

ഞങ്ങളും വിചാരിച്ചു , ഇതെങ്ങനെയെന്ന്…”

 

അതും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവർ ആൾക്കൂട്ടത്തിലേക്ക് ഒരിക്കൽ കൂടി കണ്ണോടിച്ചു നോക്കി… പിന്നെയും എന്തോ സംശയത്തോടെ അവർ വീണ്ടും ഡെറിക്കിനെ നേരെ തിരിഞ്ഞു…

 

“അല്ല ഡെറിക്… അപ്പോൾ ഇവരെ കാണാനും , നമ്മൾ മലയാളികളെ പോലെയായിരിക്കോ..? ”

 

ആ സംശയവും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഡെറിക്കിനെ നോക്കിയപ്പോഴാണ് , തങ്ങളെ നോക്കിയുള്ള നേഹയുടെ ചിരിയിൽ ഒരു കളിയാക്കൽ പോലെ തോന്നിയത്…

ആൾക്കൂട്ടത്തിന്റെ ചിരിയും കൂടി നോക്കിയപ്പോഴാണ് തങ്ങൾക്കെന്തോ അമളി പറ്റിയിട്ടുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായത്..

ഇതൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് , ഡെറിക്കിലേക്ക് മുഖം തിരിച്ചപ്പോൾ എനിക്കൊന്നും അറിയില്ലേ രാമാ എന്ന രീതിയിൽ നിൽക്കുകയായിരുന്നു അവൻ…

അവർ നേഹയോട് , കണ്ണുകളെ കൊണ്ട് കഥകളി കാണിച്ചു കൊണ്ട് എന്താണ് കാര്യമെന്ന് ആരാഞ്ഞു…

 

“ടോ.. ഇതൊക്കെ നമ്മുടെ സ്വന്തം നാട്ടിലെ പോലീസുകാരാണ്…ഡെറിക്കിന്റെ നിർദേശപ്രകാരം , നാട്ടിൽ നിന്ന് നമ്മളെ പോലെ തന്നെ ഇവരെയും കയറ്റി വിട്ടതാണ്…”

 

അത് കേട്ട് അജിത്തിന്റെയും സേവിയുടെയും കണ്ണ് പുറത്തേക്ക് തള്ളി….

 

“അല്ലെടോ മനുഷ്യാ…

താനല്ലേ ടിവിയിൽ വരുന്ന പരസ്യങ്ങൾ പോലെ ഇടയ്ക്കിടെ , അജിത്തും സേവിയറും സഹപ്രവർത്തകരല്ല…

ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്തുക്കളാണ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു നടക്കുന്നത്…

ഈ ഓപ്പറേഷന് വേണ്ടിയുള്ള എല്ലാം പ്ലാനുകളും ചെയ്തത് നമ്മൾ ഒരുമിച്ച് തന്നെയല്ലേ…