?കരിനാഗം 4? [ചാണക്യൻ] 225

അര മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞതും മുക്തപൂർ സ്റ്റേഷന്റെ ഒന്നാം പ്ലാറ്റ് ഫോമിലേക്ക് വലിയ നീല നാഗത്തെ പോലെ മുംബൈയിലേക്കുള്ള ട്രെയിൻ ശീൽക്കാരത്തോടെ ഇഴഞ്ഞു വന്നു.

സിന്ധൂരിയ്ക്ക് കയറാനുള്ള കൂപ്പ കണ്ടു പിടിച്ചു കഴിഞ്ഞതും മഹി അവളെ നേർത്ത പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി.

അവനെ ഒരു നോക്ക് കാണാതെ അവൾ ആ കൂപ്പയിലേക്ക് കയറാനായി തുനിഞ്ഞു.

പക്ഷെ ഒരു നിമിഷം ശില പോലെ നിന്ന അവൾ അതിൽ നിന്നും ചാടിയിറങ്ങി അവന് നേരെ നടന്നടുത്തു.

മഹി ഒന്നും മനസിലാവാതെ അവളെ നോക്കി.

മഹിയുടെ തൊട്ടടുത്തെത്തിയതും സിന്ധൂരി തെല്ലോട്ടും വൈകാതെ പെരുവിരലിൽ നിന്നുയർന്നു തന്റെ പവിഴാധരങ്ങൾ കൊണ്ട് അവന്റെ നെറ്റിയിൽ മുദ്രണം ചെയ്തു.

തന്റെ ഉദ്യമം പൂർത്തിയായതും അവൾ അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ കൂപ്പയിലേക്ക് ഓടിക്കയറി.

മഹാദേവ് അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ സ്തബ്ധനായിപ്പോയി.

ആ ചുംബനത്തിന്റെ നനവ് ഇപ്പോഴും തന്റെ നെറ്റിയിലുണ്ട്.

അത്‌ തന്റെ ശരീരമാകെ തണുപ്പ് പ്രവഹിപ്പിക്കുന്നു.

രോമ കൂപങ്ങൾ വരെ എണീറ്റു നിക്കുന്നു.

തനിക്ക് വല്ലാത്ത ക്ഷീണവും പരവേശവും തോന്നുന്നു.

ഹോ ആ ചുംബനത്തിന് എന്തൊരു ശക്തി.

അറിയാതെ ആണെങ്കിലും അവന്റെ വരണ്ട ചുണ്ടുകളിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു.

ശീൽക്കാരത്തോടെ ഇന്ത്യൻ റെയിൽവേയുടെ നീല നാഗം സാവധാനം ആ പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ നിന്നും ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി തുടങ്ങി.

അത്‌ കടന്നു പോകുന്നത് വരെ മഹി അവിടെ തന്നെ തറഞ്ഞു നിന്നു.

എന്തോ ഒരു ശൂന്യത പോലെ.

തന്റെ വേണ്ടപ്പെട്ട ആരോ തന്നെ ഒറ്റക്കാക്കി പോകുന്ന പോലെ.

അവൻ നെടുവീർപ്പെട്ടു.

അതിനു ശേഷം അംബാസിഡറിൽ നേരെ സോനാപൂർ ലക്ഷ്യമാക്കി ഓടിച്ചു.

അപ്പോഴവന്റെ മനസ് ഒരു ചതുരംഗത്തിന് സമാനമായിരുന്നു.

ഒരു വശത്തു താൻ മറുവശത്തു ശത്രുക്കൾ.

ഇന്ന് വൈകുന്നേരത്തോട് കൂടി എല്ലാം വെളുപ്പിക്കണം.

ഇനിയൊരു പെൺകുട്ടിക്കും ഇങ്ങനൊരു ഗതി ഉണ്ടാകരുത്.

അവൻ വേഗത്തിൽ കാർ ഓടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.