അനാമിക 2 [Jeevan] 245

വിഷ്ണു എന്‍റെ  അടുത്തു വന്നു പറഞ്ഞു – “ അളിയാ ഇവന്‍മാര്‍ക്ക്   എല്ലാം നന്നായി കിട്ടിയിട്ടുണ്ട് , ഓടിവും കാണും … കേസ് ആകുമോട …”

അവന്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ആണ് ഞാനും  അതിനെ പറ്റി ഞാനും ആലോചിച്ചത് … അപ്പോള്‍ കടയിലെ ചേട്ടന്‍ പറഞ്ഞു –

“ നിങ്ങള്‍ പേടിക്കണ്ട മക്കളെ , ഗുണ്ട മസ്താന്‍റെ  ഗ്യാങ്ഗ് ഇവന്മാരെ തപ്പി നടക്കുവാ …അവര്‍ ആണെന്ന് കരുതും എല്ലാവരും . പിന്നെ കൊച്ചു പിള്ളേരുടെ കയ്യില്‍ നിന്ന് അടി വാങ്ങി എന്നു ആരേലും അറിഞ്ഞാല്‍ ഇവന്‍മാര്‍ക്ക് തന്നെ  അല്ലേ മാനക്കേട് , അത് കൊണ്ട് പറയില്ല . മസ്താനെ കണ്ടു ഞാന്‍ പറയാം ആര് ചോദിച്ചാലും ഇവന്മാരെ ഈ പരുവം ആക്കിയത് അവന്‍ ആണെന്ന് പറയാന്‍ . നിങ്ങള് ധൈര്യം ആയി പൊയ്ക്കൊ മക്കളെ …”

ഞാന്‍ വിഷ്ണുവിനെയും വിളിച്ചു  വണ്ടി എടുത്തു വിട്ടു . ആരും ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ലായിരുന്നു  . ഞാന്‍ എല്ലാവരുടെയും മനസ്സ് ഒന്നു ശാന്തം ആകാന്‍ ആയി വണ്ടി നേരെ ചേര്‍പ്പുങ്കല്‍  വിട്ടു , അവിടെ പള്ളിയോട് ചേര്‍ന്നുള്ള സ്ഥിരം ലൊകേഷന്‍ , അവിടെ ഇരുന്നു കുറച്ചു കാറ്റ് കൊണ്ട് മീനച്ചല്‍ ആറ് ഒഴുകുന്നതും കണ്ടാല്‍ മതി മനസ്സ് തണുക്കാന്‍ . എല്ലാരും അവിടെ എത്തി ഇറങ്ങി . കുറച്ചു നേരം പിന്നേയും ആരും ഒന്നും മിണ്ടി യില്ല .

മൌനം ഭേദിച്ചു ഞാന്‍ തന്നെ പറഞ്ഞുത്തുടങ്ങി –

“ എന്താ രണ്ടെണ്ണവും വസന്ത വന്ന  കോഴിയെ പോലെ ഇരിക്കുന്നത് , രണ്ടും ചില്ല് ആയിക്കേ , ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല  , അത്ര തന്നെ …”

ശ്രീ എന്നെ വല്ലാത്ത ഒരു നോട്ടം നോക്കി , വളരെ രൂക്ഷം ,  അവളുടെ മുഖത്ത് വിഷമവും, ദേഷ്യവും സങ്കടവും മാറി മാറി വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു . എനിക്കു എന്താ അവളുടെ മനസ്സില്‍ എന്നു വായിയ്ക്കാന്‍ ആകുമായിരുന്നില്ല .വിഷ്ണു അവന്‍റെ  പ്രസരിപ്പ് നഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു ക്ഷീണിച്ച ചിരി എനിക്കു സമ്മാനിച്ചു . അവന്‍റെ  കവിളില്‍ ഇപ്പോഴും 4 വിരലുകള്‍ ചുവന്നു തിമിര്‍ത്തു  കിടപ്പുണ്ട്‌ , അത് കണ്ടു എനിക്കു വീണ്ടും സങ്കടവും , അരിശവും കയറി വന്നു .അതിനു ശേഷം വീണ്ടും ആരും ഒന്നും പറയുന്നില്ല … പിന്നേയും മൌനം തന്നെ …

10 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ വീണ്ടും ചോദിച്ചു , അര്‍ക്കെലും  വിശക്കുന്നുണ്ടോ , അതോ എനിക്കു മാത്രം ആണോ . വന്നേ കഴിക്കാം . ഞാന്‍ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് വരുന്ന വഴിയില്‍ നിന്ന് 3 ബിരിയാണി പാര്‍സല്‍ വാങ്ങിയിരുന്നു, കാരണം ഷാപ്പില്‍ നിന്നും ഒന്നും കഴിക്കാന്‍ ആയിരുന്നില്ല . ഞാന് കാറില്‍ നിന്ന് ഭക്ഷണവും  വെള്ളവും എടുത്തു വന്നു . അവരെ വിളിച്ചു  കഴിക്കാന്‍ ഇരുന്നു . നല്ല വിശപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു, അത്കൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ വേഗം തന്നെ കഴിച്ചു തീര്‍ത്തു  . കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു എല്ലാവരുടെ യും  പ്രസരിപ്പ് വീണ്ടും വന്നു .

വിഷ്ണു പറഞ്ഞു – “ എന്നാലും എന്നാ  ഇടി ആയിരുന്നെടാ  , ഇത്രേം നാള്‍ ആയിട്ടും നീ ഇമ്മാതിരി ഇടി ഇടിക്കും എന്നു ഞങ്ങളോടു,  അറ്റ്ലീസ്റ്റ് ഇവളോട് എങ്കിലും പറയണ്ടേ …”

ഞാന്‍ – “ അതിനു നീ അല്ലല്ലോ ഞാന്‍ , പെണ്ണുങ്ങളെ ഇംപ്രെസ് ചെയ്യാന്‍ എനിക്കു അതിന്‍റെ അവിശ്യം ഇല്ല കേട്ടോ …”

വിഷ്ണു – “ ശ്രീ , നീ പറ … എങ്ങനെ ഉണ്ടായിരുന്നു ഇവന്‍റെ ഇടി …”

ശ്രീ – “ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ഞാന്‍ സിനിമയില്‍ മാത്രമേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ ..ഞെട്ടിപ്പോയി ..ജഗ്ഗു അപ്പോ നീ നീ തന്നെ ആയിരുന്നോ … നുണക്കുഴി കാട്ടി എപ്പോളും ഒരു നിഷ്കളങ്ക ചിരിയും കൊണ്ട് നടന്ന ശ്രീ കൃഷ്ണന്‍ പെട്ടന്നു വേറെ ആരോ ആയി …”

ഞാന്‍ – “ അത് ഓരോ ആവശ്യം  അനുസരിച്ചു അല്ലേ സാക്ഷാല്‍ ജഗന്നാഥന്‍ പോലും ശ്രീ കൃഷ്ണനും , നര സിംഹവും ഒക്കെ ആകുന്നേ …അപ്പോള്‍ ആണോ ഈ പാവം ഞാന്‍…”