❣️അയനത്തമ്മ 2 [Bhami] 47

എന്താ രാഘവാ ഞാൻ ഇവിടെ നിക്കുന്നതിൽ നിനക്ക് വല്ല ബുദ്ധിമുട്ടും ഉണ്ടോ ?

 

“ഒരു ബുദ്ധിമുട്ടും ഇല്യ ആരു പറഞ്ഞു ഉണ്ടെന്ന് ”

 

മൂവരും വീട്ടുപടികലിലേക്കു നോക്കി.

 

ജാനാകിയാണ്  .

 

ദത്തന്റെ ഇളയ മകൾ

 

“അല്ല ഇതാര്  ജാനൂട്ടിയോ ? മോളങ്ങ് വല്ല്യ കുട്ടിയായിപോയല്ലോ.സുഖാണോ ന്റെ മോൾക്ക് .”

 

“വേണ്ട സോപ്പോന്നും വേണ്ട

അച്ചാച്ചൻ  മരിച്ചതിൽ പിന്നെ സാഗി മുത്തഛൻ വരാറേ ഇല്ലല്ലോ. ഹും. നമ്മളേയൊന്നും വേണ്ട.”

 

ജാനു മുഖം വീർപ്പിച്ചു നിന്നു.

 

അങ്ങനെ ആണോ ന്റെ കുട്ടി ഈ മുത്തച്ഛനെ കരുതിയത്. മുത്തച്ഛന് മൻസിനൊരു ബലം ഇല്ലത്തേപോലെ അയിപോയില്ല്ലെ മോൾടെ അച്ചാച്ചൻ  മരിച്ചപ്പോൾ. ഒരു മുൻവിധി യും ഇല്ലാത്തൊരു മാരണയി പോയില്ലേ അത് .

 

എന്റെ  രാമഭദ്രൻ  !

“ഈ കൈപിടിച്ചല്ലെ അവൻ വളർന്നത് . നിട്ട് എന്നേ കാൾ മുന്നേ അവനങ്ങ് പോയി. ”

അ പടു വൃദ്ധൻ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു.  വരണ്ട കൈകളിൽ  ഇളനീർ തുളുമ്പി കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.

 

മോനേ ദത്താ .. ജീവ മോനോടു ബാഗ്ലൂരിൽ നിന്ന് വരാൻ പറയണം പെട്ടെന്നു തന്നേ.

 

ദത്തൻ മുറ്റത്തിട്ട ഇരിപിടത്തിൽ അമർന്നു. ചുരുട്ടിയ മുഷ്ട്ടി നിവർത്താതേ .

 

തേവർക്കുലത്തിന്ന് എഴുത്തു വന്നിരുന്നു അവിടേക്ക് ചെല്ലാൻ . എന്താ വേണ്ടേ

സംശയഭാവാത്തോടെ ദത്തൻ സാഗിയേ ഒന്നു നോക്കി.