പിന്നെ എന്തോ അമ്മ ഒന്നും പറയാൻ നിന്നില്ല, വേഗം എനിക്കുള്ള ഭക്ഷണം വിളമ്പിത്തന്നു, ഭക്ഷണം കഴിച്ച ഉടനെ, ഞാൻ ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു കോളേജിലേക്ക് പോയി, ആ പറയാൻ മറന്നുപോയി, സെക്കൻഡ് ഇയർ ആയപ്പോഴേക്കും അച്ഛൻ എനിക്ക് ബൈക്ക് എടുത്ത് തന്നിരുന്നു. പൾസർ 180, എന്റെ പടക്കുതിര.
ബൈക്കിൽ അതിവേഗത്തിൽ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ, എല്ലാം മനസ്സിൽ അവളായിരുന്നു, ഇന്ന് അവളെ ബൈക്കിലിരുത്തി കുറച്ചു ദൂരം എങ്കിലും പോകണം എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു. അവൾ എന്നെ ഇറുകെ പുണർന്നു കൊണ്ട് പിന്നിൽ ഇരിക്കുന്നത് സ്വപ്നവും കണ്ടു കൊണ്ടാണ് ഞാൻ കോളേജിലേക്ക് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നത്.
കോളേജിന്റെ ഗേറ്റ് കടക്കുമ്പോൾ തന്നെ കാണാം ഒട്ടനവധി കുട്ടികൾ, സാരിയൊക്കെ ഉടുത്ത് . ഒരു വർണ്ണ ശബളമായ പുന്തോട്ടത്തിൽ പാറിപ്പറക്കുന്ന പൂമ്പാറ്റകളെപ്പോലെ, നമ്മൾ എന്നും കാണുന്ന പെൺകുട്ടികൾക്കു പോലും, അന്നേ ദിവസം കൂടുതൽ സൗന്ദര്യമുള്ളതായി തോന്നും, അത് പ്രപഞ്ച സത്യമാണ്. ആൺകുട്ടികൾക്ക് മാത്രം അറിയുന്ന രഹസ്യവും.
ബൈക്ക് പാർക്ക് ചെയ്തതിനു ശേഷം, എനിക്ക് വല്ലാത്ത ഒരു പരവേശം ആയിരുന്നു. എത്രയും പെട്ടെന്ന് പാർവതിയെ കാണുക എന്നത്. ഇന്നലെ ഞങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചതാണ് ഞാൻ മുണ്ടും ഷർട്ടും, അവൾ സാരിയും ഉടുക്കും എന്നതും. ആദ്യമായാണ് അവൾ സാരി ഉടുക്കുന്നത്, അതും എനിക്കു വേണ്ടി. അത് കാണുവാൻ എന്റെ മനസ്സും വല്ലാതെ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ഞാൻ നേരെ അവളുടെ ക്ലാസ്സിലേക്ക് ആണ് ഓടിച്ചെന്നത്, എന്നാൽ അവൾ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, ഇനിയെന്റെ ക്ലാസ്സിലേക്ക് പോയിട്ടുണ്ടാകും എന്ന് ചിന്തിച്ച്, നേരെ എന്റെ ക്ലാസിലേക്ക് പോയി, എന്നാൽ നിരാശയായിരുന്നു ഫലം. കോളേജ് മുഴുവൻ അരിച്ചു പെറുക്കി തുടങ്ങി. നിരാശ മാത്രം.
സത്യത്തിൽ എനിക്ക് പൊട്ടിക്കരയാൻ ആണ് തോന്നിയത്, അവളുടെ ഫോണിലേക്ക് വിളിച്ചു നോക്കി. റിംഗ് ചെയ്യുന്നുണ്ട് ആരും എടുക്കുന്നില്ല. ആ സമയം ഫ്രണ്ട്സ് എല്ലാം വന്ന് എന്നെ വിളിച്ചെങ്കിലും, ഒന്നിനും എനിക്ക് മൂഡ് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞാൻ നേരെ ഗ്രൗണ്ടിലേക്ക് വച്ചു പിടിച്ചു.
ponno feeel adichu
എവിടെ ബ്രോ കുറെ ആയി കാത്തിരിക്കുന്നു