?കരിനാഗം 4? [ചാണക്യൻ] 225

“ഹേയ് ഞാൻ പഴയതൊക്കെ ആലോചിച്ചിരുന്നതാ ”

അതു കേട്ടതും മഹി അറിയാതെ പുഞ്ചിരിച്ചു.

ആ ചിരിയുടെ ഭംഗിയിലും മനോഹാരിതയിലും മതി മറന്ന് സിന്ധൂരി നിക്കുമ്പോഴാണ് മഹി ഒരു കവർ തന്നിലേക്ക് നീട്ടുന്നത് അവൾ കണ്ടത്.

അമ്പരപ്പോടെ അതു തുറന്നു നോക്കി.

മുംബൈയിലേക്കുള്ള ട്രെയിൻ ടിക്കറ്റ് ആയിരുന്നു ആദ്യം അവളുടെ കയ്യിൽ തടഞ്ഞത്.

പിന്നെ കുറച്ചു ഭക്ഷണ പദാർത്ഥങ്ങൾ, കുപ്പി വെള്ളം, സോപ്പ്, തോർത്ത്‌ എന്നിവയൊക്കെ ആയിരുന്നു.

അവൾ മുഖമുയർത്തിയതും മഹാദേവ് അവളുടെ ഉള്ളം കയ്യിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു.

പക്ഷെ അതിൽ എന്തോ വച്ചു തന്നപ്പോൾ അവൾ കൈ തുറന്നു നോക്കി.

അഞ്ഞൂറിന്റെ കുറച്ചു നോട്ടുകൾ.

അതു കണ്ടതും അവളുടെ ലോലമായ മിഴികൾ വീണ്ടും കണ്ണീരണിഞ്ഞു.

എന്തു പറയണമെന്നറിയാതെ നിസ്സഹായതയോടെ അവൾ ഇരുന്നു.

തൊണ്ടക്കുഴിയിൽ നിന്നും ഒരു വാക്ക്‌ പോലും ഉരിയാടുവാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.

ആകെ കൂടെ ഒരു തരിപ്പായിരുന്നു.

ഒരിക്കലും ഈ നരകത്തിൽ നിന്നും രക്ഷപെടാൻ സാധിക്കുമെന്ന് താൻ കരുതിയതല്ല.

അവസാനം തന്റെ പ്രാർത്ഥനകൾക്കും തോരാ കണ്ണുനീരിനും ഫലമായി ഒരു രക്ഷകൻ വന്നു.

അവൻ തന്നെ ആ ചളിക്കുണ്ടിൽ നിന്നും രക്ഷിച്ചു.

ഇപ്പോഴിതാ തന്റെ സ്വന്തം നാട്ടിലേക്ക് പറഞ്ഞു വിടുന്നു.

വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം തന്റെ അമ്മയെ ഒരു നോക്ക് കാണാനുള്ള സൗഭാഗ്യം ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു.

മഹി നീയാരാണെന്നു എനിക്കറിയില്ല………പക്ഷെ നീയെന്റെ ആരൊക്കെയോ ആണ് ഇപ്പൊ.

സിന്ധൂരിയുടെ മിഴികൾ വിദൂരതയിലേക്ക് നീണ്ടു.

“കേരളത്തിലേക്ക് ഇവിടുന്ന് നേരിട്ട് ട്രെയിനില്ല……… ആദ്യം മുംബൈയിൽ ചെന്നിറങ്ങിയിട്ട് അവിടുന്ന് മറ്റൊരു ട്രെയിനിൽ പോകണം”

അവൻ പറയുന്നത് കേട്ട് മനസിലായെന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവൾ തലയാട്ടി.

പിന്നൊന്നും അവർ തമ്മിൽ ഉരിയാടിയില്ല.

ഒരു തരം മൗനം അവരെ പുണർന്നു.

മഹി ഒരു കടലാസ്സിൽ തന്റെ ഫോൺ നമ്പർ രേഖപ്പെടുത്തിയ ശേഷം  അവൾക്ക് കൈമാറി.

എന്ത് ആവശ്യത്തിനും വിളിക്കണമെന്ന ധ്വനിയോടെ.

അവൾ അപ്പോഴും വെറുതെ തലയാട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.