?ഒരു വസന്തത്തിന്റെ ഓർമ്മയ്ക്ക് 1? [കിറുക്കി ?] 318

“ഉറക്കം തെളിഞ്ഞിട്ടില്ല അതായിരിക്കും..”

ദച്ചു അവരെ നോക്കി പറഞ്ഞു… അന്നു ദച്ചുന്റെ കഴുത്തിലേക്ക് മുഖം ചേർത്ത് കിടന്നു….

“ഏയ്‌ അത് അല്ലേലും അന്നു മോളങ്ങനാ…. ആരോടും വലിയ അടുപ്പം കാണിക്കില്ല… ആകെ അവൾ പോകുന്നത് വിച്ചൂന്റെയും ദാദിടെയും പിന്നെ വിഹാന്റെയും കൂടെ മാത്രമാ…. അന്നുനെ നോക്കുന്ന ആയയോട് പോലും ഇവൾക്ക് വലിയ അടുപ്പമില്ല…”

“ഞാൻ മോൾക്ക് പാല് കൊടുക്കൻ…”

“കിച്ചണിൽ ചെന്നാൽ മതി ധ്രുവി മോളെ… അവിടെ ജോലിക്കാർ ഉണ്ട്… മോൾക്ക് വൈകുന്നേരം കേസർ ചേർത്ത പാലാ കൊടുക്കുന്നെ…. അവർക്കറിയാം മോള് പറഞ്ഞാൽ മതി…”

രാധിക പറഞ്ഞപ്പോൾ ദച്ചു മോളെയുമായി കിച്ചണിൽ പോയി… മോൾക്ക് പാല് കൊടുത്ത് തിരികെ റൂമിൽ വന്നു…. താഴെ പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ചെയ്യാൻ ഇല്ലാത്തതിനാൽ അവരാണ് മുകളിലേക്ക് പറഞ്ഞു വിട്ടത്…. പിന്നെ മോളോടൊപ്പം റൂമിൽ തന്നെയായിരുന്നു…. അവളുടെ കൊഞ്ചലും കുറുമ്പും കണ്ടു സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല…… അത്താഴം കഴിക്കാൻ എല്ലാവരും വന്നിട്ടും വിചുനെ കാണാത്തത് അവൾ ശ്രെദ്ദിച്ചു

“വിച്ചുവേട്ടൻ ഹരിയേട്ടന്റെ വീട്ടിലേക്കാ പോയത്…”

ദച്ചുനോടായി സോന ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു…. ദച്ചുവും അവൾക്ക് തിരികെ ഒരു പുഞ്ചിരി കൊടുത്തു….

റൂമിൽ മോളെ ഉറക്കാൻ പാട് പെടുവാണ് ദച്ചു… ഒരു വിധത്തിലും അവൾ ഉറങ്ങുന്നില്ല….

“എന്റെ പൊന്നല്ലേ…. നമുക്ക് ചാച്ചണ്ടേ…”

“വെന്ത….”

അന്നുക്കുട്ടി അമ്പിനും വില്ലിനും അടുക്കാതെ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടക്കുവാണ്…. പെട്ടെന്ന് രണ്ട് കൈകൾ അവളെ പൊക്കിയെടുത്തു…. ദച്ചു ഒന്ന് പേടിച്ചെങ്കിലും ആളെ കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് സമാധാനം ആയി…..

“അച്ഛന്റെ ചുന്ദരിപ്പാറു ചാച്ചാതെ കളിക്കുവാണോടി….”

വിച്ചു അവളെ രണ്ട് കൈയിലും പൊക്കിയെടുത്തു മുകളിലേക്ക് എറിഞ്ഞു പിടിച്ചു….ദച്ചൂന് അത് കണ്ടു പേടി തോന്നിയെങ്കിലും അന്നുന്നു ഒരു കുലുക്കവുമില്ല…

“മോളെന്റെ കൂടെയ എന്നും കിടക്കുന്നെ ഞാൻ കൂടെ ഇല്ലെങ്കിൽ ഉറങ്ങില്ല…. ജനിച്ചപ്പോൾ മുതൽ എന്റെ നെഞ്ചിന്റെ ചൂടിലാ അവൾ ഉറങ്ങുന്നേ….”

വിച്ചു ഒരു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ദച്ചുനു എന്തോ അവനെ നോക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല….

കുറച്ചു നേരത്തെ കളിക്ക് ശേഷം അച്ഛനും മോളും ബാൽക്കണിയിലേക്ക് പോയി….