❤️ദേവൻ ❤️part 18 [Ijasahammed] 252

നിശബ്ദതക്ക് ശേഷം വീണു ചിതറുന്ന ദേവേട്ടന്റെ വാക്കുകൾ എന്നും മനസ്സിനെ അത്രമേൽ ചുട്ടെരിക്കുന്നതാകും..

“നീ കരുതുന്ന പോലെ അവരൊന്നും നിക്ക് കണ്ണിൽ കണ്ടോരല്ല..

നന്ദമോളും.. ”

ഊഹം തെറ്റിയില്ല… തുടർന്നു പറയാൻ നിൽക്കുന്ന ദേവേട്ടനെ നോക്കി കൊണ്ട് നിൽക്കുമ്പോൾ നെഞ്ചു വീണ്ടും എന്തിനെന്നില്ലാതെ മിടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..

“ആ അനാഥാലയവും നീയ് കണ്ട ആ സിസ്റ്ററും എനിക്കത്രയും വേണ്ടപ്പെട്ടവരാണ്…
പത്താം വയസ്സിൽ അച്ഛനും അമ്മയും നഷ്ട്ടമായ നിക്ക് ആ വലിയവീടും ചുറ്റുപാടും എല്ലാം അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു.
അന്ന് രണ്ട് വയസ്സ് മാത്രമുള്ള അച്ചൂനേം കൊണ്ട് ആ മരണവീട്ടിൽ ഇരിക്കുമ്പോ ഒരാള് പോലും ണ്ടാർന്നില്ല ഒന്നടുത്തുവന്നിരിക്കാൻ പോലും.. !!!

ആ നേരങ്ങളൊക്കെ ആലോചിക്കുമ്പോ ഇപ്പഴും മനസ്സിലൊരു വിങ്ങലാ…
അവിടെന്ന് രണ്ടാംദിവസം ആരൊക്കെയോ ചേർന്നാണ് ആ അനാഥലയത്തിലേക്ക് എത്തിച്ചത്…

അത്രയും നീണ്ട ആ രണ്ട്ദിവസം കൊണ്ട് ഞാനനുഭവിച്ച വേദനകൾക്കും ഒലിച്ചിറങ്ങിയ കണ്ണീരിനും കണക്ക്ണ്ടായിട്ടില്ല..

ആരോടും ആദ്യമൊന്നും അടുത്തില്ലെങ്കിലും പിന്നീടവയെല്ലാം എന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായിമാറായിരുന്നു..
എന്നും അടുത്തു വന്നിരുന്നു തലോടാൻ മറക്കാത്ത ആ സിസ്റ്ററമ്മഎപ്പോഴോ ഞങ്ങടെ അമ്മയായി മാറുകയായിരുന്നു..

പത്തുകൊല്ലങ്ങൾകൊണ്ട് ഒരിക്കലും മറക്കാൻ പറ്റാത്തരീതിയിൽ ആ അമ്മേം , അവരുടെ അനാഥലയും മനസ്സിൽ ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞിരുന്നു..

അവിടന്ന്ഇറങ്ങി പോരാൻ മനസ്സ് വന്നിട്ടല്ല… അവിടെ താമസിക്കുന്ന ഓരോ നേരങ്ങളിലും ആരുംഇല്ലാത്തവരാണെന്ന ചിന്ത എന്നെ പോലെ അച്ചുവിനും തോന്നിത്തുടങ്ങീണ്ടാവണം..
പോകാമെന്നു തീരുമാനിച്ചു..

അനാഥാലയത്തിലേ അന്തേവാസികളെന്ന മേൽവിലാസം എന്നന്നേക്കുമായി ഉപേക്ഷിച്ചിട്ട് പത്തുകൊല്ലങ്ങൾക്ക് ശേഷം ആ പടി ഇറങ്ങുമ്പോ തളർന്നുപോകുമ്പോ താങ്ങായി നിന്നവരോട് നന്ദിപറയാന് കണ്ണീരല്ലാണ്ടെ കൂട്ടിനുണ്ടായിരുന്നില്ല..

നെഞ്ചോട് ചേർന്നുറങ്ങാറുള്ള ആ രണ്ട് വയസ്സുകാരിയിൽ നിന്നുംഅപ്പോഴേക്കും അച്ചു ഒരുപാട് വളർന്നിരുന്നെങ്കിലും എനിക്കപ്പോഴും അവളാ കൊച്ചുകുഞ്ഞു തന്നെയായിരുന്നു . ..

അവള് ന്നെ വിട്ടുപൂവ്വോളം അതില് തെല്ല് മാറ്റം ണ്ടായിട്ടില്യ.. !!!”

അലക്ഷ്യമായി എങ്ങോട്ടോ നോട്ടം പതിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ദേവേട്ടൻ പറയുമ്പോൾ ആ ശബ്ദം ഇടറാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു..

അല്പനേരത്തെ നിശബ്ദതക്ക് ശേഷം ഒരു നേർത്ത നിശ്വാസത്തോടെ എന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞുനിന്ന് ദേവേട്ടൻ തുടർന്നു..

“ന്റെ ജീവിതം വളരെ ചെറുതാണ്.. അതിലെ
വ്യക്തികളും വളരെ ചുരുക്കാണ്..

എന്നോളം ന്നേ മനസ്സിലാക്കാൻ ഇതുവരെ ആരെകൊണ്ടും സാധിച്ചിട്ടില്ല…

എങ്കിലും ന്നെ ഒരുപാട് സ്നേഹിക്കുന്ന, ന്റെ സന്തോഷങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കുന്ന ആ അമ്മയോടല്ലാതെ വേറെയാരോടാ ഞാനെന്റെ വേദനപറയേണ്ടത്..??