❤️ദേവൻ ❤️part 18 [Ijasahammed] 252

വിരഹത്തിന്റെ അറുതിയിൽ നോവിന്റെ തീജ്വാലയെ കെടുത്തികൊണ്ട് ആ മഴ എന്നിൽ കുളിരുപടർത്തിപെയ്തൊഴിഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു..

……
ഉറക്കത്തിനിടയിൽ എപ്പോഴോ നെറ്റിത്തടത്തിൽ ആ ചുണ്ടമർന്നത് ഒരു സ്വപ്നത്തിലെന്ന പോലെ ഞാൻ അറിഞ്ഞു…

മുറിയിലെ ഇരുട്ടിൽ മാറിലെ താലിമാല എന്നത്തേക്കാളും നന്നായി തിളങ്ങികൊണ്ടിരുന്നു…

നാളുകൾക്കു ശേഷം മനസ്സറിഞ്ഞു കൊണ്ടുറങ്ങിയതിനാലാവണം ഉറക്കച്ചടവോടെ എണീക്കുമ്പോൾ മണി ഏഴ് അടിച്ചിരുന്നു…

ദേഹത്തെ പുതപ്പ് മാറ്റി എഴുന്നേൽക്കാൻ നിന്നതും വയറിനെ ചുറ്റിനിന്നിരുന്ന ആ കൈകൾ എടുത്തു മാറ്റാൻ മനസു വന്നില്ല…

പരന്നുകിടന്നിരുന്ന മുടി വാരിക്കൂട്ടി നെറുകിൽ കെട്ടിവെക്കുമ്പോഴും കണ്ണുകൾ ആ മുഖത്തു നിന്നു അല്പം പോലും തെന്നിയിരുന്നില്ല ..

ഇന്നലെത്തെ ഓർമ്മകൾ മനസ്സിലേക്ക് വന്നെത്തിയതും പുലർക്കാലത്തേ മഞ്ഞു തുള്ളികണക്കെ ശരീരം അലിഞ്ഞുതുടങ്ങി..

ദേഹത്തു പിണഞ്ഞ ആ കൈ പതിയെ മാറ്റിവെച്ചുകൊണ്ട് എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ ചുണ്ടിൽ എന്ത്കൊണ്ടോ ഒരു ചിരിവിരിഞ്ഞു..
കുളിച്ചുവന്നപ്പോഴേക്കും നേരം വീണ്ടും കടന്നുപോയിരുന്നു..
നേരെ അടുക്കളയിലേക്കായി നടക്കുമ്പോഴും ദേവേട്ടൻ നല്ല ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു…

അടുക്കളയിലെ പതിവ് അങ്കത്തിലും മുന്നോട്ട് കിടക്കുന്ന ജീവിതപാതയെ കുറിച്ച് മാത്രമേ ചിന്തയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ…

പുട്ടിനു വേണ്ടിയുള്ള പൊടികുഴച്ചുകൊണ്ടിരിക്കേ ചിന്തകൾ അലമുറയിട്ട് കൊണ്ട് പെയ്തു തുടങ്ങി…

ജനലോരം വഴി ഉള്ളിലേക്ക് തള്ളിനിന്ന സൂര്യ രശ്മികളിലേക്ക് നോക്കികൊണ്ട് ചിന്തകളിൽ നിന്നും ഉണരാതെ ഞാൻ നിന്നു…
കണ്ണുകളിലേക്ക് ആ മഞ്ഞവെളിച്ചം തറച്ചുകയറി..

ഓരോ നിമിഷങ്ങൾ കൊഴിയുംതോറും മനസ്സിലെ ഭയത്തിന്റെ കൊടുമുടി ഉയർന്നു കൊണ്ടിരുന്നു…

ദേവേട്ടനോട് അതിനെ കുറിച്ച് സംസാരിക്കാൻ ആദ്യം തോന്നിയെങ്കിലും പിന്നീട് അത് വേണ്ടെന്ന് വെച്ചു…
അല്ലെങ്കിലും എന്താണ് പറയേണ്ടത്..?

എന്താണിനിയും
ആവശ്യപ്പെടേണ്ടത്..?

ഇനിയും ജീവിതം ഇങ്ങനെ തള്ളിനീക്കരുതെന്നോ..?

എല്ലാം മറന്ന് പുതിയൊരു ജീവിതം തുടങ്ങണമെന്നോ..??

അതോ നഷ്ടപ്പെട്ടതിനെ എല്ലാം മറന്നുകൊണ്ട് മുന്നോട്ട് പോകണമെന്നോ ..??

ഈ ആവശ്യങ്ങൾക്കെല്ലാം ഒരേ ഒരു അർത്ഥമേയുള്ളൂ..

ജീവനെപോലെ കൊണ്ട് നടന്ന കൂടെപ്പിറപ്പിനെ കൊന്നവനെ എന്നുന്നേക്കുമായി വെറുതെവിടുക..

അതൊരിക്കലും സംഭവിക്കാൻ പാടില്ലെന്ന് ദേവേട്ടനോളം ഞാനും ഉറപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്..

അവൻ രക്ഷപ്പെടാൻ പാടില്ല…

ഒരിക്കലും തിരിച്ചു വരാനാവാത്ത വിധം അച്ചുവിനെ ഈ ലോകത്തുനിന്ന് തുടച്ചുമാറ്റിയ,