?കരിനാഗം 4? [ചാണക്യൻ] 225

മഹാദേവ് ഒന്നും മനസിലാകാതെ അമ്മയെ ഉറ്റു നോക്കി.

അപ്പോഴാണ് കഴുത്തിൽ കിടക്കുന്ന ചരടിൽ കോർത്ത പാമ്പിന്റെ ലോക്കറ്റ് അവന് ഓർമ വന്നത്.

അവൻ കള്ളി പുറത്തായ പോലെ രാധമ്മയുടെ നീരാളി പിടുത്തത്തിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാൻ കുതറി.

പക്ഷെ ഒന്നും നടന്നില്ല.

രാധമ്മയുടെ ശാന്തമായ മുഖം വീണ്ടും ഭദ്രകാളിക്ക് അടിമപ്പെടുന്നത് അവൻ തത്സമയം കണ്ടു കൊണ്ടിരുന്നു.

“ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ മഹി ഇമ്മാതിരി പാമ്പിന്റെ ലോക്കറ്റ് ഇടാൻ പാടില്ലെന്ന്………..എത്ര ചീത്ത പറഞ്ഞാലും നീ അനുസരിക്കില്ലല്ലേ………..അമ്മയുടെ വാക്കിനു അത്രേ വിലയുള്ളു അല്ലെ?”

രാധ കണ്ണുകൾ നിറച്ചു വച്ചു അവനെ ദയനീയമായി നോക്കി.

ഇപ്പൊ പൊട്ടിക്കരയും എന്ന ഭാവത്തോടെ.

രാധ ഓർക്കുകയായിരുന്നു.

മൂന്ന് വയസുള്ളപ്പോ ഇവിടുത്തെ കുട്ടികളുടെ കൂടെയായിരുന്നു കുഞ്ഞു മഹീടെ കളികളൊക്കെ.

എന്നും ഈ പൊരി വെയിലത്തു കളിച്ചു ക്ഷീണിച്ചു വരുന്ന അവനെ എന്നും താൻ വഴക്ക് പറയുമായിരുന്നു.

ഒരിക്കൽ ചന്ദ്രശേഖർ ഭയ്യ മകൻ അമിതിന് വേണ്ടി പട്ടിക്കുട്ടിയെ വാങ്ങിയ ദിവസം.

തനിക്കും ഒരു വളർത്തു മൃഗത്തെ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞു കുഞ്ഞു മഹിയും വാശിയിലായിരുന്നു.

അവസാനം മോഹനേട്ടൻ അതിനു സമ്മതം മൂളി.

പിറ്റേദിവസം വൈകുന്നേരം തിണ്ണയിലിരുന്ന് താനും മോഹനേട്ടനും നാട്ടുകാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോഴാണ് കുഞ്ഞു മഹി ഒരു കള്ള ലക്ഷണത്തോടെ പമ്മി പമ്മി അങ്ങോട്ട് കടന്നു വന്നത്.

അവന്റെ മട്ടും ഭാവവും കണ്ടപ്പോഴേ മോഹനേട്ടനും തനിക്കും എന്തോ പന്തികേട് തോന്നിയിരുന്നു.

എന്തോ കുസൃതി ഒപ്പിച്ചിട്ടുള്ള വരവാണെന്ന്.

കാരണം എണീറ്റു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയ കാലം മുതലേ അവനൊരു തല്ലു കൊള്ളിയായിരുന്നു.

അസ്സലൊരു തോന്ന്യവാസി.

ഇവിടുത്തെ രാജസ്ഥാനി പിള്ളേരെ ഇടിച്ചു ഷേപ്പ് മാറ്റുക എന്നതായിരുന്നു അവന്റെ പ്രധാന വിനോദം.

അങ്ങനെ ഞങ്ങളുടെ മുന്നിൽ വന്നു അവൻ പാൽപ്പല്ല് കാട്ടി ചിരി തുടങ്ങി.

അല്ലേലും അതായിരുന്നല്ലോ ഞങ്ങളുടെ ദൗർബല്യം.

ആ ചിരിയിൽ ആ നക്ഷത്രകണ്ണുകളിൽ ഞങ്ങളെപ്പോഴും മതി മറന്നു പോകും.