?ചെമ്പനീർപ്പൂവ് 5 [കുട്ടപ്പൻ]? 1569

ഒരു തുള്ളി കണ്ണീര്പോലും പുറത്തുവന്നില്ല. ഇന്നലെയും ഇതേ അവസ്ഥയിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു. ആകെ ഒരു വിങ്ങൽ മാത്രം. ഒന്ന് കരയാൻ പറ്റിയിരുന്നെങ്കിൽ കുറച്ചെങ്കിലും ആശ്വാസം കിട്ടുമായിരുന്നു.

തുടർന്നുള്ള എന്റെ പ്രവർത്തികൾ ഒക്കെ തീർത്തും യാന്ത്രികമായിരുന്നു. അച്ഛനും അമ്മയും വല്യമ്മയുമൊക്കെ എന്തോക്കെയോ പറയുന്നുണ്ട്. ഒന്നും എന്റെ കാതിൽ എത്തിയില്ല. അവരുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്കൊക്കെയും ഞാൻ യന്ത്രികമായി മൂളിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ എന്റെ ചുറ്റും നടക്കുന്നതൊന്നും ഞാൻ അറിയുന്നില്ല.

ചിന്നുവിന്റെ മുഖം മാത്രമാണ് മനസ്സിൽ. ആദ്യമായി എന്നെ തേടി എത്തിയ എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഞാൻ കുടിയിരുത്തിയ എന്റെ പെണ്ണെന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞ് പഠിപ്പിച്ച എന്റെ ചിന്നു. ഇനി അവൾക് പകരം മറ്റൊരാൾക്ക് എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഇടമുണ്ടോ?. ഞാൻ എന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചു. ഇല്ല ഒരിക്കലും ഉണ്ടാകില്ല. കാരണം അവൾ അവിടെ നിറഞ്ഞിരിക്കുകയാണ്. ആ തിരിച്ചറിവ് ഹൃദയം നുറുങ്ങി ചോര പൊടിയുന്ന വേദനയ്ക്ക് കാരണമായി. അതിന്റെ ഫലമായി ഇന്നലെത്തൊട്ട് മൂടിക്കെട്ടിയ കാർമേഘത്തിൽ നിന്നും രണ്ടുത്തുള്ളി കണ്ണുനീർ കിനിയാൻ കാരണമായി.

എട്ടുമണിയോടെ തറവാട്ടിൽ നിന്നും രണ്ട് വണ്ടികളിലായി എല്ലാവരും യാത്ര തുടങ്ങി.

എന്റെ അവസ്ഥക്ക് ഒരു മാറ്റവും ഉണ്ടായില്ല. വണ്ടി നീങ്ങിതുടങ്ങിയത് പോലും ഞാൻ അറിഞ്ഞില്ല എന്നതാണ് സത്യം. അത്രയും പരിതാപകരമായിരുന്നു എന്റെ അവസ്ഥ.

ഞങ്ങളുടെ കാറും തറവാട്ടിലെ കാറും പഴയ ഒരു നാലുകെട്ടുപോലുള്ള വീടിന് മുന്നിൽ നിന്നതൊക്കെ ഒരു സ്വപ്നത്തിൽ എന്നപോലെ ഞാൻ അറിഞ്ഞു. അമ്മ എന്റെ കൈ പിടിച്ച് അകത്തേക്കു കയറി. എല്ലാം ഒരു സ്വപ്നം പോലെ എനിക്ക് തോന്നി. വീട്ടുകാർ എന്തൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു. ഞാൻ അവിടെ തല കുനിച്ചിരുന്നു. ആ അച്ഛനെയും അമ്മയെയും നേരിടാൻ ഉള്ള ശക്തി എന്റെ മനസ്സിനില്ല. കാരണം ഞാൻ തെറ്റ് ചെയ്യാൻ പോകുന്നു. ചിന്നുവല്ലാതെ ഒരാളെ സങ്കൽപിക്കാൻ പോലും എനിക്ക് പറ്റുന്നില്ല. അങ്ങനെയുള്ള ഞാൻ അവരുടെ മകളെ കല്യാണം കഴിച്ചാൽ അത് അവരോട് കാണിക്കുന്ന ഏറ്റവും വലിയ വഞ്ചന ആവും.

മോളേ… എന്ന് ആ അച്ഛൻ നീട്ടി വിളിക്കുന്നതും…ഒരു കൊലുസിന്റെ നേർത്ത ശബ്ദം എന്റെ നേരെ നടന്നടുക്കുന്നതും എല്ലാം ഞാൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ നേരെ ആ ചായ വച്ച ട്രെ നീട്ടിയപ്പോ ഞാൻ അതിൽനിന്നും ഒരെണ്ണം എടുത്തു അറിയാതെ തന്നെ ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയ ഞാൻ അന്തംവിട്ട് കുന്തം പോലെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കിയിരുന്നു

തുടരും.