ഡെറിക് എബ്രഹാം 17 [അഹമ്മദ് ശഫീഖ് ചെറുകുന്ന്] 231

“അയ്യോ… അങ്ങനെയല്ല…
ചേട്ടായി മുന്നേ ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ വന്നിരുന്നുവെങ്കിൽ ഇങ്ങനെയൊന്നും സംഭവിക്കില്ലായിരുന്നുവല്ലോ…
ഞങ്ങളുടെ അമ്മയ്ക്ക് ഇത്ര സങ്കടപ്പെടേണ്ടിയും വരില്ലായിരുന്നു ”

“അതിന് നിങ്ങൾക്കൊന്നും സംഭവിച്ചില്ലല്ലോ….
ഒരു മോശം സിനിമ കണ്ടു കഴിഞ്ഞത് പോലെ കരുതിയാൽ മതിട്ടോ…
ഇനിയെന്നും ചേട്ടായി കൂടെയുണ്ട്..”

അത് കേട്ടപ്പോൾ കുട്ടികൾക്ക് ഭയങ്കര സന്തോഷമായി..അവർ അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു…അവനും അവരെ വാരിപ്പുണർന്നു…..

അധികം വൈകാതെ തന്നെ , ഗീതയും അജിത്തും കൂടി ഓരോരുത്തരെയായി ബസിൽ കയറ്റാൻ തുടങ്ങി…സേവിയറും സഹായത്തിനുണ്ടായിരുന്നു…

“ഗീതാ… ഒന്നിങ്ങു വാ….”

അജിത്തിനെയും സേവിയറെയും കാര്യങ്ങൾ ഏല്പിച്ചതിന് ശേഷം അവൾ ഡെറിക്കിന്റെ അടുത്തെത്തി…അവന്റെ കൂടെയുണ്ടായ അമൃതയോടും ആതിരയോടും അവിടെ നിൽക്കാൻ പറഞ്ഞതിന് ശേഷം , അവൻ ഗീതയുമായി ഒരു ഭാഗത്തേക്ക്‌ മാറി നിന്നു….

“ആ ഉപദ്രവിക്കപ്പെട്ടവർ എത്ര പേരുണ്ട്..? ”

“അമൃതയെയും ആതിരയെയും കൂട്ടിയാൽ ആറു പേർ…എന്തേ…? ”

“അവർ നമ്മുടെ ഇന്നോവയിൽ വരട്ടെ…. നിങ്ങളൊക്കെ ബസിൽ വന്നോളൂ….”

” അതെന്തേ…? ”

“മറ്റു കുട്ടികളുമായി ഇടപഴകുമ്പോൾ മനസ്സ് ചിലപ്പോൾ അസ്വസ്ഥമാകും.. അവരെ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കണം..”

“എന്നാൽ ഞാനും കൂടെ വരാം ഡെറിക്….”