💮 ഗൗരീശങ്കരം 4 💮 [Sai] 1927

“ആഹാ ഇന്ന് ആതിയാണോ പാചകം?”

“യെസ്.😊”

“എങ്കിലേ….. എനിക്ക് കാപ്പി വേണ്ട🤭…… റിസ്ക് എടുക്കാൻ പറ്റത്തില്ല🤭🤭🤭🤭…..”

“പോടാ ഏട്ടാ……..😠”

ഫുഡ് കഴിച്ച് കോലായിൽ ചെന്നപ്പോ വല്യമ്മാമൻ ഇരിപ്പുണ്ട് കൂടെ കണ്ണനും.

“മോൻ കാപ്പി കുടിച്ചോ…….?”

“ഓ…… കുടിച്ചു.”

“ഞാൻ വിളിച്ചതെന്താച്ചാൽ, ഇപ്രാവശ്യം മുതൽ അന്നദാനം ഉച്ചയ്ക്ക് തുടങ്ങി രാത്രി തിറ തുടങ്ങുന്നവരെ കൊടുക്കണം എന്നാണ് കണ്ടത്. പണ്ടത്തെപ്പോലെ ഓടാൻ എനിക്ക് വയ്യ🤕. അതു കൊണ്ട് അന്നദാനം തുടങ്ങി തീരുന്നതു വരെ നിങ്ങൾ രണ്ടു പേരും പന്തലിൽ ഉണ്ടാവണം. വാസുവും ഉണ്ടാവും.”

“ശരി അമ്മാവാ……👌”

“കണ്ണനോടും കൂടിയാ…..”

“കേട്ടു അച്ഛാ…..😬😬😬”

“എന്നാ ശരി….. പൊയ്ക്കോളൂ……..”

കണ്ണൻ മനുവിന് അധികം മുഖം കൊടുക്കാതെ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.

“മോനേ മനു……..

എന്താ അമ്മാവാ………”

“നീ വന്നൂന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ പുതിയേടത്തെ ദാസൻ നിന്നെ അന്വേഷിച്ചു. വിരോധമില്ലെങ്കിൽ ഒന്ന് അവിടെ വരെ ചെല്ലാൻ…….😶😶😶

വർഷം മൂന്നാവാറായില്ലേ……. മനപ്പൂർവ്വം അല്ലലോ….. അവർക്കൊക്കെ നല്ല സങ്കടമുണ്ട്😔😔😔😔 അന്ന് അങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിച്ചതിൽ😑😑…… പറ്റൂച്ചാ ഒന്ന് പോയി കാണാ… അവർക്കും ഒരാശ്വാസമാകും.🌝”

“ഞാനും ഒന്ന് പോകണം എന്ന് കരുതിയതാ…..”

“ന്നാ ശരി……..👌”

******************************

അന്നദാനപ്പന്തലീന്ന് വീട്ടിലേക്ക് എത്തിയതും കട്ടിൽ ഒറ്റ വീഴ്ച്ചയായിരുന്നു. നല്ല തിരക്കായിരുന്നു, നിന്ന് തിരിയാൻ പോലും സമയം കിട്ടിയില്ല.

എങ്കിലും അതും ഒരു സുഖമാ…….💗💗💗

*********************

എഴുന്നേറ്റപ്പോഴേക്കും നേരം ഉച്ചയോടടുത്തിരുന്നു. നല്ല വിശപ്പ്. നേരെ അടുക്കളയിലേക്ക് വിട്ടു. അമ്മയും കുഞ്ഞമ്മായിയും ആതിയും കൂടി കത്തി വെച്ചിരിപ്പുണ്ട്.

“മനൂട്ടാ….. എണീറ്റോ? ക്ഷീണിച്ച് കിടക്കുന്നതല്ലേന്ന് കരുതിയാ വിളിക്കാഞ്ഞേ……”

“അത് ഏതായാലും നന്നായി👌, അമ്മായിക് എന്നോട് സ്നേഹമുണ്ട്🥰.”

“നിനക്ക് ചായ☕ വേണോ മനൂ…..”

“എന്തായാലും ഉച്ച ആയില്ലേ ഇനിയിപ്പോ ഊണ്🍱 കഴിക്കാം….. “