അതിജീവനം 6 [മനൂസ്] [Climax] 3100

അവിടെയും എനിക്കായിരുന്നു നഷ്ടം..സ്വന്തമെന്നു പറയാൻ ആകെ ഉള്ള കൂടപ്പിറപ്പിനെ അകറ്റി… എന്റെ നാശത്തിന്റെ കുഴി ഞാൻ തന്നെ തോണ്ടി..

പമ്പരവിഡ്ഢി…

പക്ഷെ ഒരു കാര്യത്തിൽ ഞാൻ നിങ്ങളോട് കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു… ധ്രുവനൊപ്പം അവൾ പോയതുകൊണ്ടു അവൾ ഇന്നും സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കുന്നു…”

അത് പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും കുറച്ച് നേരത്തേക്ക് അജോയ് ഒന്നും മിണ്ടിയിരുന്നില്ല..

അവന്റെ അടുത്ത നീക്കം എന്തെന്ന് അറിയാതെ മാർട്ടിനും പതറി നിന്നും…

“അപ്പച്ചനും അമ്മച്ചിയും മരിച്ചതിൽ പിന്നെ ഒരു വിവാഹം പോലും കഴിക്കാതെ അയാൾ എന്നേയും അഞ്ജലിയെയും നോക്കിയപ്പോൾ ഒരുപാട് ബഹുമാനവും സ്നേഹവും ആയിരുന്നു..

സ്വന്തം പെങ്ങളുടെ മക്കൾക്ക് വേണ്ടി ജീവിതം ത്യാഗം ചെയ്ത കോശി എന്ന മനുഷ്യൻ ദൈവതുല്യൻ ആയിരുന്നു.

അതുകൊണ്ട് തന്നാ അമ്മാവൻ ആയിരുന്നിട്ടു കൂടി അയാളെ അപ്പച്ചാ എന്ന് ഞങ്ങള് വിളിച്ചത്..

ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി ജീവിക്കുന്നു എന്ന തോന്നൽ ഉണ്ടാക്കി ഞങ്ങളെ ഓരോ ദിവസവും വഞ്ചിക്കുകയായിരുന്നു അയാൾ ചെയ്‌തതെന്ന്‌ അറിഞ്ഞില്ല..

എന്റെ അപ്പച്ചന്റെ ഈ ഹോസ്പിറ്റലിനെ നീയൊക്കെ ഒരു കൊലക്കളം ആക്കി അല്ലെ..

എല്ലാം തിരിച്ചറിഞ്ഞപോഴേക്കും വളരെ വൈകിയിരുന്നു..

ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിങ്ങൾ അപ്പനും മകനും ഇത്രയും നാൾ എന്നെ ചതിക്കുകയായിരുന്നു അല്ലേടാ..

എന്റെ അപ്പനെയും സ്വന്തം പെങ്ങളായ എന്റെ അമ്മച്ചിയെയും കൊന്ന് ഞങ്ങളെ അനാഥരാക്കിയ കോശിയെ ഞാൻ ആണ് ആ അവസ്ഥയിൽ ആക്കിയത്…

അവന്റെ നാവ് കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ അത് ഒരിക്കൽ കേട്ടതാണ്..