ഡെറിക് എബ്രഹാം 17 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 231

“ഡെറിക്….ഈ സമയത്ത് എവിടേക്കാണ്…?
ബസ് പുറപ്പെടാനായി… ”

“ദാ…. ഇപ്പോൾ വരാം….”

എന്നും പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൻ ആ കെട്ടിടത്തിന്റെ മുന്നിലേക്ക് ഓടി….. അവിടെയുണ്ടായ ഒരു കരിക്കട്ടയെടുത്ത് കൊണ്ട് ചുമരിലെന്തോ എഴുതുന്നത് കണ്ടു…എല്ലാവരുമത് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയെങ്കിലും എന്താണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..
എഴുതിയതിന് ശേഷം അവനോടി വന്നു ബസിൽ കയറി…

“എന്താണത് ഡെറിക്…?
എന്താണ് അവിടെ വരച്ചു വെച്ചത് ? ”

“അതൊന്നുമില്ല…
എല്ലാം ഞാൻ പിന്നീട് പറയാം….
ആരെങ്കിലും വരുന്നതിന് മുമ്പ് നമുക്ക് വേഗം പോകാം….ബസ് വിടാൻ പറ ”

അങ്ങനെ ബസ് അവിടുന്ന് പുറപ്പെട്ടു….
അവരുടെ വണ്ടി വെച്ച സ്ഥലമെത്തിയപ്പോൾ , ആ ആറു കുട്ടികളെയും കൊണ്ട് ഡെറിക്കും ഗീതയും ഇറങ്ങി….

ബസിൽ നിന്നുമിറങ്ങി അവർ ഇന്നോവയുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നു….ഡെറിക് കാറിൽ നിന്നും വെള്ളത്തിന്റെ കുപ്പിയെടുത്ത് മുഖമൊക്കെ കഴുകി..ശേഷം ഗീതയും മുഖം കഴുകി…വണ്ടിയിൽ ബാക്കിയുണ്ടായ കുപ്പികളെടുത്ത് കുട്ടികൾക്ക് കുടിക്കാനും കൊടുത്തു….
അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് അവൾ ആറു പേരെയും വണ്ടിയുടെ പിന്നിലിരുത്തി , ഡെറിക്കിന്റെ കൂടെ മുന്നിൽ വന്നിരിക്കാൻ വേണ്ടി ഡോർ തുറക്കുമ്പോഴേക്കും , അമൃതയും ആതിരയും പിന്നിൽ നിന്ന് മുന്നിലേക്ക് ചാടിക്കയറി അവിടെയിരുന്നു…

“ചേച്ചീ…. പ്ലീസ്…. ഞങ്ങൾ ചേട്ടായിയുടെ കൂടെയിരിക്കാം…ചേച്ചി പിന്നിലിരുന്നോളൂ ”

“ആഹാ…കാന്താരികൾ ഉഷാറായല്ലോ…. ചേച്ചി എവിടെ വേണമെങ്കിലും ഇരിക്കാം…
നിങ്ങളെയിത് പോലെ സന്തോഷത്തോടെ കണ്ടാൽ മതി “